به گزارش صبح رزن به نقل از جهان، در روایتی آمده؛ روزی حمران بن اعین به امام باقر علیه السلام عرضه داشت مطلبی دارم- خداوند بر عمر شما بیفزاید و به ما توفیق بهره‏مندی از وجود شما عنایت فرماید - و آن این است که ما وقتی در حضور شما هستیم و از بیانات شما استفاده می کنیم؛ از این محضر بیرون نمی شوم مگر با یک دل مهربان و حالت خوش- نسبت به دنیا بی‏اعتنا می شویم و این زخارف و ثروتهایی که در دست مردم است در نظر ما بی‏ارزش جلوه می کند ولی وقتی در اجتماع قدم می گذاریم و با بازار و بازرگانان مربوط می شویم محبت و علاقه بدنیا در دل ما جا باز می کند. حضرت فرمود البته اینها حالات قلب است گاهی سخت می‏شود و گاهی نرم می‏شود . (بحار الانوار-ترجمه جلد ۶۷ و ۶۸، ج‏۱، ص: ۵۷)

اما این نکته را نیز نباید فراموش کرد که شیطان همواره از فرصت های مختلف برای غافل کردن انسان و جدا نمودن وی از حالات خوش معنوی استفاده می نماید، لذا برای اینکه بتوانیم این حالات خوش را حفظ نمائیم چند راهکار پیشنهاد می‌دهیم :

۱- ارتباط خود را با مجالس معنوی همچون مجالس وعظ و ادعیه حفظ نموده و حداقل هفته ای یک بار در مجالس سخنرانی علمای وارسته دینی شرکت نمائیم .

۲- مراقب باشیم که گرفتار گناه نگردیم و در صورت دچار شدن به گناهی سریع توبه کنیم. (۱)

پیامبر خدا ( صل الله علیه و آله) فرموده‏اند: إِنَّ الْمُۆْمِنَ إِذَا أَذْنَبَ کانَتْ نُکتَةٌ سَوْدَاءُ فِی قَلْبِهِ فَإِنْ تَابَ وَ نَزَعَ وَ اسْتَغْفَرَ صُقِلَ قَلْبُهُ مِنْهُ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ فَذَلِک الرَّینُ الَّذِی ذَکرَهُ اللَّهُ فِی کتَابِهِ کلَّا بَلْ رانَ عَلی‏ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یکسِبُون»؛ «مۆمن هر گاه مرتکب گناهی می‏شود، نقطه سیاهی در دلش پدید می‏آید. اگر توبه و استغفار کند و از گناه دست بردارد، آن نقطه از میان می‏رود و قلبش صیقل می‏خورد و اگر بر گناه بیفزاید، آن نقطه هم افزوده می‏شود و این همان زنگی است که خداوند در کتاب خود آن را یاد کرده و فرموده است «نه چنین است که آنچه کسب کرده‏اند بر دلهایشان زنگار بسته است.» (روضة الواعظین و بصیرة المتعظین ج‏۲ص ۴۱۴ )

ما انسان ها فراموشکاریم و اگر از چیزی فاصله بگیریم آن را فراموش خواهیم کرد، اگر عبادت و تذکری ما را به یک حالت معنوی می رساند نباید به همان بسنده کرد بلکه باید سعی کنیم مداومت داشته باشیم در موعظه شنیدن ، مطالعه کتب اخلاقی و عرفانی، عبادت و مناجات و ...

این مداومت رمز موفقیت در حفظ معنویت و نورانیت است، سخت ترین و سیاه ترین قلب ها را نرم می کند و نور خدا با این وسیله وارد قلب ها می شود ، اگر سرگذشت بزرگان را بخوانیم می بینیم که رمز موفقیتشان همین مداومت در خودسازی و تزکیه و تهذیب بوده است و سرّ موفقیت در مداومت هم حفظ تعادل است. نه افراط و نه تفریط ما را به جایی نمی رساند.

این روح و جان را باید خدایی کرد، باید مدام وصل بود، اتصال را خودمان برقرار می کنیم با کوچکترین قدم ها ، اگر ما بخواهیم که در راه معنویت قدم برداریم خداوند متعال درهای زیادی به رویمان باز می کند ، فرشتگانی برای یاریمان می فرستد و صد البته که شیطان هم بیکار نمی نشیند، اما ما مهربان خدایی داریم بزرگ و با عظمت که قدرت او مطلق است و شیطان را، چه، به در افتادن با خدا، باید از شر وسوسه هایش به خداوند متعال پناه ببریم و هر جا هم لغزیدم و شیطنت کردیم و همبازی شیطان شدیم یک آن که به خودمان می آییم نباید خجالت بکشیم همان لحظه خداوند مهربان را صدا بزنیم و دستمان را دراز کنیم تا یاریمان کند ، و مطمئن باشیم که دستمان را می گیرد.

یک اصل تجربه شده در این مسیر، گوش دادن به موعظه است، عزیزان علمای اخلاق سال ها عمر خود را در این مسیر طی کرده اند و با خون دل خوردن و مجاهدت ها به مراتب والای انسانیت رسیده اند و اکنون من و شما در آغاز این راهیم الگو قرار دادن آنها و به کار گرفتن دستور العمل هایشان راه میانبری است و زودتر ما را به مقصد می رساند، ما بیشتر وقتمان را به هدر می دهیم ، وقت هایی که در رفت و آمد هستیم ، در آشپزخانه هستیم و ... فرصت مطالعه نداریم، در این زمان ها می توان مطالعه داشت. در کلاس اخلاق هم حضور داشت. به جای موسیقی های مختلف ، صوت قرآن همراه با ترجمه اش بشنویم ، تفسیر بشنویم، دروس اخلاقی که به صورت سلسه ای ضبط شده اند و یک دوره خودسازی را آموزش می دهند بشنویم ، این ها خیلی مۆثر است، هم مورد رضایت خداوند متعال است هم علم آموزی است، هم ذکر خداست، جایزه هم دارد ثوابی بی حد و حصر ، روایت است که کسی که برای رضای خدا به طلب علم می رود فرشتگان بالهای خود را زیر قدوم او پهن می کنند ، در این مواقع ما بر روی بال فرشتگان راه می رویم این، کم ، سعادتی نیست اگر نصیبمان شود.

چند راهکار برای حفظ حالات معنویمان

آدمی موجودی است که اگر دائما بر معرفت و مراقبت خویش نیفزاید، در مراحل مختلف دچار تزلزل و عقب‏گرد می‏شود. برای حصول معرفت و به یاد خدا بودن، برنامه‏ های زیر می‏تواند مفید باشد:

۱ـ اختصاص دادن دقایقی در شبانه روز به تفکر درباره خویشتن و مراقبت از نفس خود و بررسی اعمال و حسابرسی آن.

۲ـ برنامه منظم برای تلاوت قرآن همراه با تدبر در آیات و مفاهیم آن.

۳ـ شرکت در مجالس وعظ و نصیحت.

۴ـ هم نشینی با اهل طاعت و پرهیز از اهل معصیت.

۵ـ سحرخیزی و خواندن نماز شب و نوافل.

۶ـ پرهیز از پرخوری و پرخوابی؛

۷ـ خواندن کتاب‏های موعظه و نصیحت و اخبار و روایات رسیده از معصومین (علیهم السلام ) مانند: نهج البلاغه، تحف العقول، معراج السعادة و ... .

۸ـ دعا به درگاه خداوند و استمداد از او جهت توفیق.

منابع:

سایت پرسمان
پایگاه مرکزی مدارس قرآن
سایت آیت الله جاودان
مرکز ملی پاسخگویی به سۆالات دینی
تبیان