پس از مشخص شدن نتایج نهایی دور دوم انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، پرویز امینی کارشناس جامعه شناسی سیاسی با تحلیل نتایج حاصل و تاکید بر اینکه مجلس دهم مجلسی با اقلیت های قوی به جای یک اکثریت و یک اقلیت خواهد بود، نوشت:

 نتایج دور اول و دور دوم انتخابات مجلس دهم و نیز برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد که سازوکار انتخابات نتوانسته تکلیف اکثریت مجلس را مشخص کند و آراء بین دو طیف، به شکلی  شکننده تقسیم شده است و بیش از آنکه «اکثریت تعیین کننده» داشته باشیم، «اقلیت‌های قوی» در مجلس داریم. فضای متکثر اجتماعی و سیاسی نیز سبب شده است که بخش قابل توجهی از منتخبین نیز خارج از دو طیف سنتی و تحت عنوان نه چندان با مسمای «مستقل‌ها» رأی بیاورند و با توجه به شرایط شکننده در شکل‌گیری اکثریت مجلس، نقش و اهمیت مضاعف پیدا کنند.

 بنابراین تکلیف اکثریت و بالتبع مدیریت مجلس، به احتمال قوی از طریق سازوکار «لابی» انجام خواهد شد. سازوکار لابی نقش مؤثری در شکل دادن به فضای مجلس و اداره مجلس آینده خواهد داشت که البته از این بابت برای لاریجانی یک مزیت و برای امثال عارف یک محدودیت محسوب می‌شود. امثال عارف چندان با «معجزه لابی» در سیاست آشنا نیستند اما لاریجانی خصوصا زمانی که باهنر کنارش بود، نشان داده است که با این زبان در سیاست عمیقا آشناست.

 علاوه بر اینها، مجموعه اصول‌گرایان مجلس نیز دست کم در رقابت بین عارف و لاریجانی برای ریاست مجلس، به لاریجانی کشش پیدا خواهند کرد. همچنین برای جریان دولت و حامیانش ولو اصلاح‌طلبان، نیز ریاست لاریجانی بر عارف به دلیل تفاوت سطح بازیگری بین این دو اولویت دارد. لاریجانی آنچنانی که در مسئله برجام در مجلس نشان داده است، از ظرفیت قابل توجهی برای پیشبرد  مسائل ولو چالشی دارد و می‌تواند که در مجلسی که اکثریت اصول‌گرا دارد، خواسته‌های پیچیده‌ای را به شکلی مطلوب به کرسی بنشاند و برای دولت و حامیانش چه چیزی از این مهم‌تر!

 اما مسئله‌ای وجود دارد که در تعیین مناسبات مدیریت مجلس، احتمالا نقش آفرین است. قبول ریاست لاریجانی برای اصلاح‌طلبان تا حدودی تحقیرآمیز است و در حکم انکار هویت اصلاح‌طلبانه آنها به شمار می‌آید و حفظ هویت اصلاح‌طلبانه با این میزان تغییر تا قبول راست‌گراترین گرایش‌ها در مقام مدیریت مجلسی که اصلاح‌طلبان از آن احساس پیروزی برای خود دارند، دشوار خواهد بود. این احساس تحقیر، در کیفیت بسته شدن فهرست انتخاباتی آنها نیز ظهور و بروز داشت. علاوه بر  این، به لحاظ فردی نیز عارف با پیروزی  در انتخابات مجلس (نفر اول تهران) احساس می‌کند که صلاحیت و توانایی خود را برای حضور سیاسی سطح بالا اثبات کرده است و بنابراین قبول ریاست نفر دوم قم را بر نمی‌تابد. بنابراین اگرچه بازار گمانه‌زنی و تحلیل درباره مدیریت آینده مجلس دهم رونق خواهد داشت اما به نظر می‌رسد بیشتر باید منتظر ماند و دید آیا معجزه لابی کارگر می‌افتد یا...؟