از همان روزها رفتارها و شیوه های منحصر به فرد مدیریت و برخورد وی با مردم و البته رویکرد او به شعارهای انقلابی و آرمانهای انقلاب سوژه بسیاری از دوربین های خبری شد و القابی مانند شهردار بسیجی و مردمی نژاد برای وی بر سر زبان ها افتاد.

احمدی نژاد با ثبت نام در انتخابات ریاست جهوری سال 84 شاید مطابق بسیاری از پیشبینی ها عمل کرد و خیلی زود پا در عرصه انتخابات ریاست جهوری گذاشت. اما جای تردید نیست که پیروزی وی بر رقبایی مانند هاشمی رفسنجانی، لاریجانی، معین و ... را هر کسی نمی توانست پیش بینی کند.

مناظره و رویارویی تئوریسین های اقتصادی احمدی نژاد با صاحبان تئوری های اقتصادی کارگزاران و دولت هاشمی رفسنجانی به گونه ای رویارویی دو ایدئولوژی در عرصه سیاسی و اقتصادی معنا شد در حالی که با نگاهی واقع بینانه کمپین احمدی نژاد را که خیلی اورژانسی تشکیل شده بود نمی شد نماینده جامعی از حامیان اولویت بخشی به عدالت در اداره حکومت دانست اما در طرف مقابل تمام حامیان تفکر لیبرال به اداره کشور حضور داشتند.

یکی از دلایلی که بر اساس آن  عنوان شد نمی شود احمدی نژاد را آئینه تمام قد عدالت خواهان در انتخابات 84 عنوان کرد، چیدمان عجولانه سخنگوهای این تئوری در انتخابات ریاست جمهوری در کمپین احمدی نژاد است. نمونه آن محمد خوش چهره سخنگوی اقتصادی کمپین انتخاباتی احمدی نژاد بود که بارها عنوان کرده است تا یک ساعت قبل از شروع اولین آیتم تبلیغات احمدی نژاد در تلویزیون اصلا قرار نبوده است که وی در برنامه حاضر شود و اساسا از اصل ماجرا بی خبر بوده است.

به هر حال احمدی نژاد در عین پیش بینی های متضاد رئیس جمهور شد و دولت نهم را با شعار مهر ورزی تشکیل داد که شاید آن دولت یکی از متفاوت ترین کابینه های تاریخ جمهوری اسلامی باشد که با مردم ارتباط خاصی بر قرار کرد.

سال 88 احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری کمر به افشاگری علیه آنچکه اداره کشور به سبک دولت هاشمی و دولت اصلاحات می خواند بست و لب به سخنانی گشود که حتی میرحسین موسوی در یکی از مناظره ها از احمدی نژاد به صراحت خواست که سرنوشت او را به عملکرد هاشمی و خاتمی گره نزند...

به هر حال احمدی نژاد با رای بی سابقه 24 میلیونی رئیس جمهور شد اما شکست خوردگان حاضر نبودند به شکست تمکین کنند و کار را از عرصه متمدن دمکراسی به آشوب های خیابانی کشانندند و البته خیلی زود هم با معاندین خارج نشین نظام همدست شده و و البته خیلی زود هم مضمحل شدند.

دولت دهم هم با ریاست احمدی نژاد تشکیل شد اما گرفتاری وی در گرداب جریان مشائیسم بخش عمده ای از خدمات عمرانی بی سابقه دولت نهم را به حاشیه برد. عده زیادی معتقد هستند این به حاشیه رفتن خدمات فقط در میان خواص سیاسی مصداق دارد و احمدی نژاد همچنان پایگاه مهمی در میان اقشار مختلف مردم برای خود حفظ کرده است.

پایگاهی که با سفرهای اخیر احمدی نژاد به استانها و جمع شدن جمعیت های متراکم در رسانه های حامیان وی به تصویر کشیده می شود و همین موضوع سبب شده است سایه سنگین نام او روی کابینه یازدهم محسوس باشد. سایه ای که کاملا هراس از آن با رفتار شناسی حامیان و تئوریسین های دولت یازدهم و تکرار خارج از معمول نام احمدی نژاد در سخنان آنها قابل لمس است.

این تمرکز آلرژیک به نام احمدی نژاد در روزهای اخیر به اج رسیده است به گونه ای گه همکیشان سیاسی دولت به شدت سعی دارند تحلفات مالی در دولت دهم را بزرگنمایی کرده و همه را با پسوند احمدی نژاد در راستای تفوق بر سایه نام او به کار گیرند.

تلاشی غیر حرفه ای که در مسیر احمدی نژاد زدایی از افکار عمومی انجام می شود و تکرار پیاپی آن حرکت در مسیرهای غیرواقعی  به نظر می رسد چرا که بعید است احمدی نژاد با توجه به روحیات خاص خودش در مقابل فضاسازی های رسانه ای حاضر باشد از ورود به عرصه انتخابات آینده پشیمان شود مگر اینکه با توجه به اشتباهاتی که در دولت دهم داشته است در این مسیر به دلایلی متوقف بماند.

به نظر می رساند همراهان دولت یازدهم برای تفوق بر نام احمدی نژاد چاره ای جز به میان مردم کوچه و خیابان آمدن ندارند. کاری که با توجه به وجود وزرای کابینه ای مبتنی بر مشی کارگزاران دشوار به نظر می رسد.

تکرار نام احمدی نژاد از زبان حامیان دولت  بعد از اعلام شکایت احمدی نژاد از معاون اول رئیس جمهور روحانی ( اسحاق جهانگیری) بسیار بالا گرفته و به شکلی کاملا گویا نشان از هراس ریشه ای از بازگشت وی به عرصه انتخابات ها دارد.

برخی هجمه های چهره ها و رسانه های اصلاحات به احمدی نژاد تنها در روز 5 مرداد