به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری فارس از همدان، یکی از سئوالات مهمی که در حال حاضر مطرح است، این بوده که آیا برای توسعه صنعتی در استان نیاز به زمین‌های دارای کاربری صنعتی در قالب شهرک‌ها و نواحی صنعتی بیشتر در استان همدان داریم یا خیر؟

برخی از افراد معتقدند ایجاد شهرک‌های جدید در استان همدان لازم نیست و برخی دیگر خواهان ایجاد شهرک‌ها و نواحی صنعتی در مناطق خود هستند.

بدیهی است نمی‌توان نسخه ثابت برای تمام نقاط استان در این باره پیچید. هستند مناطقی که سرمایه‌گذاری‌هایی شده اما نیاز به اتمام و تکمیل اقدامات انجام شده دارند. البته برخی از این سرمایه‌گذاری‌ها از پشتیبانی کامل توجیه اقتصادی برخوردار نیستند اما به هر دلیل انجام می‌شوند و شاید ناچار به اتمام آن باشیم، باید با این قضیه کنار بیاییم که آیا تکمیل اقدامات انجام شده می‌تواند سودی به حال استان و منطقه داشته باشد و یا بهتر است قید سرمایه‌گذاری انجام شده زده شود؟

آنچه مشخص است، وجود 29 شهرک و ناحیه صنعتی مصوب در استان که حدود 26 لکه صنعتی دارای زمین بوده و امکان واگذاری زمین به سرمایه‌گذار امکان‌پذیر است؛ بسیاری از نقاط استان را از احداث و تعریف مناطق صنعتی جدید بی‌نیاز می‌کند.

اما باید دید در هر منطقه چه منطقی حکمفرماست. در حال حاضر شهرک صنعتی بوعلی در شهرستان همدان اگرچه با همه ظرفیت در حال فعالیت نیست و واحدهای تعطیل و تملک شده نیز دارد اما همچنان متقاضیان در صف انتظار هستند تا زمینی دریافت کنند در حالی که شهرک‌های صنعتی چون ویان، رزن و ناحیه صنعتی فامنین که در ادامه این راه قرار دارند، امکان واگذاری زمین دارند و می‌توانند به ارزان‌ترین قیمت ممکن به فروش برسند، ضمن آنکه ناحیه صنعتی فامنین ارزان‌ترین لکه صنعتی استان همدان است.

اگر بخواهیم به صورت منطقی به قضایا بدون مصلحت‌اندیشی کوتاه‌مدت نگاه کنیم و منافع فردی مدیران، مسؤولان و نمایندگان را در نظر نگیریم، در هیچ کجای استان نیاز به ایجاد منطقه جدید اقتصادی نداریم اما باید از هم اکنون برای آینده به ویژه در شهرستان همدان پیش‌بینی لازم را انجام داد.

به دلیل نبود زمین صنعتی در شهرستان همدان باید قطعاتی جدید تعریف و خریداری شود تا در اینده برای گسترش صنایع استان هزینه‌های سنگینی‌تری را متحمل نشویم. نمونه بارز این اتفاق را باید شهرک صنفی بوعلی 2 دانست که مدت‌ها پیش زمین آن خریداری شده بود و امروز با تعریف شهرک صنفی به این کار اختصاص یافت.

هرچند امروز به دلیل سود بیشتر این نوع زمین علاقه شرکت شهرک‌های صنعتی استان و البته سازمان صنایع کوچک به توسعه این نوع شهرک‌هاست تا بتوانند از این طریق درآمد بیشتری کسب کنند و شرکت شهرک‌های سراسر کشور که خودگردان هستند را اداره کنند.

اکنون در سایر شهرستان‌ها نیز به اندازه کافی شهرک و ناحیه صنعتی تعریف شده که نیاز به ایجاد مناطق جدید نیست و حتی کلنگ‌زنی ناحیه صنعتی صالح آباد که بهار سال 94 انجام شد نیز نیاز نبود و توجیه احداث آن بیشتر حول محورهای دیگر بده بستان‌های رایج بین برخی مدیران و نمایندگان می‌چرخید.

با این وجود امور زیربنایی نیز تا حدودی در این منطقه انجام شده اما به سرانجام نرسیده است؛ طبیعتا اعتبارات عمرانی پاسخگوی اتمام این طرح نیست و شاید باید پای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در این پروژه باز شود.

امروز بدون شک باید اعتبارات محدود موجود را به سمتی سوق داد که گره از مشکلات متعدد صنایع موجود بردارد و آنها را برای تولید و اشتغال بیشتر یاری دهد.

در حوزه شهرک‌سازی نیز باید برای مناطق موجود سرمایه‌گذاران خصوصی را جلب کرد و از بخش خصوصی برای توسعه شهرک‌ها و نواحی صنعتی سود جست.

در هر حال آینده اقتصادی همدان نیاز به نقشه مدون‌تری دارد تا هر بخش مطابق توجیه اقتصادی و در راستای افزایش تولید ناخالص داخلی رشد کند.

انتهای پیام