به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری فارس از همدان،‌ حجت‌الاسلام سیدمجتبی حسینی‌یمین در هیأت انصارالشهدای همدان به مناسبت شهادت امام جعفر صادق(ع) اظهار کرد: این امام همام در لحضات آخر عمر شریفشان به امام موسی‌کاظم (ع)‌ فرمودند: به شیعیان ما بگو به شفاعت ما اهل بیت(ع) نمی‌رسد کسی که نماز را سبک می‌شمارد.

وی با بیان اینکه ما بارها در کتب و مجالی مختلف این روایت را شنیده‌ایم و راحت از کنار آن گذشته‌ایم افزود: تصور ما نمازخوان‌ها این بوده که این حدیث و روایت شامل حال ما نیست اما اگر تفسیر این حدیث و آیات مربوط به آن را مطالعه کنیم می‌بینیم قصه این حدیث خیلی پیچیده بوده و جز شرمندگی برای ما که ادعا زیاد داریم چیزی باقی نمی‌ماند.

این استاد حوزه و دانشگاه به مبحث شفاعت پرداخت و گفت: با توجه به منابعی در دست ماست شفاعت کیلویی و بدون حساب و کتاب نیست بلکه شرایط سخت و خاص خود را دارد.

وی با بیان اینکه امام در این سخن پایانی عمر خود دو نکته طلایی نماز و شفاعت را مطرح کرده‌اند و در این جلسه می‌خواهیم ربط این دو کلمه را بررسی کنیم خاطرنشان کرد: ابتدا به سبک شمردن بپردازیم که به چه معناست، برای این موضوع به آیه 42 سوره مدثر نگاهی می‌اندازیم که در این آیه آمده از جهنمیان می پرسند چرا به زور در «سقر» فرو رفته‌اید که در جواب می‌گویند از نمازگزاران نبودیم.

حسینی‌یمین به داستان امام صادق (ع) اشاره کرد و یادآور شد: شخصی از امام در مورد «سقر» پرسید و امام فرمودند: «سقر، مکانی در جهنم است که این مکان روزی از میزان گرما به خدا شکایت کرد و خدا اجازه داد نفس بکشد و از حر نفس «سقر»، جهنم سوخت» و ما نمی‌دانیم این سوختن جهنم یعنی چه و حتی نمی‌توانیم سقر را درک کنیم که در چنین جایی کسانی که نماز نگذاشتند می‌افتند.

وی به آیات سوره ماعون پرداخت و ادامه داد: اگر در آیات این سوره و تفسیرهای آن نگاهی بیاندازیم می‌خوانیم،کسی که روز جزا را تکذیب کرد آن کسی بود که یتیم را از خود راند، ‌مسکین را غذا نمی‌داد و ترغیب نمی‌کرد و وای بر نمازگزارنی که از نمازشان غافلند و ریا می‌کنند که در این آیات به فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ می‌رسیم.

این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: طبق تفاسیر و آیات و روایات «ویل» چاهی در جهنم و پایین‌تر از سر سقر است و برای نمازگزاران بوده که در نماز خود ساهون هستند یعنی سهل‌انگارند.

وی ادامه داد: ساهون تنها برای کسانی که نماز را رها کرده یا دو روز بخواند و نخواند نیست بلکه برای کسانی هم هست که که نماز اول وقت را به تأخیر می‌اندازد،‌ حال چرا ما این آیات و روایات رسیده از معصومین را جدی نمی گیریم جای تدبر و تفکر دارد.

حسینی‌یمین گفت: برای صحت این موضوع از گفته‌ها و سخنان دو عالم ربانی دینی امام خمینی(ره) و علامه طباطبایی استفاده می‌کنیم تا سخنان خود را محکمتر گفته باشیم.

وی با بیان اینکه علامه در تفسیر المیزان خود در ذیل سوره ماعون و تفسیر ساهون آورده «کسانی از نماز غافل هستند و اهتمامی به امر نماز ندارند و از فوت شدنش باکی ندارند و چه اینکه کلا، بعضی وقت‌ها و هم از وقت فضیلت نماز از بین برود این افراد جزو ساهون هستند.» تصریح کرد: امام خمینی(ره) هم همین نظر را داشته و فرموده اگر وقت نماز شود و فرد به کار دیگری پرداخته یعنی به چیز دیگری رجحان داده و این سبک شمردن نماز است و ساهون خوانده می‌شود.

این استاد حوزه و دانشگاه  با اشاره به اینکه نماز ستون و عمود دین است یادآور شد: حضرت زهرا (س) از پیامبر اکرم نقل کرده‌اند که اگر کسی نماز را سبک بشمارد (اول وقت نخواند) 15 بلا سرش می‌آید برداشتن برکت از عمر، برداشتن ‌برکت از رزق،‌ بالا نرفتن دعا،‌ عطشان و گرسنه مردن،‌ ظلمت در قبر و ...، در آخر هم خداوند به او نگاه نمی‌کند.

وی با تأکید بر اینکه اگر نماز آن هم نماز اول را درست کردیم بقیه مسائل و مشکلات فرد و جامعه حل می شود ادامه داد: امام خمینی(ره) در کتاب «عدل الهی» مفصل به موضوع شفاعت پرداخته و این گفته ایشان نشان می‌دهد که ما درک درستی از شفاعت نداریم و مداحان و روحانی‌های ما در سخنرانی‌های خود «شفاعت» را درست تفسیر نکرده‌اند.

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه سخنرانی خود متن کامل مطالب امام خمینی(ره) را درباره شفاعت آورد که با توجه به اهمیت موضوع،‌ متن کامل در این نوشتار آورده می‌شود: «یک بدبختی که ما داریم آن یک بدبختی فوق‌العاده است، که با عقول خود، نه با آن عقولی که تربیت صحیح شرعی باشند که مثل بچه‌های بی‌صاحب ولگرد، خود به خود و بدون تربیت بزرگ شده‌اند، بلکه تحت تربیت ناقصین نالایق، بزرگ شده‌اند، سنن الهی را معنی می‌کنیم و گمان می‌کنیم که قضیه آخرت و مسئولیت آنجا یک مسئولیت اعتباری است و مولی هم طبق این امر اعتباری، یا عقوبت می‌کند و یا اصلاً می‌گذرد و می‌گوید برو پی کارَت که من گذشتم، و یا یک نفری می‌آید و می‌گوید من خواهش می‌کنم از این بگذر. و ما قضیهٔ شفاعت را چنین گمان کردیم؛ و بعضی از منبری‌های ما از خودشان تفصیل دادند تا منبر بگیرند. و بعضی هم نفهمیدند و از یک خبری که نه سندش را و نه دلالتش را دانستند، یک معنایی گرفتند و آمدند حضرت سیدالشهداء(ع) را شفیع قرار دادند که هر کس مُرد، حضرت تشریف می‌آورد و شفاعت می‌نماید و حضرت باری تعالی و تبارک هم از آن می‌گذرد و عقابش نمی‌کند. آن شفاعتی که کتاب و سنت به آن ناطق و بلکه بین جمعیت مسلمین مسلّم است، شامل یک عدهٔ خیلی قلیل و معدودی می‌شود که در عداد عدم می‌توان شمرد، نه به آن شمول و وسعتی که ما خیال کردیم که انسان هر چه ظلم و معاصی کرده باشد، باز ممکن است شفاعت نصیبش گردد. خیر». «آیات الهی و افعال و سنن خدایی را نباید همین طور جزافی معنی کرد. اگر کار به این نحو بود که آقایان منبری می‌گویند، دیگر انبیا و اوصیا آن قدر خود را به تَعَب نمی‌انداختند و خود این شفعا آن قدر نمی‌ترسیدند و این قدر تأکید نمی‌کردند».

امام خمینی(ره) همچنین در کتاب چهل حدیث خود تأکید می‌فرمایند: «گاهی می‌گویند خدا بزرگ است، گاهی اظهار اعتماد به حق و شفاعت شافعین می‌کنند، با اینکه تمام این اظهارات جز لقلقهٔ لسان و صورت بی‌معنی چیز دیگری نیست و حقیقت ندارد».

به نظر ایشان، به هر میزان که در این عالم از هدایت بهره‌‌مند شوی، در آن عالم هم از شفاعت نصیب می‌بری. به تعبیر ایشان، رحمت خدا الان به تو احاطه کرده، رحمت صحت و سلامت و حیات و امنیت و هدایت و عقل و فرصت و راهنمایی اصلاح نفس. در هزاران رحمت گوناگون حق تعالی غوطه‌وری و استفاده از آنها نمی‌کنی و اطاعت شیطان می‌کنی. اگر از این رحمت‌ها در این عالم استفاده نکنی، بدان که در آن عالم نیز بی‌بهره هستی از رحمت‌های بی‌تناهی حق و از شفاعت شفیعان نیز محروم مانی. جلوه شفاعت شافعان در این عالم هدایت آنهاست، و در آن عالم باطنِ هدایت، شفاعت است. تو از هدایت اگر بی‌بهره شوی، از شفاعت بی‌بهره‌ای و به هر قدر هدایت شدی، شفاعت شوی.»

وی در ادامه خاطرنشان کرد: این امام عارف و عالم به دین و اسلام‌شناس بزرگ در متن بالا و مطالب دیگرشان به ترسیم شفاعت می‌‌پردازد و به ما تفهیم می‌کند که این قضیه شفاعت چقدر سخت و پیچیده است و آن چیزی که ما دریافت کرده‌ایم نیست و باید زحمات بسیار کشید.

این استاد حوزه و دانشگاه تصرح کرد: وقتی امام ششم آخرین وصیتشان به ما شیعیان در مورد نماز و سبک شمردن آن و شفاعت است باید عمق مطلب را بگیریم و بدانیم که سخن ایشان مختص آن زمان نبوده بلکه می‌دانستند روزی می‌رسد که در امت شیعه نماز سبک شمرده شده و بلا و آسیب‌های زیادی به خاطر همین غفلت گریبانگیر آنها می‌شود.

وی در پایان با ذکر مصیبتی از نحوه شهادت امام صادق (ع) که شبیه مادرشان درب خانه را آتش زدند و بدون ردا و عمامه بر روی زمین ایشان را کشاندند گفت: به گونه‌ای عمل و رفتار کنیم که جزو پیروان و دوستداران واقعی امام باشیم نه باعث آبروی ایشان که اسم شیعه و مکتب ایشان بر روی ماست ولی حتی کوچکترین موارد را هم رعایت نکنیم.

انتهای پیام/