در حالی که دولت از دادن لایحه برای توافقنامه ی برجام خود داری کرد بالاخره طرح «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام»به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و پس از آن شورای نگهبان قانون اساسی نیز آن را تایید کرد. از جزییات طرح اجرای برجام که متفاوت با خود توافقنامه است و همچنین حواشی بوجود آمده در مراحل انجام توافق تا اجرا نیز بگذریم قطعا سپهر سیاسی ایران قبل از برجام و پس از برجام دیگر یکسان نخواهد بود. در این میان جند نکته بسیار مهم و قابل توجه است. -تصویب طرح اجرای برجام همه ی بهانه های موجود در دستان دولت یازدهم و تیم رسانه ای و سیاسی این دولت و جبهه به اصطلاح اصلاحطلبان و اعتدال گرایان و درواقع حامیان دولت را که از آن به مننظور توجیه مشکلات و عدم عملکرد مناسب اقتصادی در راستای اقتصاد مقاومتی استفاده میکردند گرفته است. اکنون دیگر هیچ کس نمی تواند ادعا کند که اصولگرایان یا نهادهای تصمیم گیر غیر از دولت همچون مجلس و شورای نگهبان در مقابل خواست دولت ایستاده اند و اجازه ی اجرای طرح های دولت برای بهبود اوضاع کشور را گرفته اند. مطلبی که در دو سال گذشته بسیار توسط دولت و حامیان ان به گوش می رسد. -همه ی جهانیان و مغرضین داخلی به خوبی به قدرت نهادهای تصمیم گیر در ایران پی بردند و دموکراسی و مردم سالاری واقعی را به چشم دیده اند. درایت رهبری نظام در تاکید بر طی کردن مسیر قانونی برای برجام به همگان نشان داد که صلابت و اقتدار رهبری به هیچ وجه منافی با مردم سالاری دینی نیست. این درایت رهبری دست بسیاری از کسانی که می خواستند تصویب یا رد برجام را به پای نظام بنویسند به خوبی و با مدیریت مثال زدنی بست.بیانیه دفتر رهبر انقلاب مبنی عدم دخالت هیچ یک از منسوبین ایشنان یا اعضای دفتر ایشان در تصویب برجام هم طرح و نقشه ی همه آنانی که قصد داشتند تصویب برجام را به رهبری انقلاب گره بلزنند برای ملت ایران رو کرد. و اما نکته ی بسیار مهم و حائز اهمیت در این خصوص را باید آینده ی سپهرسیاسی ایران پس از اتفاقات مجلس و تصویب 20 دقیقه ای طرح اجرای برجام در مجلس نهم و با مدیریت پر حاشیه و پر ابهام لاریجانی در جلسه مذکور عنوان کرد. قطعا از این اتفاق به بعد در نام بردن از لاریجانی به عنوان یک فردی با مختصات همان لاریجانی دهه 70 و 80 تجدید نظر کرد. این نکته دیگر بر همگان آشکار است که دیگر علی لاریجانی همانی نیست که اصلاحطلبان شعار سیمای لاریجانی تعطیل باید گردد سر می دادند. لاریجانی دیگر آن لاریجانی نیست و امروز به نقطه ی ائتلافی با حامیان دولت و اصلاحطلبان که حداقل در مبانی اختلافات اساسی با اصولگرایان دارند رسیده است. لاریجانی را دیگر باید یک سیاستمدار رئالیست و واقع گرای تمام عیار به شمار اورد تا یک تکلیف گرا و آرمانخواه. انتهای پیام/