به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حرکت و میل به سوی سعادت و خوشبختی امری فطری در انسان‌هاست، در این مسیر بی‌تردید آموزه‌های قرآن و عترت (ع) عالی‌ترین چراغ روشنگر و مشعل فروزان مسیر سعادت هستند، چراکه اهل‌بیت(ع) به عنوان عالی‌ترین هادیان بشریت، از هر فرصتی برای ارائه راهکارها و تبیین‌های مورد نیاز برای سعادت انسان‌ها استفاده کردند.

حضرت زهرا(س) در حدیثی به یک صفت مهم اشاره می‌کنند که بهره‌مندی از آن، خوشبختی آدمی را در پی دارد. ایشان می‌فرمایند: «اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه»، همانا سعادتمند کامل و خوشبخت حقیقی کسی است که علی(ع) را در حیاتش و پس از وفاتش دوست بدارد. (نهج‌الحیاة، ص48) این در حالی است در گذشته یعنی در دوران حیات مادی امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) و حتی پس از آن، بسیاری از مردم نسبت به امیرالمومنین(ع) بغض و کینه داشتند نه حبّ، و حتی در روز عاشورا فرماندهان لشگر دشمن هدف از جنگیدن با امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان را بغض نسبت به پدرشان یعنی حضرت علی(ع) اعلام کردند.

اما امروزه در بسیاری از کشورهای اسلامی در أقصی نقاط جهان یاد اهل‌بیت(ع) جلوه‌ای دیگر پیدا کرده است و نام محمد، علی و فاطمه(س) بیشترین نام‌هایی هستند که محبان و شیعیان آن حضرات به عنوان اسم فرزندانشان اعلام می‌کنند، حتی بسیاری از جوانان در سراسر جهان برای دفاع از حریم اهل‌بیت(ع) جانشان را با افتخار نثار می‌کنند.

در قرآن کریم نیز یکی از پررنگ‌ترین مباحث مطرح شده مربوطه به سعادت و شقاوت انسان‌هاست. خداوند در بسیاری از آیات قرآن کریم بندگانش را به پیروی از دستوراتش مبنی بر انجام عملی یا عدم انجام عملی تشویق یا برحذر می‌دارد. طوری که وعده می‌دهد اگر این راه را بپیمایید به سعادت می‌رسید و همینطور کسانی که از این راه سرپیچی کنند، از مسیر سعادت دور می‌شوند، اما با این حال، خداوند با راهکارها و بهانه‌های مختلف سعی می‌کند بنده‌اش را به سوی عالی‌ترین سوق دهد.

انتهای پیام/