محمد سرشار مدیر شبکه پویا تلویزیون و از فعالین فرهنگی با سابقه در کانال تلگرامی خود نوشت:

سوره نوجوانان و سوره در طبقه چهارم یك ساختمان بودند. (حالا نام این ساختمان، «مجامع» است و هنوز در تقاطع سمیه و نجات‌اللهی قرار دارد.)

پدرم سردبیر #سوره_نوجوانان و آوینی سردبیر #سوره بودند. زیاد پیش می‌آمد كه آوینی برای وضو گرفتن به این طرف بیاید.

من نه ده ساله، چون خواننده پروپاقرص سوره نوجوانان بودم، تا فرصتی دست می‌داد، همراه پدر به آنجا می‌رفتم. یكبار، در اتاق آرشیو عكس، كنجكاوی كودكانه‌ام گل كرد.

می‌خواستم بدانم پشت پرده انتهایی آن اتاق چیست. پرده را مخفیانه كنار زدم.

پس فضای نورگیر بین دو آپارتمان، اتاقی از سوره بود، قرینه همین اتاق. آوینی پشت میزی نشسته بود و مشغول كار بود. دید زدنم زیاد طول نكشید. اما چون عكسی یادگاری، برای همیشه در ذهنم ماند.

بعد از شهادت آوینی این عکس ایشان، سالها زینت‌بخش کمد وسایلم بود و در سال هشتاد و دو، به نوشتن داستان کوتاه «حلزونهای خانه به دوش» انجامید.

اکنون که بیشتر درگیر رسانه‌های تصویری هستم؛ روزانه با دغدغه‌های سید شهیدان اهل قلم در این زمینه، دست و پنجه نرم می‌کنیم.

چون هنوز در مسیر انقلاب اسلامی، به الگویی بومی و مطلوب برای #رسانه_مربی نرسیده‌ایم مسیر دست‌اندرکاران رسانه پر از سنگلاخ و آمیخته با آزمون و خطای بسیار است.

انتهای پیام/