در 20 سالگی به خدمت سربازی رفت و در پایگاه هوایی شهید نوژه(شاهرخی سابق) توانست تا پایان دوره راهنمایی ادامه تحصیل دهد.

در سال 1357 ازدواج کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در کمیته انقلاب رزن مشغول به خدمت شد. با تشکیل سپاه به این نهاد پیوست و در مقابله با ضد انقلاب، حضور فعالی داشت. سال 1360 وقتی یکی از عناصر گروهک‌های ضد انقلاب را به دادگاه منتقل می‌کرد براثر انفجار نارنجکی که همراه آن فرد بود به شدت مجروح شد و دوستش "احمد مسگریان" هم به شهادت رسید.

شهید ابراهیمی مدتی پس از بهبودی دوباره به فعالیت خود ادامه داد و با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه نبرد شتافت. در دوران جنگ تحمیلی به جبهه نبرد شتافت و در بازپس گیری منطقه سرپل ذهاب از دشمن ایفای نقش کرد.

در دوران دفاع مقدس، فرماندهی گردان 155 حضرت علی اصغر لشکر انصار همدان به او سپرده شد و در عملیات 11 شهریور، ثارالله، فتح المبین، بیت المقدس، والفجر مقدماتی، رمضان، والفجر 2، والفجر5 ، میمک، خیبر، والفجر 8، کربلای 4 و کربلای 5 شرکت کرد و بارها مجروح شد.

ستار ابراهیمی سرانجام 12 اسفند 1365 در عملیات کربلای 5 به شهادت رسید. او هنگام شهادت فرمانده محور عملیاتی لشکر انصار بود.