به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری تسنیم،  اگر بگویی که معنی رؤیت شب قدر چیست؟ و معنی لذت آن کدام؟ گویم عبارت است از کشف چیزی که در آن از نزول امر و فرود آمدن مطالب مهم بر زمین واقع می شود، همچنانکه برای امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در آن شب مکشوف و آشکار می گردد و اگر برای این اجمال توضیحی بخواهی، بدان که خدای را در مابین دو عالم ارواح و اجسام، عوالمی است که به نام عوالم مثال و برزخ نامیده می شوند و آن عالم، بین دو عالم است و آن نه تنگ و تاریک مثل عالم اجسام و نه فراخ و نورانی مانند عالم ارواح است زیرا عالم ارواح برهنه از هرگونه کدورت ماده و تنگنای صورت و مقدار است و عالم اجسام مقید به ماده و صورت است و عالم مثال مجرد از ماده و مقید به صورت و مقدار و مشتمل بر عوالم بسیار است و هر موجودی که در عالم اجسام است برای آن، صورتهای مختلفه ای در عوالم مثالیه است، غیر این صورتی که در عالم اجسام دارد و تمام آنچه در این عالم است، همانا بعد از وجود آن، در دو عالم اول به وجود می آید، آن هم به گونه ای که مناسب با آن دو عالم است، بلکه منشأ هر موجودی در عالم مثال، از خزائن و گنجینه های الهی می باشد که خداوند در قرآن به آن اشاره فرموده است: و ان من شی ء الا عندنا خزائنه و هر جسم و جسمانی که در این عالم اجسام است از عالم مثال به سوی آن نازل می شود و واسطه نزول آن فرشتگان خدا هستند.
و آنچه اخبار بر آن دلالت دارد آن است که احکام تمام سال، از تقدیر ارزاق موجودات این عالم و آجال آنها در شب قدر به زمین نازل می شود. و این مطلب برای کسی که خلیفه خدا در زمین است، در این شب منکشف و آشکار می گردد و انکشاف و هویداشدن نزول امر توسط ملائکه برای آن حضرت رؤیت شب قدر نامیده می شود و لذت این کشف و مشاهده نزول امر و فرود آمدن ملائکه را، فقط اهل آن اداراک می کنند. و شاید ارائه ملکوت آسمانها و زمین به حضرت ابراهیم خلیل (علیه السلام) از همین قبیل بوده است.
و هر انسانی نصیب و بهره کاملی از این عوالم دارد که مخصوص به خود اوست و اغلب مردم از عوالم مثالی خودشان غافلند و از غفلت خودشان نیز غافلند و همچنین از عوالم روحانی خودشان؛ مگر کسی که خدا بر او منت نهاده و به معرفت نفس و معرفت عالم مثال از طریق معرفت نفس آگاه شده باشد؛ زیرا حقیقت نفس از عالم ارواح است و هر کس حجاب ماده از پیش روی روح و نفس او برداشته شود و نفس خود را مجرد از ماده در عالم مثال بنگرد، برای او انتقال به حقیقت روح مجرد از صور نیز آسان می گردد و این معرفت نفس، همان مراد از فرمایش آن حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) است که: من عرف نفسه فقد عرف ربه؛ (هر کسی خویشتن را شناخت، محققاً خدای خود را شناخته است) و وجه ارتباط معرفت نفس، به معرفت پروردگار را نخواهد دانست، مگر کسی که موفق به این معرفت و شناخت شده باشد.

کتاب ترجمه المراقبات – ص 278
تالیف: عارف کامل میرزاجواد آقاملکی تبریزی(ره)

انتهای پیام/