به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری فارس از رزن، به صورت اتفاقی بر سر صحنه تصادفی حاضر شدم که در روستای فارسجین به وقوع پیوسته بود، جمعیت زیادی آنجا بود اما هیچ کس کمکی نمی‌کرد و فقط نظاره‌گر بودند یا مشغول عکس گرفتن! بعضی‌ها هم قضیه تصادف را چنان برای بقیه تعریف می‌کردند و نظرات کارشناسی می‌دادند که گویا خودشان یک پا کارشناس تصادف هستند.

گویا از وقوع تصادف نزدیک 10 دقیقه می‌گذشت؛ حال یکی از مصدومان خوب بود اما صد متر جلوتر در کنار ماشین سانحه دیده، مرد مسنی که راننده بود روی زمین دراز کشیده بود و درد می‌کشید و داخل ماشین نیز پیرمردی بود که حال مساعدی نداشت.

از قضا مسوول روابط عمومی شبکه بهداشت نیز در حین عبور با این صحنه مواجه شد، بلافاصله با اورژانس تماس گرفت و علت عدم حضور آنها را جویا شد و پاسخ شنید که هیچ تماسی با ما گرفته نشده است!! بلافاصله بعد از تماس در کمتر از دو دقیقه ماشین اورژانس سر صحنه حاضر شد.

حال این سوال پیش می‌آید که از بین این افرادی که آنجا بودند و همه هم موبایل داشتند، یعنی فرصت یک تماس با اورژانس را پیدا نکردند یا شاید توضیح دادن قضیه حادثه و عکس گرفتن از نجات جان یک انسان برای آنها ارزشمندتر بود؟!

آیا اگر خدای ناکرده مصدومان این حادثه از بستگان و آشنایان خودشان بودند باز هم به همین شکل بی‌تفاوت رفتار می‌کردند؟ گویا انسان‌ها این روزها درگیر واژه‌ای به نام «به من چه» شده‌اند که فقط معنی این واژه را این دو مصدوم فهمیدند.

واژه‌ای که بسیار تلخ است و دردناک!

انتهای پیام