سومین پیام تلویزیونی خطاب به ملت ایران در پی تهاجم رژیم صهیونیستی

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود فراوان به ملت عزیز و بزرگ ایران. اولاً یاد شهیدان گران‌قدر حوادث اخیر را گرامی می‌دارم؛ سرداران شهید، دانشمندان شهید که حقّاً و انصافاً ارزشمند بودند برای جمهوری اسلامی و خدمت کردند و امروز در پیشگاه پروردگار، پاداش خدمات شایسته‌ خودشان را دریافت می‌کنند ان‌شاءالله.

لازم می‌دانم به ملت بزرگ ایران تبریک عرض بکنم. چند تبریک به ملت عرض می‌کنم:یکی تبریک پیروزی بر رژیم جعلی صهیونیست. رژیم صهیونیونی با آن همه هیاهو، با آن همه ادّعا، زیر ضربات جمهوری اسلامی تقریباً از پا درآمد و له شد. فکر اینکه چنین ضرباتی از سوی جمهوری اسلامی ممکن است بر رژیم وارد بشود، در ذهن آن‌ها و مخیّله‌ی آن‌ها خطور نمی‌کرد و اتّفاق افتاد. خدا را سپاس می‌گذاریم که به نیروهای مسلح ما کمک کرد، توانستند از دفاع چندلایه‌ی پیشرفته‌ی آن‌ها عبور کنند و بسیاری از مناطق حیاتی شهری و نظامی آن‌ها را زیر فشار موشکهای خودشان و با تهاجم دقیق سلاح پیشرفته‌ی خودشان، به خاک یکسان کنند! این یکی از بزرگترین نمایش‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران است، هزینه برایش هزینه‌زاست، هزینه برای او ایجاد میکند، هزینه‌ی سنگینی برای او به وجود می‌آورد و ایجاد میکند. و بحمدالله این اتّفاق افتاد، افتخارش متعلّق به نیروهای مسلّح و مردم عزیزمان است که این نیروهای مسلّح را از درون خود ایجاد کردند، تربیت کردند، پشتیبانی کردند و دست [قوی] آن‌ها را برای انجام یک چنین کار بزرگی فراهم کردند، قوی کردند.

تبریک دوم مربوط به پیروزی ایران عزیزمان بر رژیم آمریکاست. رژیم آمریکا وارد جنگ مستقیم شد، چون احساس کرد که اگر وارد نشود، رژیم صهیونیستی بکلی نابود خواهد شد. وارد جنگ شد برای اینکه او را نجات بدهد، لکن هیچ دستاوردی از این جنگ نداشت؛ به مراکز هسته‌ای ما حمله کردند - که البته این به‌طور مستقل برخورد پیگیری جزائی در دادگاه‌های بین‌المللی است - امّا نتوانستند کار مهمّی انجام بدهند. رئیس‌جمهور آمریکا(1) در شرح آنچه واقع شده بود بزرگ‌نمایی غیر متعارفی کرد، معلوم شد که به این بزرگ‌نمایی احتیاج دارد؛ هر کسی می‌شنید این حرف‌ها را، می‌فهمید که در زیر ظاهر این حرف‌ها یک حقیقت دیگری وجود دارد. کاری نتوانستند انجام بدهند، به مقصودی که داشتند نتوانستند برسند و بزرگ‌نمایی می‌کنند تا خودشان را پیروزمانده و موقّع نشان بدهند.

اینجا هم جمهوری اسلامی پیروز شد و متقابلاً جمهوری اسلامی سلیقه‌ی دشمن را در قضیّه وارد کرد. همان کسانی که در آن قضیّه بزرگ‌نمایی کرده بودند، در این قضیّه سعی کردند کوچک‌نمایی کنند. بگویند هیچ اتّفاقی نیفتاده، در حالی که اتّفاق بزرگی افتاده بود. اینکه جمهوری اسلامی دسترسی داشته باشد به مراکز مهمّ آمریکایی در منطقه و هر وقت مقتضی دانست علیه آن‌ها اقدام بکند، این حادثه‌ی کوچکی نیست، حادثه‌ی بزرگی است. در آینده هم این حادثه قابل تکرار است، و صورتی که تعرّض صورت بگیرد، هزینه‌گیر، هزینه‌ساز، هزینه‌بر، هزینه‌ی بالا‌یی خواهد بود.

تبریک سوّم تبریک اتّحاد و اتّفاق فوق‌العاده‌ی ملّت ایران است. بحمدالله یک ملّت در حدود نود میلیونی، جمعیت یکپارچه، یک‌صدا، شبانه‌روزی، در کنار هم، بدون هیچ گونه تفاوت در خواسته‌ها و مواضع که ابراز می‌کنند، ایستادند، صبر کردند، حرف زدند، از رفتار نیروهای مسلّح حمایت کردند. بعد از این هم همین خواهد بود. ملّت ایران بزرگواری خودش را، شخصیّت برجسته و ممتاز خودش را نشان داد در این قضیّه و نشان داد که در هنگام لازم، یک صدا از این ملّت شنیده خواهد شد، و بحمدالله این اتّفاق افتاد.

نکته‌ای که من میخواهم به عنوان یک نقطه‌ی اساسی عرایضم عرض بکنم، این است که رئیس‌جمهور آمریکا در یک از بیاناتش و اظهار‌نظرهایش گفت ایران باید تسلیم بشود. "تسلیم بشوید!" بحث غنی‌سازی دیگر نیست، بحث صنعت هسته‌ای نیست، بحث تسلیم ایران است. البته این حرف برای دهان رئیس‌جمهور آمریکاخیلی بزرگ است. ایران باعظمت، ایران با این تاریخ، ایران با این فرهنگ، ایران با این عزم پولادین ملّی، اسم "تسلیم"، برای یک چنین کشوری مایه‌ی استهزاء کسانی است که ملّت ایران را نمی‌شناسند. لکن این اظهار او یک حقیقتی را لو داد؛ آمریکایی‌ها از اوّل انقلاب با ایران اسلامی مشغول معارضه هستند، پنجاه می‌افکند، هر دفعه‌ای هم یک بهانه‌ای دارند؛ یک بار حقوق بشر، یک بار دفاع از دموکراسی است، یک بار حقوق زن است، یک بار غنی‌سازی است، یک بار اصل مسئله‌ی صنعت هسته‌ای است، یک مسئله‌ی ساخت موشک است؛ این‌ها گوناگونی می‌آورند، امّا باطن قضیّه یک چیز بیشتر نیست و آن "تسلیم ایران" است. می‌خواهند ملّت ایران را قانع کنند، می‌خواهند ملّت ایران را بفهمانند که باید تسلیم بشوید، لذا آن را زیر عناوین دیگری پنهان می‌کردند....