به گزارش صبح رزن به نقل از  گروه بین‌الملل خبرگزای فارس، روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در گزارشی شیطنت‌آمیز و دو پهلو با اعزام تیمی از کارشناسان موسسه «فن‌آوری ماساچوست» به ارزیابی میدانی ازحضور میلیون‌ها زائر مراسم اربعین در عراق پرداخت.

این روزنامه در تیتر گزارش خود آورده است: شیعیان درحال شرکت در بزرگترین مراسم مذهبی جهان هستند.

بر این اساس، میلیون‌ها شیعه از اقصی نقاط جهان خود را به حرم امام حسین(ع) رسانده‌اند تا مراسم چهلم امام حسین (ع) را که اربعین نام دارد، برگزار کنند. مراسم اربعین جمعیتی بیش از ده برابر حج دارد زیرا عراق محدودیتی بر زوار نگذاشته است. این در حالی است که رژیم «صدام حسین» رییس جمهور سابق عراق محدودیت‌های را در این زمینه به اجرا گذاشته بود.

واشنگتن پست به صراحت نوشت: در این ماه (نوامبر) از این فرصت برای نظر سنجی بین شیعیان ایران و عراق استفاده کردیم و مواردی متعدد چون مذهب، سیاست، دموکراسی، حقوق بانوان، نزاع‌های منطقه‌ای و توافق اتمی ایران را بررسی کردیم و به حمایت اکثر پاسخ دهندگان به سیاست‌های منطقه‌ای ایران و توافق اتمی با غرب پی بردیم.

این روزنامه سپس مدعی محدودیت بررسی های میدانی در ایران و برخی کشورهای دیگر برای پرسیدن سئوال‌هایی چون نبرد در عراق، یمن و سوریه شد.

 واشنگتن پست نوشت: حدود نود درصد عنوان کردند که از گفت‌وگوهای بین شیعه و سنی برای کاهش درگیری‌ها حمایت می‌کنند البته نسبت به انتخاب فرضی همسایگان و همسران عامل فرقه برای آن‌ها مهمتر از دین است.

این روزنامه نوشت: بالاترین میزان سـؤال بی پاسخ بین سنی‌ها و شیعیان برداشت آن‌ها از نقش خشونت در اسلام بود که تقریبا نیمی از ایرانی‌ها و عرا‌قی‌ها به آن پاسخ ندادند. البته سئوال‌هایی در زمینه دموکراسی، روابط بین دولت و مذهب و نیز سیاست‌های منطقه‌ای و خارجی ایران از جمله موضوع‌های بدون جواب در این نظرسنجی بود.

واشنگتن پست مدعی شد که اکثریت پاسخ دهندگان موافق تعامل با آمریکا در زمینه‌های منافع مشترک بودند اما با حضور نظامی آمریکا در منطقه نیز مخالفت داشتند.

از نکات حایز اهمیت این گزارش درباره دیدگاه  اهالی مسلمان منطقه به ایران آمده است: اکثر مردم حامی برجام بوده و دیدگاه لیبرالی درباره حقوق زنان و محل کار آن‌ها داشتند.

با این‌که اکثریت قاطع مردم  حامی حضور ایران و شیعیان در منطقه بودند اما بسیاری نیز نسبت به روند دموکراسی نگاهی خوشبینانه داشته و لزوما احزاب سیاسی و مذهبی را نظام سیاسی ایده‌آل برنشمردند.

انتهای پیام/