اخیرا سفر به مناطق زاگرس نشین که فاقد دریا هستند و پوشیده از جنگلهای بلوط و سوزنی برگها هستند درحال گسترش می باشد. ولی یک نکته مهم نظر هرکسی را جلب میکند و آن اینکه ما جنگلهای بلوط دست کاشت یا طبیعی در رزن نداریم همچنین خبری از درختان چنار پهن پیکر برگ پنجه ای در خیابانها یا در اطراف شهرها هم دیده نمیشود، آیا زمان آن نرسیده است که روی موضوع جنگلهای دست کاشت در رزن فکری بکنیم? و تا انتهای زمستان بتوانیم یک برنامه جامع تدوین نموده و از انتهای سال 95 آن را به صورت عملی به اجرا بگذاریم.

15 اسفند روز درختکاری در ایران نام گرفته است. همچنین در تقویم کشورمان از تاریخ 15-22 اسفند هر سال را هفته درختکاری نامیده میشود.

درختان بعنوان ریه های زمین عمل کرده و هر درخت بالغ و بزرگ میتواند اکسیژن موردنیاز 10 نفر را در طول سال تامین کند. درخت علاوه بر زیبا شدن محیط شهر، به کاهش سروصدای محیط نیز کمک می کنند.

یکصد درخت بالغ میتواند در طول یکسال 1.2 تن دی اکسید کربن را از هوا جذب کنند. همچنین یکصد درخت بالغ میتواند در طول یکسال حدود 60 کیلوگرم آلاینده را از طبیعت حذف کند.

هر یک دلار سرمایه گذاری در زمینه کاشت درختان سبب بازگشت 5.6 دلار خواهد شد. فواید درخت بسیار زیاد است بطوریکه یکصد درخت بالغ در طول یکسال میتوانند 77 هزار گالن آب باران را جذب و وارد زمین کنند. که حاصل آن کاهش سیلابها، افزایش آب سفره های زیرزمینی، کاهش نشست زمین و کاهش فعالیت گسلها از آن جمله است.

کاشت درختان باعث کاهش 20 درصدی در هزینه های سرمایشی و 2-10 درصد در هزینه های گرمایشی منزل میشود. همچنین درختان یک منبع اقتصادی بوده و وابستگی کشور را به خارج خواهد کاست. این در حالیست که ایران یکی از کشورهای وارد کننده چوب است. سالانه 900 هزارمترمکعب چوب در ایران تولید شده و 84 هزارمترمکعب چوب وارد می شود.

فائو اعلام کرده است که سالانه 0.06 درصد از مساحت جنگلهای ایران کاسته میشود. میزان سوختن جنگلها و نابودی آنها در اثر آتش سوزی6500 هکتار در سال میاشد. مساحت جنگلهای ایران 11.075 میلیون هکتار و سرانه هر نفر 0.2 هکتار می باشد. درحالیکه سرانه جنگل در دنیا 0.6 هکتار بوده که این سهم سرانه در ایران یک سوم جهان می باشد. چنین سهم اندکی سبب میشود که بر روی حفظ و احیای جنگلهای کشور بیشتر توجه گردد.

ایران در سال 2005 با کاشت 616 هکتار جنگل بعد از ترکیه بوده که سالانه 2537 هکتار جنگل را کاشته است.

یکی از مسائل مهمی که در شهرستان رزن وجود دارد نبود جنگلهای وسیع همانند جنگلهای قره باغ، ارسباران و گیلان حتی در مقیاس کوچک است. بطوریکه جنگلهای دست کاشت در شهرستان رزن منحصر به چند "دربند" و "چای" میشود. همچنین وقتی از کنار مزارع و مراتع شهرستان عبور میکنی تنها چند درخت نیمه خشک و آفت زده را مشاهده میکنی که هیچ جایگزین اصولی و برنامه ریزی شده برای آن تعبیه نشده است که این مساله تهدید جدی برای کاهش میزان درخت و پوشش گیاهی شهرستان است.

یکی از رسوم خوب در کشور هندوستان، کاشت 11 اصله نهال درخت به هنگام برگزاری مراسم عقد است.

ما که همه شیعه و همه مسلمانیم، آیا یهتر نیست یک سنت نیک از خود به یادگار بگذاریم و آن اینکه هر شهروند رزنی به هنگام عقد، ختنه سوران، اتمام سربازی، برگشت از حج، یا هر مراسم مذهبی دیگر اراده کند 14 اصله نهال درخت غرس نماید و بمدت سه سال مراقبت و آبیاری از آن را بر عهده بگیرد.

همچنین میتوان در روز جشن تکلیف که چندسالی است رایج شده است بجای گرفتن یک مراسم یکساعته و خواندن چند سرود، موضوع کاشت درخت به تعداد 9 اصله توسط دختران و 15 درخت برای پسران را مورد بررسی جدی قرار داد. گاهی لازم است بجای مراسم کم اثر و زودگذر به مسائلی فکر کنیم که ماندگار، اقتصادی، مفید و موثر است.

بیایید شهرستان رزن را با همکاری ادارات به یک شهرستان زیبا، پر درخت، با محیط زیست خوب، نمونه در غرب کشور تبدیل کنیم. البته در این خصوص بایستی نوع درخت، مکان کاشت، نحوه مدیریت، نحوه آبیاری و مراقبت بعد از کاشت بایستی مورد بررسی قرار گرفته و پروتکل علمی و فنی برای اجرای طرح تدوین شده و تمامی جوانب کار به ویژه اقلیم، واریته، مسائل زیست محیطی، مسائل اجتماعی و فرهنگی مدنظر قرار گیرد.

احمدصلاحی، بیستم خرداد 95، تهران