شهدا ،هر قدر از لاله های خونین قلم فرسایی کنیم باز هم آنچنان که باید حق را ادا نکرده ایم، از شهدا نگاشتن حال و هوای دگر دارد، گویی عشق می بارد، چنانکه پای در برف فرو می رود پایم در عشق فرو می رود و خود را در میان خرمنی از گلهای خوشرنگ و خوشبوی غرق شده می بینم.

الهی این سوز امروز ما درد آمیز است، نه طاقت بسر بردن و نه جای گریز است، این چه تیغ است که چنین تیز است نه جای آرام و نه روی پرهیز است .

خدایا ما خورشیدانی را در صحرای کربلا خاک کردیم ،که فردای محشر ز نور تجلی آنان هستی همه خواهد رنگ  باخت و در آن حین عاشقان را با قیامت کار نیست ،کار عاشقان جز تماشای وصال یار نیست، و در آن میان که کسی کسی را نمی شناسد مولایم حسین (ع) فریاد خواهد برآورد که چه کسی به مسلک و مرام من لبیک گفت : شهدا سر افرازانه خواهند این لبیک را پاسخ داد ،خواهند گفت ما حق را تمام کردیم ،ما قله بلند اسلام را که جهاد بود فتح کردیم، ما فهمیدیم آنچه بقیه نفهمیدند، ما حسین وار و عباس وار (ع) ایستادگی کردیم، ما حسین (ع)وار بر قدم های فاطمه (علیه السلام)بوسه زدیم تا ما را در مسلخ عشق(با خون خویش غلتیدن است )  معراج مردان بزرگ است حاضر باشد ویاری کند .

ما عشق را در لا به‏ لای گمنامی شهدا یافتیم. آن لحظه که جوانی داشت به حسین ( علیه السلام) لبیک می گفت و با لبهای تشنه اش قسم می داد که مرا گمنام پندارید ،چرا که می خواهم به شیوه مادرم زهرا ( سلام الله علیها) غریب وار در آغوش خاک بیارامم.

ودر این میان گروهی خاموش و اندوه وار خواهند ماند.هیهات بر آنان و چندی بعد شهدا فریاد خواهند برآورد و گویند ما رسم عاشقی را آموختیم و به تصویر کشیدیم ،چه کسی ما را فهمید، و فهماند و آن را به عرصه ی ظهور در آورد . خوشا آنانیکه اینگونه لبیک گویند : گویند شهدا شما رفتید و همه ی معرفت و دل دادگیتان را با خود بردید اما یادتان رفت یاد و خاطرتان را با خود ببرید ما از این یادها اسرارها فاش کردیم . ما ماندیم زینب وار راه و رسم عاشقی را همچون زین العابدین عرضه داشتیم ،ما در بر پایی نمایشگاهها  ویادواره ها  کاری کمتر از شهادت نکردیم ما در این نمایشگاه و یادواره های شهدا دنبال حیات هستیم، دنبال پویایی مسیر، دنبال تجلی بر قلب ها ی خفته ،ما شهدا را در یادواره شان در شبهای عملیاتشان  در دفترچه خاطراتشان در وصیت نامه هایشان ،از پلاک گرفته تا تسبیح سجاده شان که بند بند آن هزاران حرفهای ناگفته واسرار نهانی که دارد، کافیست لحظه ای از عمق وجود نظاره گرشان باشیم، آن موقع است که می فهمی چه می گویم ،ما در این یادواره ها درک کردیم شبهای عملیات شهدا را که قلبها بی تابی می کرد برای وصال، در آن شب قرآن با صوت دیگری خوانده می شد، ناله های عاشقی عاشقانه جگر سوز بود ،سجده ها طولانی بود و در هر سجده و تسبیح ذکر حقی بود که فاش می شد ،ما به وضوح در این نمایشگاه ها دیدیم جوانانی که بی هدف قدم می زدنند و در تصاویر و وسایل گلبرگی که از گلها جامانده بود خیره می شدند. بی هدف نگریستن به عنایت شهدا هدف آفرین است . اینان در حقیقت درس زندگی می آموختند بی آنکه خود بدانند.

ما به بشریت خواهیم فهماند که بدانند این خونها بی جهت ریخته نشده ،ریخته شد حزب الله حاکم شود ،بدانند و بدانیم که شهدا ناظر بر اعمال و رفتار ما هستند از دنیا دل بر کنیم و گول ظواهر و مسلک های مختلف را نخوریم ،دنیا فانیست و کاری انجام دهیم که فردا بتوانیم جوابگوی شهدا باشیم .

برادران و خواهران عزیز در تمام مراحل زندگی نگهبان خون شهدا و اسلام و ولایت باشیم و از این انقلاب پاسداری کنیم .و اما تو به این ندا چگونه لبیک خواهی گفت ؟

برخیز لبیک گویان رسم عاشق آن یاران پاک را بیاموز و آن را به نسل های آینده به فرزندانت هدیه کن .حتی بی هدف .

خانم سعیدی(فارغ التحصیل دانشگاه پیام نور رزن)