به گزارش صبح رزن به نقل از  نافع، حضرت امام خمینی(ره) همواره بر رسیدگی به پابرهنه‌ها تأکید کرده و فرموده اند: «به مستضعفان و مستمندان و زاغه ‏نشینان که ولى نعمت ما هستند خدمت کنید.»

این درحالیست که متأسفانه گذشت سال های متمادی موجب به فرموشی سپرده شدن آرمان ها و اهداف اساسی انقلاب شده و برخی مسئولان فراموش کرده اند که برای چه انقلاب کردیم.

این روزها شاهد کاهش محسوس دمای در سراسرکشور به ویژه استان سردسیر همدان هستیم، سرمایی که تحمل آن حتی برای چند دقیقه امکان پذیر نیست، اما هستند افرادی که در دمای 12 درجه زیر صفر یا پایین تر در فضای باز می خوابند.

این واقعیت تلخ موضوعی است که سال هاست در همدان وجود دارد و هنوز چاره ای برای آن اندیشیده نشده است.

عکس زیر که ساعتی پیش تهیه شده مربوط به فردی است که در سرما و یخبندان دیشب در پناه دیوار و بدون داشتن هیچ نوع وسیله گرمایشی خوابیده است.

این پیرمرد که به گفته خودش 11سال است کارتن خواب است، می گوید: خانواده ای ندارم؛ روزها کارگری کرده و شبها در خیابان می خوابم.

وی می افزاید: به نهادهای مسئول بارها درخواست دادم، اما کاری برایم نکردند!

او حاضر به اسکان موقت در حسینیه‌ها یا مساجد که این روزها میزبان زائران است؛ نشد و گفت: اگر قرار باشد دو سه شب در جای گرم باشم و بعد هیچ؛ بهتر است که در خیابان بخوابم چون به این وضعیت عادت کرده ام.

واکنش شهردار به پدیده کارتن‌خوابی

شهردار همدان در این باره به خبرنگار "نافع" گفت: در همدان گرم خانه وجود دارد، اما برای پذیرش این افراد نیاز به معرفی بهزیستی است.

 سید مصطفی رسولی در پاسخ به اینکه چطور می توان به صورت اورژانسی به این فرد کمک کرد، افزود: هر سازمان وظیفه ای دارد و جمع آوری افراد بی سرپناه، وظیفه بهزیستی و تهیه جا و مکان وظیفه شهرداری است.

حال سئوال این است اگر برای پناه دادن به این افراد در سرمای شدید، هرچند دارای ناهنجاری هایی نیز باشند تا کی باید براساس بخشنامه و سلسله مراتب اداری عمل کرد؟

آیا وجدان هر فرد با دیدن این تصویر به درد نمی آید و می تواند شب در خانه گرم خود آسوده سر بر بالین بگذارد؟

این افراد که نمونه آن ها در شهر همدان کم نیست و کافی است شب ها سری به زیر پل ها بزنیم تا به خوبی این معضل اجتماعی را لمس کنیم نیازمند کمک اساسی و پایدار هستند.

از طرف دیگر به یقین بهزیستی به دلیل روبرو بودن با حجم زیادی از افرادی که درگیر معضلات اجتماعی و مشکلات جسمی هستند؛ نمی تواند به تنهایی به این افراد کمک کرده و نیاز به حمایت دستگاه های متعدد وجود دارد.

به راستی هزینه ساخت سرپناه یا اجاره مکان برای این افراد چه سهمی از بودجه دولتی را شامل می شود و آیا توان برابری با حقوق های نجومی را دارد؟!

'گزارش از مظاهری
انتهای پیام/م