به گزارش صبح رزن به نقل از  پایگاه 598، برخی از کاشناسان معتقد اند تفکر غالب و حاکم بر رسانه‌ی ملی این است که نباید به قیمت از دست رفتن آرامش [کاذب] جامعه، زمینه ابراز نظرات مختلف و مناظرات سیاسی در رسانه ملی فراهم شود و نگاه دیگر فضای موجود صدا و سیما را در عمق بخشی افکار و حضور عقاید مختلف در آن را مناسب می دانند.

متاسفانه همان طور که در سیاست گذاری های دنباله دار رسانه ملی شاهدیم برنامه سازان صدا و سیما با اولویت دهی اشتباه و تبدیل کردن مسائل بی اهمیت و پوچ به عنوان اولویت های ذهنی جامعه مانع بلوغ فکری اجتماعی می شود که این موضوع با فرارسیدن روزهای انتخاباتی مردم ایران پر اهمیت تر می شود.

به همین منظور پایگاه 598 در گفتگویی که چندی پیش با وحید جلیلی از فعالین جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی انجام داده به بررسی الزامات و بایسته های عمق بخشی فکری به مخاطبین در رسانه ملی پرداخته است.

وحید جلیلی با اشاره به این که برای فکر کردن در یک جامعه نیاز به وجود مسئله داریم، اظهار داشت: اگر یک فرد مسئله‌ای برای فکر کردن به آن نداشته باشد، اگر چیزی ذهن و دل او را مشغول نکند، به بطالت می‌افتد که آن بطالت و باصطلاح «پوچی»، پیامدهای خطرناکی هم به دنبال دارد. جامعه هم همین گونه است، جامعه هم باید از ظرفیت‌های ذهنی و احساسی، به درستی استفاده کند. اگر جهت گیری درستی برای فعال کردن ظرفیت‌های افکار عمومی ایجاد نشود، دیگران می‌آیند به سمت دیگری می‌برند و به طور طبیعی این اتفاق می‌افتد.

این کارشناس رسانه در ادامه افزود: یک تعبیری بود که من هم قبلاً به کار برده ام که وقتی بازی‌ها را جدی کنید، جدی‌ها بازی خواهند شد. یعنی وقتی شما پمپاژ کنید که آقا بردن مثلاً پرسپولیس از مس کرمان خیلی مسئله‌ی مهمی است، شاید بشود گفت که این مثل آن دره‌های فقری است که در کنار کوه‌های تکاثر ایجاد می‌شود. شما وقتی می‌آیید ضریب غیر واقعی به مسائل پوچ می‌دهید، این به آن معناست که مسائل خیلی مهم‌تر را ضایع کردید؛ یعنی کشوری که الآن باید رو به آینده باشد و باید به افق چشم انداز بیست ساله‌اش فکر کند و به چشم انداز صد سال آینده اش فکر کند، وقتی که رسانه‌های شما آمدند و او را بمباران کردند با انواع و اقسام حرف‌های پوچ و اقسام و انواع درگیری‌های ذهنی پوچ و بی فایده، او دیگر از اندیشیدن به مسائل جدی خودش باز می‌ماند.

رئیس شورای سیاست گذاری جشنواره فیلم عمار گفت: همانند عملکرد رسانه های غربی شاهد آن هستیم که در رسانه ملی هم در برخی از برنامه ها بر سر یک مسئله‌ی خیلی پوچی کل جامعه را مضطرب می‌کنند. شما بعضی از برنامه‌های ورزشی صدا و سیما را نگاه می‌کنید، می‌بینید بسیار بحث‌های پیش پا افتاده‌ای را آن چنان بزرگ می‌کنند، آن چنان پر حرارت راجع به آن حرف می‌زند که فرضاً یک تیمی از این شهر برود آن شهر یا نه؟! این می‌شود مسئله‌ی اصلی مملکت! یعنی رساله‌ی ملی با گستره‌ی رسانه‌ای وسیعی که دارد، به راحتی یک مسئله‌ی پوچ را، یک مسئله‌ی ششم و دسته دهم را می‌تواند تبدیل کند به یک مسئله‌ی دسته اول، مثلاً یک فوتبالیستی از دنیا می‌رود، شما می‌بینید که صدا و سیما در این حد که چه می‌دانم روز مادر را تعطیل کند به خاطر آن پیش می‌رود! همه‌ی جامعه باید محزون باشند و همه‌ی جامعه باید مثلاً غصه بخورند و مجری‌های صدا و سیما باید گریه کنند که چه؟ که مثلاً یک دروازه بانی مرحوم شده. صدا و سیما این گونه نیست که این کارها را نکند؛ هم در پمپاژ بعضی از جریانات هیجانی و احساسی و هم در طرح مسائل خیلی بی مبنا.

سردبیر مجله راه بیان نمود: در طرح مباحث سیاسی که اصلاً مبنایی ندارند مثلاً یک زمانی به مناسبت هفته‌ی دفاع مقدس، مجری برنامه‌ی انحصاری سینمای صدا و سیما، با وقاحت هر چه تمام‌تر داشت یک دروغ مسلم را به عنوان یک واقعیت خیلی جدی و مهم طرح می‌کرد و بعضی از کارگردان‌ها صحبت می‌کرد که به نظر شما چرا ملت ما به فیلم‌های دفاع مقدس اعتنایی نمی‌کنند و فیلم‌های دفاع مقدس جزء فیلم‌های پرفروش سینمای ایران نیست؟‌! در حالی که در تاریخ سینمای بعد از انقلاب، فیلم‌های پرفروش ما تقریباً همگی فیلم‌های دفاع مقدسی بوده‌اند؛ از عقاب‌ها و کرخه تا راین بگیرید، تا آژانس شیشه‌ای و لیلی با من است و همین سه تا اخراجی ها. یعنی به راحتی دروغی را طرح می کنند و با استعداد ابزار رسانه‌ای که دارند، آن را منتشر می کنند و کک آن‌ها هم نمی‌گزد. یعنی می‌خواهند نگرانی ایجاد کنند که انقلاب اسلامی دیگر حرفی برای گفتن ندارد، دیگر پرشکوه ترین صحنه‌ای که انقلاب اسلامی داشته، دفاع مقدس بوده و در دفاع مقدس هم دیگر حرفی برای گفتن ندارد، مردم هم اصلاً جذب نمی‌شوند.

جلیلی افزود: همچنین در تجلیل از شخصیت‌ها و جریانات و آثاری که مثلاً در دوره‌ی پهلوی تولید شده و حرمت برای این‌ها قائل شدن و یا نوعی نگاه به بعضاً حتی سینمای قبل از انقلاب که اینها مثلاً خیلی محترم هستند. این‌ها کارهایی است که در صدا و سیما اتفاق افتاده است.

وی گفت: صدا و سیما از مضطرب کردن جامعه نمی‌ترسد، نمونه‌های آن را داریم می‌بینیم. راجع به مسائل خیلی پوچ شما می‌بینید که صدا و سیما دارد چه جنجالی در میان مردم ایجاد می کند اگر این گونه نیست، بیاید آمار دهد و رد کند. صدا و سیما راجع به بازی استقلال و پرسپولیس ده برابر و صد برار ترور شهید شهریاری، برنامه سازان خود را پای کار می‌آورد. بگویند این گونه نیست و مردم هم قضاوت کنند. استقلال و پرسپولیس چه می‌دانم چند هفته‌ی دیگر می‌خواهد مسابقه دهند، از همین الآن شروع می‌کنند شبکه‌های متعدد رادیویی و تلویزیونی انواع و اقسام تحلیل‌ها و نمی‌دانم باصطلاح دائماً چو انداختن‌ها و... قبل از بازی چقدر گزارش تهیه می‌شود از تمرین‌های این‌ها و بعد از بازی می‌آیند چقدر تحلیل می کنند و... من سؤال می‌کنم یک دهم آن راجع به ترور شهید شهریاری کار شد؟ راجع به ترور دانشمندان هسته‌ای و این‌ها کار شد؟

این فعال رسانه ای بیان داشت: اگر سه ساعت برنامه در مورد شهید شهریاری تولید شده، سیصد ساعت برنامه در مورد فقط یک بازی استقلال و پرسپولیس تولید می شود. در حالی که خیلی موضوعات جذابی وجود دارد و اصلاً لازم نیست اضطراب در جامعه ایجاد کند. مسائل متعدد و متنوع فکری و سیاسی و فرهنگی و هنری وجود دارد که می‌تواند در رسانه ملی به بحث گذاشته شود و فضای جامعه را باز کند، هیچ هزینه‌ای هم برای جمهوری اسلامی نداشته باشد.

وحید جلیلی در ادامه افزود: حزب اللهی‌ها هیچ گاه از آزادی ضربه نخورده اند؛ یعنی هر چه فضا آزادتر باشد حزب اللهی‌ها بهتر نتیجه گرفته اند. بهترین نمونه اش همین چند نمونه انتخابات اخیر؛ آن که از آزادی باید بترسد، جریانات روشنفکری و جریانات لائیک و سکولار و ضد انقلاب است آن‌ها هستند که هر چه فضا بازتر شده بیشتر باخته‌اند. حزب الله که خورده و برده‌ای از کسی ندارد جریانات حالا حزبی حزب الله و جریانات واقعاً سیاسی حزب اللهی، این‌ها مشکلی ندارند. مناظره بگذارند؛ آن که را حساب پاک است، از محاسبه چه باک است؟ا