خبر آمد که سمیر قنطار به تیغ دشمنان دیرینه بشر شهید شده است.

سمیر قنطار از آنهایی است که باید پیشش لنگ انداخت و نشست به پایش بوسه زد.

سمیر قنطار از آن انسانهایی است که اگر کسی میخواهد اسطوره ای از انسان داشته باشد و بر او تکریم کند خوب کسی را پیدا کرده است.

سمیر سید حسن نصرالله و سید الاسرای جهان مقاومت در برابر استکبار  شهید شده است.

کجایند چه گواراها و کاستروها که در پای این کهنه چریک بزرگ و انسان آزاده ی تاریخ سر سجده برآورند.

مبارزی که پس از 30 سال اسارات وقتی به میهنش بازگشت نه اینکه مبارزه را ترک نکرد بلکه شد فرمانده ی مبازرزه با دشمنان انسان و آزادی و دین پیامبران و فرستادکان خداوند.

سمیر یک اسطوره نیست؟پس چه کسی را می توان اسطوره ی انسانیت و آزادی در قرن پر از نکبت در روزهایی که دست آموزان هار غرب وحشی سر از تن انسانیت جدا میکنند نامید؟

نه من غیر از از او و همرفیقانش در جغرافیای انسانیت آن هم در قرن پر از ظلم و بیداد اسطوره ای نمی شناسم.

فکر میکنم روح حاج حسین همدانی ها ، همت ها و باکری ها امروز سخت می گریند اما در عین حال خوشحالند که اندیشه ی مبارزه گری و انقلاب گری آنان تا عمق جان ملتها نفوذ کرده است.

بله قسم میخوریم که این مبارزه ادامه دارد و همانطور که پیر و مرادمان خبر داد دیر نیست روزی که جرثومه ی فساد و تباهی و بیدادگری را در جهان نابود کنیم و این غده ی چرک آلود سرطانی را با مشتهای گره کرده و آب دهانهایمان از صحنه یی روزگار محور کنیم.

همه ی رهروان داخلی و خارجی این مولود نامشروع و آمریکا  پدرخوانده ی بی حیثیتش باید نیک بدانند آن روز دیر نیست  و رسیدنی است..

انتهای پیام/