معنای لغوی انقلاب: دگرگون شدن، زیروروشدن، برگشتن از حالی به حالی و تغییر و تحول است.

معنای اصطلاحی انقلاب: تلاش عده ای برای واژگون کردن حکومت و ایجاد حکومتی نو به منظور تغییرات اساسی و بنیادین در تمام نهادها، مناسبات ساختار سیاسی، اجتماعی و جایگزینی سازمان نوین و مطلوب در چهارچوب اهداف و آرمانهای خاص.

از ابتدای انقلاب اسلامی ایران دو نگرش و طرز تفکر در مورد انقلاب و تشکیل حکومت مطرح بوده است که در ادامه عرض خواهم کرد .

الف: نگرش و طرز تفکر اول

1: انقلاب اسلامی، برای ظلم ستیزی و باطل زدایی که زمینه ساز ظهور امام زمان(عج) شود و تشکیل حکومتی برای گسترش و اداره راهبردی انقلاب اسلامی تا ظهور حضرت.

2: انقلاب تمام نشده، بلکه استمرار آن در عرصه های مختلف تا ظهور قائم آل محمد(ص) ضروری و لازم است، در مقابل برخی می پندارند که انقلاب تمام شده و حال باید با تشکیل حکومت بهره برداری را شروع کنیم.

3: عدم هضم شدن در سلطه جهانی استکبار و حمایت از مظلومین عالم تحت هر شرایطی توام با تبلیغ و تبیین اسلام ناب محمدی(ص) و حمایت از مستضعفین و مقابله با مستکبرین از هر قوم و نژادی که باشند.

4: اصل بقای انقلاب و آرمان های مقدس آن است نه بقای انقلابیون به قیمت عدول از آرمان ها و زیرپاگذاشتن ارزش های اسلامی با بهانه های واهی منفعت گرایانه شخصی و حزبی.

5: تکیه به ظرفیت های مردمی و داخلی کشور با مقاومت و جهاد در همه عرصه ها که غنی ترین پتانسیل های انقلاب اسلامی هستند به جای وابستگی به بیگانگان خصوصا مستکبرین.

6: گسترش انقلاب در ابعاد مختلف و فعال کردن پتانسیل های باالقوه آزادیخواه و ظلم ستیز در اقصی نقاط جهان و عدم محصورکردن انقلاب اسلامی در مرزهای جغرافیایی.

7: اصالت ولایت بر مردم برای خداوند متعال و سپس به دستور خداوند و حکم عقل به ترتیب برای پیامبران، امامان و فقهای جامع الشرایط که در عصر غیبت در ولایت فقیه متجلی شده است.

8: آبادکردن زندگی دنیوی مردم در چارچوب اسلام و نه به هر قیمتی... یا به بیان دیگر فراهم نمودن بهشت دنیوی که برای عموم مردم بهشت اخروی را به دنبال داشته باشد.

9: مرجع قراردادن معارف و مبانی اسلام ناب محمدی(ص) در تمام زمینه ها و مسائل خرد و کلان سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره در راستای تمدن سازی اسلامی.

10: تشکیل حکومت در این نگرش وسیله است نه هدف، آن هم وسیله ای برای مقبولیت بین المللی و نظم بخشی به سازوکارها برای زمینه سازی ظهور منجی عالم بشریت حضرت حجت ابن الحسن(عج).

ب: نگرش و طرز تفکر دوم

1: انقلاب، برای براندازی حکومت مورد غضب مردم و تشکیل حکومت و حاکم شدن جریان انقلابی.

2: تمام شدن انقلاب و عدم تلاش برای گسترش آن در ابعاد بین المللی و در عوض تمرکز بر روی آبادانی اقتصادی کشور.

3: اسلام ایرانی به جای ایران اسلامی و عدم مرجعیت اسلام در تمام مسائل حکومتی و اجتماعی.

4: سهم خواهی بدون ضابطه و بی حساب و کتاب انقلابیون از حکومت تشکیل شده که به آقازادگی می انجامد.

5: هضم شدن در دهکده جهانی با توهم جهانی شدن و پذیرفتن استعلای مستکبرین تحت شعارهایی فریبنده مانند تعامل با جهان، اعتدال گرایی و اسلام رحمانی.

6: عدم حق ویژه برای رهبری فقیه جامع الشرایط و جمهوریخواهی محض تا جایی که اگر نظر جمهور با نظر اسلام تعارض داشته باشد، نظر جمهور رجحان خواهد داشت.

7: نتیجه گرایی به جای انجام وظیفه و ادای تکلیف و انفعال در مقابل ظلم بین المللی با توهم تامین امنیت و منافع ملی.

8: اشتباه در پذیرفتن مبانی پر از انحراف علوم انسانی غرب تحت تاثیر پیشرفت های صنعتی و تکنولوژی آنان.

9: کنجاندن مبانی سکولار مارکسیستی و لیبرالیستی در قالب اسلام رحمانی و روشنفکرانه.

10: غلبه دادن واقعگرایی به آرمانگرایی و تن دادن به واقعیت های تلخی که با فرهنگ جهاد و مقاومت قابل رفع هستند .