فرزاد جهان بین استاد دانشگاه شاهد و دبیر کرسی تمدن نوین اسلامی در کانال خود نوشت:
امیرمومنان در آغاز حکومت، به برخی فرزندان عباس، مسئولیت دادند. اینکار با اعتراض مالک روبرو شد که بنا نبود در حکومت انقلابی، خویشاوندان مسئولیت بگیرند!
محمد بن ابی بکر که فرزند ابوبکر بود اما در خانه امام بزرگ شده بود، استاندار مصر شد و مثالهایی دیگر.
به نظر می رسد طرح مساله به شکلی که الان در جامعه ما هست غلط می باشد.
اینکه شخص مسئول، چون نسبتی با فرد صاحب نامی دارد پس لزوما، انتصاب با رانت است غلط می باشد.
به نظرم صورت مساله از پیوند خویشی باید به دو شاخص کفایت و امانت، تغییر کند. به تعبیر حضرت، جز این دو شاخص نباید در انتصاب ها دخالت کند. پاسخی هم که حضرت به مالک دادند همین بود که اینها شایستگی دارند و اگر بهتر از اینها برای این مسئولیت سراغ دارید بگویید.
در نظام اسلامی همه افراد برابرند و هیچگاه نباید در انتصابها و بهره مندیها، ویژگی های انتسابی بر ویژگی های اکتسابی، اولویت بیابد. هر میزان که ویژگی های اکتسابی، اصل باشند به عدالت نزدیک و هر میزان که ویژگی های انتصابی اصل باشند از عدالت دور می شویم.
البته یکی از نواقص موجود نبودن سیستم مشخصی برای شناسایی، به کارگیری و ارتقای افراد است. به عبارتی، شناختها نه سازمانی بلکه شخصی است و این خلاف عدالت است.
متاسفانه از این دست حرفهای ناقص زده می شود و همین ها بعدا مبنای مطالبات و تحلیلهای غلط می شود.