دیروز خیل عظیمی از مردم همدان داغدار نجابت، مردانگی و ایثار سبک بالی بودند که با وجود تقدیم دو تن از فرزندانش در راه اسلام و انقلاب، آهسته و آرام در گمنامی به زندگی دنیوی خود پرداخت تا اینکه مدتی در بستر بیماری بود و سرانجام با برداشتن ره‌توشه‌ای پر از معنویت و اخلاص جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
چه زیبا بود زمانی که همه بستگان این مرد خدایی از کس یا کسانی تعریف و تمجید می‌کردند که در سال‌های بیماری حاج ناصر چیت‌سازیان همچون فرشته بر بالین او می‌ایستادند تا خدای ناکرده احساس زمین‌گیر بودن نکند.
حاج ناصر معلمی بود که برای انجام رسالت معلمی خود دو فرزند غیورش را به کمال رساند و آنان را تا مرز دفاع از انقلاب و اسلام همراهی کرد، اما چه بسا شهادت از آن متربیانی شد که از مکتب پدر درس عشق آموختند.
پدر پس از هجران دو عزیزش در راه دفاع از اسلام با وجود آنکه در جبهه‌ها تنها مانده بود اما نبرد را ادامه داد تا به دشمنان ثابت کند شهادت والاترین افتخاری است که او آن روز با تعالیم الهی خود نصیب پسرانش کرده بود.
اما حالا پس از گذشت سال‌ها از جنگ و جبهه حال وقت آن رسیده است که حاج ناصر چیت‌سازیان در ایام نزدیک به اتفاقات 8 سال دفاع مقدس به دیدار فرزندانش علی و محمدامیر در آن دنیا برود.
دیگر برگزاری یادواره‌ها و برنامه‌های پاسداشت دفاع مقدس دلتنگی حاج ناصر را برای فرزندانش از بین نمی‌برد. سال‌های فراغ باید همین‌جا خاتمه پیدا می‌کرد که بالاخره با نازل شدن فرشته مرگ برای بردن حاجی به دیار ابدی این آرزو محقق شد.
مسجد قبا محل تجمع کسانی بود که می‌خواستند چند قدمی حاج ناصر را تا پل صراط هدایت کنند. از نیروی انتطامی گرفته تا ارتشیان، مدیران، خانواده شهدا و مخلص کلام آنان که عاشق شهید و شهادت بودند دیروز آمده بودند تا به حاج ناصر بگویند که سلام آنها که امروز محتاج محتاجند، را به شهیدان برساند و از آنها طلب یاری و شفاعت کند.
به راستی از چنین پدر بزرگواری که وصف او را اینک پس از رفتنش از این و آن می‌شنویم تربیت اولادی که به خیل شهدای والامقامی که ما امروز باید برای داشتن عاقبتی خوش به آنان متوسل شویم پیوستند، بعید نیست.
اشک در چشمان نزدیکان این پدر گرانقدر به ویژه همسران دو شهید بزرگوار علی و محمدامیر حلقه بسته بود؛ چراکه آنان بعد از شهادت همسرانشان در جنگ علیه باطل، منزل حاج ناصر را تنها مأمن خود می‌دیدند، اما حاجی امروز آنها را تنها گذاشته و به دیدار پسران خود رفته است.
پیکر مرحوم چیت‌سازیان با احترامی خاص با حضور نیروهای مقتدر سپاه، ارتش و نیروی انتظامی در حالی که لباس فرم بر تن داشتند و آهنگ "کجایید ای شهیدان خدایی..." را از شیپورهایشان می‌نواختند از مسجد قبا به سمت باغ بهشت همدان هدایت شد تا بلکه در آنجا آرام گیرد و از دنیای بی‌وفایی که هر لحظه ماندنش در آن او را آزرده خاطر می‌کرد، رهایی یابد.
پس از انجام تشریفات لازم و قرائت فاتحه به روح آن مرحوم، وی نیز همچون پسران شهیدش در خاک آرام گرفت تا به واقع ما بازماندگان به یاد آیه پروردگار که گفته است «از خاک آمده‌ایم و به خاک می‌رویم» باشیم.
حاج ناصر چیت‌سازیان پدر شهیدان "علی و محمدامیر چیت‌سازیان" روز یکشنبه در 83 سالگی در همدان دار فانی را وداع گفت.
گفتنی است، علی چیت‌سازیان از سرداران شهید استان همدان بود که در سال 66 و در جایگاه فرماندهی عملیات اطلاعات سپاه انصارالحسین(ع)، به شهادت رسید. محمدامیر چیت‌سازیان نیز از جهادگران همدانی بود که ششم تیرماه سال 66 در "ماووت" عراق به درجه رفیع شهادت نائل شد.
لازم به ذکر است، مراسم فاتحه‌خوانی حاج ناصر چیت‌سازیان امروز ساعت 9 صبح در مسجد مهدیه همدان برگزار می‌شود.
تا زما‌نی که از چند نفر از نزدیکان این بزرگوار زندگی، شخصیت و برخورد آن را نشنویم شاید به واقع به بزرگواری وی پی نبریم.
جعفر زمردیان که خود را از ارادتمندان این مرحوم و خانواده بزرگوارش می‌داند با تسلیت این مصیبت می‌گوید: زمانی که پدر بزرگوارم دار فانی را وداع گفت ایشان به منزل ما آمدند و گفتند که مبادا حس کنی که دیگر پدر نداری، من همچون پدر برایت خواهم بود.
وی ادامه داد: ایشان آنچنان با همه گرم و صمیمی بود که هر کس با او در ارتباط بود می‌گفت "هیچ‌کس اندازه من به او نزدیک نیست".
وی اضافه کرد: نزدیک 10 سال همسایه این بزرگوار بودم در کوچه‌‌ای که زندگی می‌کردم چند مدیر و مقام مسئول زندگی می‌کردند، مرحوم همان برخوردی را که با مدیران و همسایه‌ها داشت با مأمور شهرداری آن محله هم همان برخورد و صمیمیت را داشت.
وی گفت: زمانی که در بنیاد شهید خدمت می‌کردم یک بار هم ندیدم که ایشان به بنیاد شهید مراجعه کند؛ چراکه می‌گفت دوست ندارم کسی فکر کند که آمده‌ام از امتیاز شهیدانم بهره بگیرم.
زمردیان اظهار داشت: زمانی که در اسارت بودم او خود را مکلف می‌دانست که به خانواده‌ام سر بزند؛ چرا که شهید چیت‌سازیان پسر این بزرگوار فرمانده من بود و چون پسر در جبهه حق علیه باطل حضور داشت و نمی‌توانست به خانواده نیروهایش سرکشی کند لذا پدر به خانواده ما سر می‌زد.
وی مشکل خانواده‌هایی که به او مراجعه می‌کردند را با درایت حل می‌کرد و به تعبیری خیری بزرگوار بود که نامش را در هیچ جا ثبت نکرد.
زمردیان اظهار داشت: زمان جنگ وقتی به میان ما رزمنده‌ها می‌آمد، نشاط در بین رزمندگان دوچندان می‌شد. او با روحیه پاک و معنوی خود گره تمام مشکلات ما را می‌گشود.
دیگر همرزم شهید چیت‌سازیان نیز در خصوص شخصیت مرحوم حاج ناصر چیت‌سازیان گفت: در یک کلام می‌توانم بگویم که حاج ناصر چیت‌سازیان عارفی گرانقدر بود که شهادت پسرانش را جزو افتخارات خود می‌دانست و از جایگاه والای آنان سخن می‌گفت.
خسرو بیات ادامه داد:‌ آن مرحوم همیشه غبطه می‌خورد که چرا خودش به آن مقام نرسیده است.
وی مرحوم ناصر چیت‌سازیان را از سرمایه‌های اصلی نظام دانست و گفت: وی هر جا وارد می‌شد روحیه نشاط و معنویت در آنجا حاکم بود. همه به ایشان آقا می‌گفتند. وی پیر و مرشدی بود که با تجربه خود مردم را راهنمایی می‌کرد.
همرزم شهید چیت‌سازیان بیان داشت: آن مرحوم در زندگی مشکلات زیادی را تحمل کرد از جمله اینکه همسر،‌ دختر و دو پسرش را از دست داد، اما مثل کوه مقاوم و استوار با روحیه و نشاط زندگی کرد.
وی در پایان این داغ بزرگ را به تمام مردم استان تسلیت گفت.

سمانه جهانگیری عرش/همدان پیام