برای دانلود با کیفیت عالی اینجا کلیک کنید (دانلود کنید)

 حاجی فیروز که به قول خودش سالی یک روز مهمان کوچه ها و خیابان های شهر است، این روزها بر سر چهارراه ها و پشت چراغ قرمزها با دایره و تمبکش می خواند:ارباب خودم سامبولی بلیکم، ارباب خودم لطفی به ما کن، برخی از این حاجی فیروزها کودکانی هستند که تا همین دیروز نزد مردم با نام کودکان کار شناخته می شدند و حالا برای کسب درآمد بیشتر در روزهای آخر سال چهره کودکانه خود را سیاه کرده اند. برخی دیگر نیز متکدیانی هستند که در چنین روزهایی با تغییر ظاهر، راه کسبِ درآمد همیشگی خود را ادامه می دهند.حاجی فیروز ما الان زن داره و چند تا بچه با یه اتاق اجاره ای،که مجبور است نون شب و مخارج شب عیدش را از این روزها بدست آورد. همیشه ترس دارد از اینکه یکی پیدا بشه بشناسدش.

ولی آیا در فرهنگ کشور ما حاجی فیروز که نماد نوروز است باید اینطوری باشد؟چرا نمادی که سالیان پیش نمادی برای رسیدن فصل بهار بود حالا باید وسیله ای برای تکدی گری باشد.

اسطوره شناسان معتقدند در آداب و رسوم ایرانیان قدیم، حاجی فیروز شخصیتی است که صورت سیاهش نشانگر اتمام سیاهی ها و ناپاکی هاست و او پیام آور بهار است. حاجی فیروزها از پیشه های مختلف و با داشتن شغل و درآمد مشخص، تنها برای شاد کردن مردم و به جا آوردن رسم دیرینه ایرانیان، لباس سرخ بر تن می کردند و با خواندن اشعار به پیشباز آغاز سال نو و بهار طبیعت می رفتند و مردم نیز برای قدردانی، هدیه های کوچکی مانند آجیل، شیرینی یا سکه به آنها می بخشیدند.

حاجی فیروز سمبل یک انسان آزاد بوده است. او همراه با غلامش در روزهای آخر سال به شادمانی می‌پرداخته وگاهی اوقات طنزی می‌گفته که دیگران را به خنده وا می‌داشته است. او سمبل شادمانی‌های پیش از عید است. حالا آن انسان فهیم با لباس فاخر به انسانی تبدیل شده که لباس‌های مندرس می‌پوشد و در شهر به تکدی‌گری می‌پردازد. او چهره‌ای میان سال داشته اما حاجی فیروزهای امروزی نه جنسیت دارند و نه سن و سال. آنها به شادی تظاهر می‌کنند و در شهر می‌چرخند. شرایط زندگی، آنها را مجبور به این کار کرده است. بسیاری از این کودکان با خطرهای جانی مواجه هستند.

این وظیفه نهادهای فرهنگی است که نسبت به این مساله حساسیت نشان دهند و مسوولان را وادار کنند تا وجهه این اسطوره ملی به این شکل در ذهن نسل امروز نقش نبندد. همچنین دولت نباید اجازه دهد چهره این اسطوره فرهنگی ما به دست متکدیان جامعه از بین برود. متولیان جامعه باید از یک سو جلوی این پدیده را بگیرند و از سوی دیگر به دنبال چاره‌سازی برای این مساله باشند.

حالا تا میگیم نهادی حساسیت داشته باشد منظورمان این نیست که برود حاجی فیروز های ما را به زور و این چیزا به باد کتک بگیرند مثل دست فروش هایمان که در سال اخیر مشاهده شد متاسفانه ...

منظورمان این است که این تکدی گری ها که بخاطر مشکل مالی این کار را انجام میدهند برایشان یک کاری انجام بدهند یه اشتغالی ایجاد بشود که تکدی گری ریشه کن شود مثل استان خودمان تبریز که به شهر بدون گدا معروف است مسئولین استان برای گدا ها کار جور کردن در کارخانه ها و ... براشون کار دادند تا گدایی نکنند تا چهره شهر را ناراحت کننده نبینند .وقتی توریستی به شهر میاید چهره شهر را ناراحت کننده نبیند ...

در اخر حاجی فیروز امروز ما پشت همه اون شعر ها و رقص ها کلی غم داره کلی حرف توی دلش است کلی ذهنش مشغوله فکرش در کنار جور کردن لباس برای بچه هاشه فکرش در کنار جور کردن عیدی همسرش است تا شرمنده نباشد.هواشونو داشته باشیم .....

بشکن بشکنه بشکن من نمیشکنم  بشکن / این ور بشکنم این گله داره /  اون ور بشکنم اون گله داره / بیچاره دله من که عجب حوصله داره / حاجی فیروزه، سالی یه روزه،/