به گزارش صبح رزن به نقل از  خبرگزاری فارس از همدان، این چهار سال گذشته ورزش همدان، حکایت این روزهای جامعه ما است که مسؤولان امر هر روز خبر از رشد نقدینگی، پایین آمدن نرخ تورم، مهار گرانی و... می‌دهند، اما ملاک اصلی سفره مردم است که هر روز خالی‌تر از دیروز می‌شود و جیب‌ها در محاصره تارهای عنکبوت قرار می‌گیرد.

ورزش همدان هم به لطف دولت چهار درصدی‌ها همین منوال را طی می‌کند و جاده ورزشی استان که در گذشته به مانند یک اتوبان آسفالته بود، امروز پر از دست‌انداز و چاله و چوله شده است.

اصول مدیریت امروزه بر مبنای برنامه‌ریزی و استفاده از دانش و تجربیات کارشناسان اهل فن صورت می‌پذیرد، اما متأسفانه ورزش کشور در طول عمر دولت تدبیر و امید با استفاده از مدیریت اله‌بختکی عمل کرد و کل ورزش کشور با چالش جدی مواجه شد.

روی سخن امروز ما قطعاً ورزش کشور نخواهد بود و بحث اصلی ما ورزش استان همدان است که در این مدت سه سال و اندی نسبت به گذشته نه تنها پیشرفتی نکرده، بلکه عقب‌رفت محسوسی در حوزه‎‌های قهرمانی و عمرانی داشته است.

اضافه شدن تنها 8 صدم متر مربع به سرانه ورزشی استان

شاهکار ورزش استان طی دوران دولت روحانی نپرداختن به حوزه عمرانی ورزش است، در حالی که سرانه ورزشی کشور در سند چشم انداز 20 ساله باید به یک متر مربع برسد، در فاصله کمتر از هشت سال هنوز فاصله زیادی با آن داریم.

دولت قبلی توانسته بود طی عمر هشت ساله خود سرانه ورزشی در استان را 48 صدم متر مربع افزایش دهد که این یک انقلاب در ورزش کشور بود، اما جالب است بدانید در دولت یازدهم سرانه ورزشی استان تنها هشت صدم متر مربع افزایش داشته و این یعنی فاجعه.

شرایط عمرانی در ورزش استان در حالی چنین آمار نگران‌کننده‌ای دارد که بیشتر پروژه‌های افتتاح شده دولت یازدهم در دولت دهم کلنگ‌زنی شده و اگر کلنگ احداث آنها و البته رشد فیزیکی بالای 70 درصدی وجود نداشت، چه بسا 24 پروژه افتتاح شده در دولت فعلی، به سختی به تعداد انگشتان یک دست هم می‎رسید.

هرچند در استان بیش از 42 پروژه نیمه‌تمام ورزشی دیگر وجود دارد که به دلیل پایین بودن پیشرفت فیزیکی، کارگاه‌های ساختمانی آنها تعطیل یا نیمه فعال شده، مطمئناً با ادامه همین روند امیدی به افتتاح آنها نخواهد بود.

نبود اعتبار، نگهداری اماکن ورزشی را با چالش مواجه کرده است

یکی دیگر از شاهکارهای دولت روحانی و رفقا، کاهش محسوس اعتبار نگهداری اماکن ورزشی در استان‌ها است که در این سه سال گذشته، مشکلات فراوانی را به همراه داشته است.

جالب است بدانید عدم تخصیص اعتبار نگهداری اماکن ورزشی به دو بخش تأسیساتی و نیروی انسانی آسیب جدی وارد کرده، زیرا هزینه نیروی انسانی شاغل در اماکن و مجموعه‌های ورزشی از محل اعتبارات نگهداری ورزشگاه‌ها تأمین می‌شود.

در استان همدان قریب به 40 کارگر و نگهبان در مجموعه‎های ورزشی زیر پوشش اداره کل ورزش و جوانان استان همدان شاغل هستند که حقوق خود را یک خط در میان گرفته‌اند.

کارگران این مجموعه‎های ورزشی مهم استان از جمله شهید مفتح، شهید حاجی‌بابایی، شهدای قدس، انقلاب، پیست تاریک‌دره و... شاید هر هشت یا 9 ماه یکبار حقوق می‌گرفتند؛ به عنوان نمونه قریب به یک ماه و نیم از سال 95 می‌گذرد، اما هنوز حقوق ماه‌های پایانی سال و عیدی این قشر زحمت‌کش پرداخت نشده است.

اما جدای از نیروی انسانی، تأسیسات ورزشگاهی استان نیز دچار مشکلات فراوان است و اگر در اماکن ورزشی استان گشتی بزنیم، به وضوح متوجه نشستن گرد فرسودگی بر روی آن می‎شویم که قطعاً سرپا نگهداشتن آنها هزینه‌های میلیاردی برای دولت در بر خواهد داشت.

اجاره اماکن در راستای پاک کردن صورت‌مسئله

یکی از شاهکارهای ورزشی استان در دولت تدبیر واگذاری جالب توجه اماکن ورزشی به بخش خصوصی است که نشان از مدیریت ضعیف دستگاه ورزش کشور و حتی استان دارد.

واگذاری اماکن ورزشی در اصل 44 قانون اساسی وجود دارد و در همه جای کشور مرسوم است، اما واگذاری یکی از مجموعه‌های ورزشی مجهز کشور به بخش خصوصی بسیار قابل توجه است که نمونه آن در کشور بی‌مثال و شاید کم مثال باشد.

در این دوران که مشکلات اقتصادی سایه‌ سنگینی بر عملکرد هیأت‌های ورزشی داشته، بهتر بود همچون گذشته این ورزشگاه‌ها به صورت جداگانه به هیأت‌های مربوطه واگذار شود تا مخارج خود را تأمین کنند؟ این حرکت ماندگار یکی از شگفتی‌های دوران دولت روحانی و رفقاست که گریبانگیر ورزش استان شده و به نظر بی‌برنامگی در امور مالی باعث پاک کردن صورت مسئله به جای حل آن است.

بی‌تدبیری محض در سه سال و نیم گذشته در عدم توجه به توسعه ورزش و زیرساخت‌های آن و استفاده از مدیرانی امتحان پس داده در ورزش استان، درخت تنومند ورزش استان را با آفت مواجه کرده که برای بازگرداندن آن به روزهای خوبش، قطعاً هزینه‌های گزافی را متحمل خواهیم شد.

ورود مدیران سیاسی و اجرایی به بدنه ورزش

ورزش استان این روزها محلی برای عرض اندامی مدیرانی سیاسی و اجرایی شده و کسانی در هیأت‎های ورزشی سمت می‌گیرند که هیچ آشنایی با آن ندارند.

سیاست غلطی که ورزش استان را قطعاً به بیراهه خواهد کشاند و ثمره آن می‎شود که شکست که در این مدت همدان تجربه کرده است.

ورزش همدان در دولت یازدهم بازیچه سیاست شد، مدیران در حال فراموشی یا در حال بازنشستگی، برای باقی ماندن در ویترین اذهان مردم، بهترین راه را انتخاب می‌کنند و آن هم راه بدون پیچ و خم ورزش است؛ بنابراین از نفوذ خود استفاده کرده و دو مسابقه برگزار می‌کنند و یک شبه در دل ورزشکاران جای گرفته و همچنان در سرتیتر اخبار قرار می‌گیرند.

به طور حتم حضور سیاسیون در ورزش نه تنها کمکی به ورزش استان و حتی کشور نمی‌کند، بلکه به خاطر تلفیق اهداف حزبی، باعث عقب رفت ورزش نیز می‌شود و تفکرات جناحی در این دولت سبب بروز مشکلات ورزشی در رأس امور هیأت‌ها می‌شد.

نداشتن ورزشکار قابل اتکا به جز حمید اسلامی و مه‌لقا جام‌بزرگ و شاید آرزو حکیمی آینده ورزش استان را با مخاطره روبرو کرده است و استعدادپروری و نخبه‌پروری در آن مانند تفکرات دولت، در حد شعار باقی مانده است.

همین امر سوغات دستاورد عظیم ورود مدیران دولتی و سیاسی است، مدیرانی که تا بیایند مدیریت ورزش را بیاموزند، ورزش را به فنا دادند، ورزشی که در طول دولت چهار درصدی‌ها سرتا پا بوی سیاست‌زدگی می‌دهد.

دلخوشی ورزش استان به دفترچه خاطرات

یکی دیگر از دلایل مهم افت ورزش در دولت فعلی عدم نتیجه‌گیری در المپیک است که هر دولت یکبار آن را تجربه می‌کند و معیار سنجش توانایی دولت در امور ورزش کشور است.

ورزش کشور که در دولت قبلی و در المپیک لندن حسابی خوش درخشیده بود، در المپیک دوران دولت یازدهم (ریو) به شدت افول کرد و یکی از بدترین دوران تاریخ خود را سپری کرد.

متاسفانه در این دولت همه تقصیرها بر گردن دولت‌های قبلی انداخته می‎شود و حتی نبود قاعده عذرخواهی سبب شد تا ناکامی در المپیک هم به دیگران الصاق و به نوعی ماست‌مالی شد.

بی‌تردید ورزش همدان نیز از این قاعده مستثنی نیست و عقب‌گرد ورزش نیز پایتخت تاریخ و تمدن را دربرگرفت و استان نیز ستاره روشن المپیک خودش را با خاموشی نظاره‌گر شد.

ورزش استان همدان امروز هیچ چیز ندارد، واقعیت ورزش ما همان پاسی بود که سقوط کرد و چون لیگ دسته 2 برای همان مدیرانی دولتی دلچسب نیست، امروز حمایتش نکردند و ثمره‌اش آن شد که تنها برای 100 میلیون بدهکاری به یک بازیکن خارجی در منجلاب لیگ دسته دوم فرو رفت.

ورزش ما همان والیبال است، ورزشی که در چند سال گذشته منحل شد و دوباره تشکیل شد و اسپانسر خود را از دست بدهد و بدون توجه مردان سیاسی استان در یک قدمی صعود به لیگ برتر، باز بماند.

ورزش ما همان کشتی است که بدهی انباشته شده آن امروز سر به فلک کشیده و تک ستاره‌ای هم در هفت آسمان کشتی کشور ندارد و  فوتبال که دیگر بحثی در میانش نیست، آنقدر سیاست‌زده شده که امروز در یک بازی حساس تماشاگرانش به زور به عدد صد می‌رسد.

شاید در این میان اندک افتخارات کشوری نصیب ورزش استان شده باشد، که آن هم عادی است و اگر رخ ندهد باید به مقوله ورزش استان شک کرد زیرا امروز ورزش همدان به گذشته خودش مفتخر است و در زمان فعلی هیچ چیز برای افتخار ندارد.

ورزش اصلاً اعتیاد همیشه!

در این مدت هزینه ورزش در بین جوانان به شدت افزایش یافته به طوری که برای یک ساعت آب تنی در استخر یا یک ساعت بازی فوتسال در سالن‌های چندمنظوره باید هزینه‌هایی بالغ بر درآمد روزانه خود بپردازند.

در این وانفسای زندگی مردم که سوغات دولتمردان تدبیر و امید است، جوانان میل زیادی به اعتیاد پیدا می‌کنند که قطعاً ورزش بهترین راه مبارزه با آن است اما سیاست ورزش پولکی دیواری مقابل جوانان شده است.

در قانون اساسی دو بند برای مردم رایگان شده است، تحصیل و ورزش. روی سخن با ورزش است، آیا به راستی ورزش در کشور اکنون رایگان است؟ هرچند این مورد اخیر و بی‌توجهی به آن برای تمام دولت‌ها صدق می‌کند نه صرفاً این دولت!

واگذاری اماکن ورزشی به بخش خصوصی خوب است، اما در عوض گرانی شهریه ورزش را در بر دارد و این است که امروز شاهد روی آوردن جوانان به قلیان، سیگار و... هستیم.

آیا مسؤولان دولت و نمایندگان آنها در استان‌ها از خود نپرسیده‌اند رشد قارچ‌گونه به اصطلاح قهوه‌خانه‌ها چه دلیلی دارد که امروزه در هر کوی و برزنی، صدای قل‌قل قلیان و بوی تنباکو به مشام می‌آید؟

همین قطع شدن اعتبارات عمرانی ورزش سبب واگذاری غیر اصولی اماکن به بخش خصوصی خاص می‌شود و گرانی ورزش هم سوغاتش آن.

استعمال دخانیات که هزینه روزانه آن شاید کمتر از 5 هزار تومان در روز باشد به عقیده جوانان بهتر از ورزش کردن یک ساعته در روز با هزینه‌ای بالغ بر ده هزار تومان است.

با تدبیر غلط خود، ورزش که هیچ، امید جوانان را هم به فنا دادید...

انتهای پیام