وقتی از پله های ایستگاه مترو بالا آمد و وارد خیابان شد، به چشمان و چهره ی مردان و پسرانی که در مسیرش ایستاده و یا در گذر بودند توجه کردم.همه او را نگاه می کردند، آن هم با دقت تمام. این ها همان مردان و پسرانی هستند که هر روز و هر ساعت در همین خیابان ها بارها و بارها یک چنین تصاویر و صحنه هایی را دیده اند، اما باز هم با دقت تمام به بدن این خانم که با یک لباس تنگ و بسیار نازک پوشیده شده بود خیره شده بودند.

وقتی این صحنه و این صحنه ها را می بینم بیش از پیش مطمئن می شوم که واکنش مردان به خانم های بدحجاب ربطی به جنبه و ظرفیت و عادی شدن ندارد چرا که اگر روزی صدبار هم خانم هایی با این پوشش از کنارشان رد شوند به صد و یکمین نفر هم خیره می شوند و توجهشان جلب می شود.منصفانه نیست اگر تمام کاسه کوزه های این چشم چرانی را بر سر مردان بشکنیم چرا که تجربه ثابت کرده است که این خانم های جوان و نوجوان اگر با این پوشش تحریک کننده خود، زمینه این چشم چرانی را فراهم نکنند، واقعا این حجم جلب توجه از سوی مردان اتفاق نمی افتد.

در مورد میزان اعتقادات قلبی این خانم به اسلام هیچ قضاوتی نمی کنم و انشالله که ایمان باطنی او در سطح عالی است ولی این را هم باید بدانیم که حفظ ظاهر دینی مسئله ای است که بسیار مورد توجه اسلام است. این خانم با هر قدمی که با آن پوشش خود در خیابان بر می داشت مهر تاییدی بر این جمله می زد که:«لذتی که مردان جامعه از دیدن خانم های بدحجاب می برند عادی شدنی نیست.» خدا می داند لذت این چشم چرانی ها مقدمات چه انحرافات و گناهانی را در آینده برای مردان و پسران جامعه فراهم می کند.

طیب سعیدی