به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری فارس از همدان، محمدرضا باقریان تولیدکنندگان، مخترع و نوآوری همدانی است که چند سال پیش سرمایه خود را از کرج به همدان آورد تا برای استان خود اشتغال ایجاد کند اما پس از پنج سال از فعالیت با رکود و در نتیجه تعطیلی کارخانه خود مواجه شد.

این تولیدکننده همدانی که دل پردردی از بی‌مهری‌ها و عدم حمایت ها داشت در برابر سئوالی که از او پرسیدیم چه شد که تصمیم گرفتید در همدان سرمایه گذاری کنید با لحن حزن‌انگیزی گفت: ای کاش در همدان سرمایه‌گذاری نمی کردم ، به جایی رساندنم که پیشمانم.

باقریان تولیدکننده صنایع چوبی در همدان است و کارخانه او در شهرک صنعتی رزن قرار دارد، از سه سال پیش با تعطیلی و بدهی بانکی مواجه شده و در سه سال اخیر هیچ تولیدی نداشته است در حالی که یکی از بهترین کارخانه‌های استان و کشور محسوب می شود چراکه خط تولید کارخانه و محصولات تولیدی اختراع اوست و نمونه دیگری ندارد.

باقریان همچنین مخترع تبدیل زباله به کاغذ و تولیدکننده تخت‌های جدید فیزیوتراپی در ایران است اما متاسفانه با بی‌مهری مواجه شده و تولیدات او به ثمر ننشسته است.

خبرگزاری فارس: تولیدات کارخانه شما چیست؟ و چه اتفاقی افتاد که تصمیم گرفتید در همدان سرمایه گذاری کنید؟

باقریان: در گذشته درب چوبی و مبلمان چوبی تولید می‌کردم اما اکنون هیچ چیز تولید نمی‌کنم، در سه سال و نیم گذشته کاملا تعطیل هستیم، در زمانی که تولید داشتم 30 کارگر در کارخانه کار می‌کردند اما اکنون کارگری ندارم جز یک نگهبان که یک سال و نیم حقوق به او بدهکارم.

خبرگزاری فارس: علت تعطیلی کارخانه شما چه بود؟

باقریان: مشکل من مشکل همه ممکلت است، در کشور رکود وجود دارد، وقتی وزیر می‌گوید مسکن مهر مزخرف است دیگر وضعیت همه مشخص است، در حالی تولید مسکن را ممنوع کردند که خود هیچ تولیدی نداشتند و خشتی روی خشت نگذاشتند.

خبرگزاری فارس: چقدر تسهیلات بانکی برای راه‌اندازی کارخانه خود گرفتید؟ اکنون معوقه‌ای هم دارید؟

باقریان: برای ساخت کارخانه‌ام در همدان 200 میلیون تومان وام با سود 12 درصد از بانک صنعت و معدن گرفتم و در مدت چند سال 377 میلیون تومان پس دادم اما از حدود چهار سال پیش که دچار رکود شدم اقساط را نتوانستم پرداخت کنم، چند ماه پیش از بانک پرسیدم چه میزان دیگر بدهکارم که گفت باید 240 میلیون تومان دیگر باید پرداخت کنید، خانه‌ام به کرج و کارخانه‌ام را در همدان افزون 3 میلیارد تومان را در بانک گرو گذاشتم.

 مگر مقام معظم رهبری نفرمودند واردات هر جنسی که کارگر ایرانی تولید می‌کند حرام شرعی است؟ مگر نباید تابع فرمایشات ایشان بود؟

خبرگزاری فارس: چرا به سمت کار تولیدی رفتید؟ در چند سال ابتدای کار چه؟ رونق داشتید؟

باقریان: 11 سال کارمند گمرک ایران بودم اما به خاطر علاقه به تخته و چوب دنبال کار نجاری رفتم، در دولت گذشته در همدان ملکی از شرکت شهرک‌های صنعتی خریدیم و وامی از بانک گرفته و کارخانه‌ام را ساختم.

علاوه بر 200 میلیون تومان وامی که از بانک گرفتم 700 میلیون تومان نیز از سرمایه خود گذاشتم و کارخانه‌ای بسیار خوب و مناسب ساختم به نحوی که سوله کارخانه‌ام از نظر سازه نمونه ندارد، من با عشق سرمایه خود را به همدان آورده بودم و می‌خواستم واقعا کار کنم، ابتدا کار خوب بود و 30 کارگر در کارخانه کار می‌کردند اما سنگ اندازی‌هایی نیز انجام می‌شد چراکه حاضر به دادن رشوه یا به قول خود آنها پورسانت نبودم، در گذشته سفارش های بزرگ از پیمانکاران داشتیم اما با رکود در ساخت و ساز مسکن در کار ما هم رکود ایجاد شد و در نهایت ورشکست شدیم.

ما مغازه نداریم که مشتری سراغ ما بیاید بلکه پیمانکاران سراغ ما می‌آیند، از همان زمان به رکود برخوردیم ایجاد معوقه بانکی طبیعی است، درحالی که در زمان فعالیت کارخانه سر موقع اقساط را پرداخت می‌کردم.

اکنون هم کاری سراغ داشته باشید انجام می‌دهم.

خبرگزاری فارس: در استان برای رفع مشکل شما اقدامی شد؟ و آیان نتیجه‌ای داشت؟

باقریان: سال گذشته موضوع رونق اقتصادی مطرح شد و مقام معظم رهبری فرمودند اجرای اقتصاد مقاومتی را دستور دادند، که چهار ماه طول کشید تا وارد کار شوند بعد از چهار ماه گفتند یک میلیارد به شما می‌دهیم تا کارخانه را راه‌اندازی کنید که گفتیم نمی‌خواهیم، بار خود را سنگین‌تر نمی‌کنیم.

سپس گفتم که یک میلیارد نمی‌خواهم شما 200 میلیون تومان بدهید که چرخ کارخانه بچرخد و بتوانیم کار کنیم که از قول من 500 میلیون تومان پرداخت وام برای کارخانه نوشتند اما فقط آمار  پر کردند درحالی که یک ریال هم پرداخت نکردند.

مشکل کارخانه در ستاد تسهیل بررسی شد و من حتی گفتم طبق گفته وزیر صنعت که در تلویزیون رسما اعلام کرد افرادی که به این مخمصه خوردند مشکل چک‌های برگشتی آنها حل شود اما حتی چک برگشتی من را درست نکردند، باز هم گفتم چیزی نمی‌خواهم فقط حساب جاری من را برقرار کنید تا بتوانم از اعتبارم در بازار استفاده کنم که این کار را هم نکردند.

من به خود آنها بدهکار بودم و چک برگشتی من دست شرکت شهرک‌های صنعتی است که برگشت خورده و جرم بزرگ برای من شده است و کار را فقل کرده است حتی دسته چکم را آزاد نکردند.

ستاد تسهیل هم مدام ما را در دامن بانک انداخت و بانک هم فرم‌هایی در 30 بند جلوی ما گذاشت که باید آن 30 بند را احراز می‌کردم اما احراز هیچ کدام برای من مقدور نبود و مسؤولان هم این را می‌دانستند.

از طرفی سه سال و نیم بیکارم و کارخانه تعطیل است اما 38 میلیون تومان مالیات نوشتند درحالی که اعلام تعطیلی کرده بودم.

بعد از پیگیری فراوان گفتند 5 میلیون تومان فعلا پرداخت کنید تا موقت آزاد باشید که به سختی 5 میلیون تومان پرداخت کردم اما از ابتدای سال مجدد یقه‌ام را گرفته‌اند که باید بقیه 38 میلیون تومان را پرداخت کنید.

خبرگزاری فارس:  ستاد تسهیل برای بخشش و یا تقسیط جریمه‌ها و معوقات کار خاصی انجام داد؟

باقریان: گفتند جریمه را نمی‌بخشیم باید تکلیف را مشخص کنید، گفتند که 240 میلیون تومان بدهی را دین حال کردیم و ماهانه 8 تا 10 میلیون تومان تقسط می‌شود، اما سئوال دارم کارخانه‌ای که کار نمی‌کند و من که بیکارم ماهانه 8 تا 10 میلیون تومان را چگونه پرداخت کنم؟ حداقل یک سال فرصت نیاز دارم که کار کنم بدهی خود را پرداخت کنم، شما که برای 200 میلیون 10 برابر وثیقه از من دارید! آنها خیالشان راحت است که آخر کار اموال من را مصادره می‌کنند.

بانک منزل من را در کرج وثیقه نگه داشت در حالی که قرار بود منزل را آزاد کنند و کارخانه را وثیقه بردارند اما اکنون هر دو را به عنوان وثیقه برداشتند و درخواست من فقط مهلت دادن است.

فارس: از کارگران خود اطلاعی دارید که اکنون در چه شرایطی هستند؟

باقریان: کارگر‌ها همه بیکار هستند، ماهی یک بار با من تماس می‌گیرند که کارخانه راه افتاده دوباره سر کار بیاییم؟ و پاسخ من هم نه است!

 فارس: حضور شما در نمایشگاه صنایع کوچک توانست به رونق کار شما کمکی کند یا فقط هزینه‌ای بر روی دیگر هزینه‌ها بود؟

باقریان: حضور در نمایشگاه صنایع کوچک برای من فقط هزینه بود، ولی ما امید داشتیم.

 فارس: صندلی‌های ساخت کارخانه شما چه ویژگی‌هایی دارند و این صندلی‌ها اختراع خود شما بوده است؟

باقریان: صندلی که ساختم اختراع من است و دانشگاه بوعلی دکتر نعمتی تایید کرد و به عنوان شرکت دانش‌بنیان به ثبت رساندم اکنون به عنوان یک فناور واقعی اختراع قبولم دارند و ادعا می‌‌کنم نوآورم و ثابت هم می‌کنم.

طرح من را همه تایید کردند اما کمکی نکردند، آقای خلیفه مدیر وقت اداره امور مالیاتی از کارخانه من بازدید کرد و گفت حیف این کارخانه که تعطیل است اما ریالی تخفیف مالیاتی نداد.

فارس: صندلی‌های چوبی تولیدی شما چه ویژگی خاصی دارند که اختراع به حساب می‌آیند؟

باقریان: سبکی از خم کاری است که تمام خط تولید آن را هم خود ساختم و ساخت دستگاه پرس و CNC کار خود من و یک تکنولوژی جدید است.

سبک‌ترین و مقاوم‌ترین صندلی را در دنیا ساختم که 3 کیلو و 800 گرم وزن دارد اما تحمل وزن یک فرد 100 کیلو گرمی را دارد و مطابق با ارگونومی بدن ساخته شده است، ضخامت تیرک‌های کف صندلی 7 میلیمتر است اما به راحتی می‌توان روی آن پرید چراکه در این روش چوب مانند فنر عمل می‌کند.

با وجود همه مشکلات من هنوز هم تلاش می‌کنم و سبک جدید می‌سازم و برای اولین بار در ایران تولید مبل را نرم‌افزاری کردم با این همه نا امیدی دو ماه در این حوزه فعالیت می‌کنم، این نرم‌افزار را با کمک دو جوان طراحی کردیم و فرایند 6 ماهه تولید یک دست مبل را با این نرم افزار می‌توان در مدت یک هفته انجام داد، این نرم افزار دقیق و مهندسی شده است تا زمانی که نفس دارم کار خود را انجام می دهیم، در این کشور بسیاری افراد با دل و جان کار می‌کنند احمدی روشن‌ها زیاد هستند؛ اما دلم می‌سوزد یک نفر که می‌خواهد برای کشور کار کند نمی‌گذارند.

خبرگزاری فارس: در مورد اختراع‌های دیگر خود توضیح دهید؟

باقریان: تولید کاغذ از ضایعات یکی از طرح‌های من بود که هشت سال در مورد آن تحقیق کردم و تنها کسی هستم که در همدان و ایلام مجوز ساخت کاغذ تحریر دارم اما فقط بانک‌ها من را بازی دادند و آخر کار هم به من گفتند «کلید گم شده است».

80 میلیون تومان هزینه کردم و گفتند که کمک می‌کنیم اما دو سال فقط من را از بانک‌های مختلف پس کاری کردند.

تجهیزات ساخت این نوع کاغذ مرغوب که بهترین و هایتک‌ترین نوع کاغذ است را نیز خود تولید کردم و قراردادی هم بستم اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

کار دیگر تولید تخت فیزیوتراپی است که این از یک تخت فیزیوتراپی در آمریکا مهندسی معکوس شده است و اگر تخت آمریکایی معایبی داشته در تخت تولید من آن معایب از بین رفته است، اکنون این تخت آماده است و هر تعداد بخواهند تولید می‌کنیم، اما به قدری پیگیری کردم و نتیجه نگرفتم خسته شدم.

 فارس: به نظر شما تولید در کشور و استان همدان رونق دارد؟ و دولت در این زمینه موفق بوده است؟

باقریان: من به عنوان شاهد و نمونه زنده رونق تولید هستم! در گذشته کار وجود داشت اما اکنون در دوران قحطی کار به سر می‌بریم و شرایط به گونه‌ای شده که وقتی سفارشی پیدا می‌شود تولیدکنندگان به ضرر هم تولید می‌کنند که فقط امرار معاش داشته باشند، آیا شهرک‌های صنعتی ما واقعا فعال هستند؟

در شهرک صنعتی ما در زوم سلولوزی سه کارخانه صنایع چوب وجود دارد که هر سه تعطیل هستند و یکی مقداری بهتر است

 فارس: تولیدات خود را برای عرضه به استان های دیگر بردید؟

باقریان: مگر می‌شود به دیگر استان‌ها نبرده باشیم؟ نمی‌نشینیم به آسمان نگاه کنیم، ما که از پا نمی‌ایستیم، تمام تلاشم این است که بدهی بانک را بدهم و یک نفس راحت بکشم، بانک شوخی ندارد و کنتور بانک می‌اندازد، وعده سرش نمی‌شود.

فارس: به نظر شما برجام چه تاثیری در اقتصاد کشور داشت؟

باقریان: همه ما مرید رهبری هستیم و این را از ته دل می‌گویم به خاطر شخص رهبری هر چیزی ایشان قبول دارند من هم قبول دارم و اگر بالای این رهبری حرف بزنم از نظر دینی اشکال دارد، اما به عنوان یک قانون تصویب و تایید شده قرارداد با خارجی‌ها قبول دارم به شرطی که دو طرفه معامله انجام شود اما هم اکنون این معامله ابتر است، کجای دنیا معامله یک طرفه است؟ من تاکنون حاصلی از برجام ندیدم و قرار بود برجام رونق ایجاد کند اما من ندیدم.

فارس: پیشنهاد و راهکار شما برای خروج از رکود کشور چیست؟

باقریان: به نظر من ام الفسادی که گریبان کل کشور را گرفته ربا است، ما در حال تبدیل به یونان هستیم، هر کس بخواهد مشکل اقتصاد کشور را حل کند باید دستی به سر و روی سیستم بانکداری کشور بکشد، بانک‌ها ام‌الفساد هستند و تمام قفل‌ها را به وجود آورده‌اند، گردن کلفت‌ترین جایی که زور کسی به آن نمی‌رسد سیستم بانکی است، اگر سیستم بانکی از این حالت خارج شود وضعیت بهتر خواهد شد.

 ما مسلمان هستیم و یک سیستم بانکی اسلامی می‌خواهیم نه سیستمی که بنی‌صدر لائیک و لیبرال به ما تحمیل کرد و دیگران هم بیشتر به آن اضافه کردند، وقتی سیستم مالی ما تلفیق لیبرال با اسلام باشد، حاصل آن این چنین می‌شود.

اجرای سیستم بانکداری اسلامی خطرات و هزینه‌های زیادی دارد اما یک نفر باید این انقلاب و این کار را انجام دهد.

فارس: و حرف آخر؟

باقریان: امسال سال تولید و اشتغال است درد این دو مهم درمان نمی‌شود مگر اینکه وضع بانک‌ها و مشکلات ایجاد شده حل شود، در غیر این صورت روز به روز  بدهکار‌تر می‌شویم، ما تا کی می‌توانیم طاقت بیاوریم؟ باید فکر درمان بود.

انتهای پیام