به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، «گلستان یازدهم»، نوشته بهناز ضرابی‌زاده دربردارنده خاطرات زهرا پناهی‌روا، همسر شهید علی چیت‌سازیان است. این اثر در سال گذشته از سوی انتشارات سوره مهر منتشر و تقریظ مقام معظم رهبری بر آن رونمایی شد. کتاب از سال گذشته تاکنون همواره به عنوان یکی از آثار پرفروش انتشارات سوره مهر معرفی شده است.

ضرابی‌زاده در این اثر، با نثری شیرین و جذاب و روایتی داستانی، خاطرات پناهی‌روا از زندگی مشترک با شهید چیت‌سازیان را در قالب کلمات بیان کرده است. این اثر، نشان‌دهنده زندگی یکی از زوج‌های دهه شصتی است که جنگ بر زندگی آنها آوار شد.

«گلستان یازدهم» اخیراً از سوی یک گروه خودجوش فرهنگی به زبان‌های مختلف از جمله آذری با الفبای لاتین ترجمه و در کشورهای مقصد توزیع شده است. زهرا حسین‌اف، مترجم این کتاب به زبان آذری است که معتقد است در زمان ترجمه «گلستان یازدهم» با آن زندگی کرده است. در ادامه متن دل‌نوشته او درباره این اثر و شهید چیت‌سازیان منتشر می‌شود:

پروردگارا ! آنان را به بهشت‌هایی همیشگی که وعده‌شان داده‌ای درآور و از پدران و همسران و نسل‎هایشان کسانی را که شایسته ورود به بهشت‌اند، به آنان ملحق کن! (سوره غافر آیه 8)

چند ماه بود که پدرم این کتاب را برای ترجمه به من داده بود ولی نمی‎دانم چرا ماه مبارک رمضان ترجمه کتاب آغاز شد. با خود فکر کردم در طول روز این کار خسته کننده خواهد بود؛ برای همین بهتر است بعد از افطار را برای ترجمه انتخاب کنم، غافل از اینکه طوری وابسته کتاب خواهم شد که گذر زمان را احساس نخواهم کرد.

کم‎کم احساس کردم من این کتاب را ترجمه نمی‌کنم بلکه زندگی می‎کنم. تمام احساسات خانم زهرا پناهی را به خوبی حس می‎کردم؛ وقتی حالش خوب بود من هم خوب بودم، وقتی نگران بود من هم نگران می‎شدم و با او گریه می‎کردم.

فکر می‎کردم باید چند روز دیگر ساک همسرم را آماده کنم و او را راهی جبهه کنم. اما چطور؟ آنچه برایم عجیب بود عشق این دو نفر نبود، قدرت ترجیح عشق الهی بر عشق زمینی مرا فوق‎العاده متعجب کرده بود.

قهرمانانی مثل علی‎آقا در طول تاریخ بوده‌اند ولی ما فقط قهرمان بودنشان را شنیده‌ایم. قهرمانان این چنینی شاید بیشتر از جنگ سردشان، با نفس و شیطان جنگیده‌اند تا پیروز شده‌اند ولی ما فقط ظاهر قضیه را دیده‌ایم و بس! این کتاب به من و امثال من که شاید  از این قبیل حرف‌ها خیلی گفته یا شنیده‌اند، فرصت احساس با تمام وجود می‎دهد.

کسی که در میدان جنگ فرمانده است و همه از شجاعتش سخن می‎گویند، در خانه همسرش را «گُلُم» صدا می‎زند و تحمل ناراحتی فرشته‌اش(زهرا خانم) را ندارد. دشمن از او می‎ترسد، ولی ماهی شب عید سفره زهرا خانم می‎شود تا او تبسّم کند، هر روز بیشتر از روز قبل به هم وابسته می‎شوند هر لحظه عاشق‌تر از قبل! لحظه‌لحظه باهم بودنشان، انگار روزی قطره قطره باران امتحان خواهد شد، هم زمان با عشق به همدیگر، عشق الهی‌شان نیز افزون می‎گشت!

هر بار که می‎گفت برای شهادتم دعا کن ، صدای لرزش قلب زهرا را به خوبی می‎شنید ولی عشق الهی علی‎آقا را مست کرده بود! خیلی‎ها در پرواز معنوی‌شان نمی‎‎توانند با هر دو بال پر بزنند، با خدایشان عشق و حال دارند ولی با همسرشان رابطه خوبی ندارند. علی آقا یاد می‎دهد که هر دو بال پرواز را دارد. می‎شود عاشق بود ولی عاشق‎تر رفت!

در ماشینش آواز برادر غرق خونه سر داده، (این آواز بعد از ترجمه زینت‌بخش ماشین ما هم شد) و در قلب کوچکش عشق به ملت، عشق به وطن، عشق به زهرا را با عشق به خدا خلاصه کرده و جا داده!

همین‎طور که ترجمه می‎کردم با خودم می‎گفتم علی آقا چرا این‎قدر عجله داری برای شهادت؟ امروز دنیا چقدر نیازمند وجود آدم‎هایی مثل تو است؟ فقط فرشته‌ات(زهرا خانم) را تنها نگذاشتی همه‌مان بدون تو ماندن را حس کردیم! بعد با خود جواب می‎دادم او هم مثل شهید چمران خسته شده، جسمش از بی خوابی‌ها، از سرما، از گرما، از دردها و روحش هم از جدایی‎ها از هجر یاران خسته شده، برای همین عجله دارد. می‎خواهد برود. ولی فرشته‎ها تنها خواهند ماند، من فکر او بودم. اگر مراسم امیر برای فرشته این‎قدر سخت گذشت، هجر یارش با او چه خواهد کرد؟ گاهی بغض گلویم را طوری می‎گرفت که حتماً باید گریه می‎کردم تا راحت شوم. به  یاد حضرت زینب(سلام‎الله‎علیه) می‎افتادم، به یاد همسران شهدای کربلا! تازه بعد از شهادت اسیر هم شدند. واقعاً شنیدن و گفتن خیلی کار راحتی بوده و ما نمی‏‌دانستیم. فرشته خانم یکی از مصداق‎هاست که من از نزدیک او را احساس و سنگینی بارش را حس کردم.

آخرین خداحافظی علی آقا سخت‌ترین متن ترجمه بود. گریه امان نمی‌داد که بنویسم. با خود گفتم اول یک دل سیر گریه کنم، بعد راحت بنویسم ولی باز هم با گریه نوشتم. آن نگاه‎های آخر علی آقا را که از آینه ماشین به فرشته‌اش یادگار گذاشت! چه صبری داشته‌اند هر دو و چه ایمانی! اینها شاگردان ممتاز معدل بالای مدرسه کربلا بودند به نظرم! امتحان داده‎های این مدرسه و مهم‌تر اینکه عالی دادند امتحان را !

اواسط کتاب بود که شروع به جستجوی عکس‎ها و سخنرانی‎های علی آقا کردم. سخنرانی او در مراسم برادرش امیر را یافتم، چقدر عجیب بود صدایش! زخمی ولی با عزم راسخ سخن می‎گفت: ذره‌ای پشیمان نبود هیچ، با افتخار و با حسرت شهادت!

یاد زهرا خانم افتادم زیر درختی نشسته کنار مادرش و حالش هم خوب نیست، ولی صدای علی‎آقا آرامش می‎کند. عکس‎های بعد از شهادتش را دیدم، فرشته خانم او را آن‎طوری دیده؟ عشق الهی او را چنان آرام کرده که در مراسمش آن چنان سخن گفته! اگر چه در این جهان فانی زهرا خانم دلتنگ تو خواهد بود ولی در جهان باقی همیشه و آسوده باهم خواهید بود.

پرودگارا ! آنان را به بهشت‌هایی همیشگی که وعده‌شان داده‌ای درآور و از پدران و همسران و نسل‌هایشان کسانی را که شایسته ورودشان به بهشت‌اند به آنان ملحق کن! (سوره غافر آیه 8)

انتهای پیام/