به گزارش صبح رزن، شاید اغراق نباشد که بگوییم هر روز سال جاری برای سینمای کشور جز توهین پشت توهین چیز دیگری نبوده است. از فیلم‌های مبتذل و غیراخلاقی گشت ارشاد و زندگی خصوصی گرفته تا ساخت فیلم موهن یک خانواده محترم که همه اهالی سینما اذعان دارند که‌این فیلم جز زیرپا گذاشتن ارزشهای مقدس انقلاب اسلامی هدف دیگری نداشته است. متاسفانه این فیلم‌ها اکثرا با پول بیت المال و هزینه مردم آن هم علیه آرمان‌ها و ارزشهای آنان ساخته می‌شود و متاسفانه هنوز مسئولی در وزارت ارشاد و سازمان سینمایی وسیما فیلم پاسخگوی ساخت چنین فیلم‌هایی نیست. 

- حال پس از آنکه در سینما، خانواده شهدا با فیلم «بوسیدن روی ماه» به نوعی پشیمان از گذشته خود نشان داده می‌شوند، تئاتر هم با گرفتن همین سرنخ به سراغ خانواده محترم شهدا می‌رود و از خانواده محترم شهدا که همواره نماد صبر و ایثار بوده‌اند، تصویری پست و حقیر می‌سازد و با به تصویر کشیدن صحنه‌هایی از خانواده‌های شهدا و جانبازان که با لحن زشت و کفر آمیز (با‌واژه‌لامصّب) خطاب می‌کنند به خداوند طوری وانمود می‌کند که آنان پشیمان از همه جانفشانی‌ها بوده‌اند و پدر شهید تحت فشار، فرزندش را به جبهه فرستاده است؟! 

- تئاتر ترن که این روزها گوی سبقت را از دیگر رقبای موهن خود ربوده است، در عرصه توهین به ارزشهای انقلاب و دفاع مقدس یکه‌تازی می‌کند، اما هنوز معلوم نیست که با چه مجوزی چنین هجویاتی بر سر زبان بازیگران می‌آید و به مخاطب اینگونه القا می‌کنند که خانواده محترم شهدا نیز دیگر پایبند به ارزشهای انقلاب نیستند و ارزشهای ۸ سال دفاع مقدس را خاطراتی دور قلمداد می‌کنند که مانند ابری در پشت کوه‌ها پنهان شده است و مانند چفیه یک شهید پوسیده و خاک خورده است و به درد دنیای امروز نمی‌خورد. 

- به نظر می‌رسد این تئاتر تلاشی بیمارگونه برای تغییر وتیشه زدن به ریشه ارزشهای دفاع مقدس و القای تعابیر متضاد با واقعیت و حقیقت جنگ ۸ ساله ایران و عراق است که جوانان موطن عزیزمان برای آن اهداف دست از جان شسته و برای حفظ آن مجاهدت کرده‌اند. همواره این خطر احساس می‌شد که ارزشهای دفاع مقدس تا حد مضامین ملی و میهنی تقلیل یابد و ارزشهای والای دفاع مقدس که ریشه در جهاد حضرت سید الشهداء(ع) دارد نادیده گرفته شود. 

تائتر موهن ترن درواقع با همین هدف سعی دارد خلط مبحث کند و جنگ را تا حد مسائل دنیوی و حفظ خطوط مرزی کشور پایان آورد. درواقع در این تئاتر تمامی ارزش‌های دفاع مقدس در حد وطنی تقلیل می‌یابد و در حقیقت دین و خدا در این تئاتر مرده خطاب می‌شود و با سیاه‌نمایی که خاص فضای شبه روشنفکری امروزی است روی تمام ارزشها و اهداف والای انسانی خطی سیاه می‌کشد. 

حمله نویسندگان این تئاتر مبتذل به خانواده شهدا جای تامّل دارد. در این تئاتر تمام شهدا، جانبازان و ایثارگران و بالتبع خانواده‌های آنها از جنگ پشیمان و نادم هستند و حتی اگر زمان به عقب بازگردد؛ دیگر حاضر به جنگیدن هم نیستند؟! درواقع دراین تئاتر اینگونه قلمداد می‌شود که شهدا برای رسیدن به سعادت دنیوی پای در این کارزار گذاشته‌اند و حال که خانواده آنها از غنایم جنگی بی‌بهره مانده‌اند، در مقابل از دست دادن عزیزان خود پشیمان هستند. در یکی از صحنه‌ها پدر شهیدی زبان به اعتراف می‌گشاید و به مادر متوفای شهید می‌گوید به‌خاطر شرایط بد اقتصادی و به جهت کم کردن حتی یک نان‌خور با فحش و کتک فرزند پسرشان را به جبهه فرستاد که در ادامه شهید شد! 

- حرمت شهدا نیز در این تئاتر همان‌قدر پایین آورده و ارزشها و شهدای انقلاب و دفاع مقدس هتک حرمت شده است. در این تئاتر موهن با تطبیق بین دفن شهدا و ساخت بنای یادبود در یک بلندی (تپه نورالشهدا یا کهف الشهدا) این طور القا می‌شود که شهدا هم راضی نیستند از هزینه برای ساخت و برگزاری برنامه‌ای که هیچ کس به‌خاطر مشکلات عدیده مردم در آن شرکت نمی‌کند و در نهایت نیز جاده ریزش نموده و هیچ وقت شهدا در آن مزار مشخص شده دفن نمی‌شوند! 

این درحالی است که در تمامی نقاط جهان و حتی در کشورهایی که دین به عنوان ملاک و ارزش مطرح نیست، حرمت و اعتبار خاصی به قهرمانان ملی خود و کسانی که در راه میهن خود از جان گذشته‌اند، گذاشته می‌شود و البته در کشورمان نیز این آیینی کهن است که بر سر مزار قهرمانان و پهلوانان و شهیدان، مقبره یا شیر سنگی می‌سازند تا نسل‌های بعد به عظمت و مردانگی این افراد افتخار کنند و راه آنان را ادامه دهند. معلوم نیست این چه توجیهی است که نویسندگان این تئاتر مبتذل به کار می‌برند و برای رسیدن به چه مقصودی می‌خواهند حتی بنای یابود شهدای دفاع مقدس را تخریب کنند! 

در این تئاتر این طور به مخاطب القا می‌گردد که هیچ کس حاضر به استقبال از تابوت شهدا نیست و حتی برای دفن و کفن آنها تعدادی عمله افغانی را باید اجیر نمود تا این امور را انجام دهند(! )
درد دین مسئله‌ای است که همواره در سینمای سکولار ایران سینماگران را رنج داده است. . در اغلب فیلم‌ها شخصی خشک مذهب و محدود نماد دین شناخته می‌شود که با رفتار عجیب خود زندگی را برای دیگران به جهت کامجویی خود تلخ کرده است. در تئاتر موهن ترن نیز نماینده حاکمیت که تسبیح به دست دارد، یک انسان ریاکار و مسئله‌دار است که فقط به دنبال گزارش کار است، حتی از طریق سوءاستفاده از خون شهدا(!) در این تئاتر نیز شخصیتی دُگم و دیکتاتور به عنوان نمادی از حاکمیت، به تصویر کشیده شده است. 

حتی در این تئاتر از توهین به همسران شهدا صرف نظر نکرده‌اند و با بی‌شرمی تمام بیان شده است که زنان پاکدامن شهدا همواره مورد شک و تردید مردم قرار دارند(!) 

به هر حال به نظر می‌رسد در میان اعتراضات بسیار به ساخت فیلم یک خانواده محترم که از شروع قصه به توهین و هتک حرمت ارزشهای مقدس انقلاب اسلامی می‌پردازد، تئاتر ترن نیز در همان راستا سعی دارد با حمله به خانواده شهدا و با توهین به آنها نیت اصلی آنان و شهدا را خدشه‌دار کند و اینگونه القا کند که شهدا بازیچه یک بازی تلخ شده‌اند و اینک خانواده آنان بر این ماشین (ترن) سوار هستند و با سرعت هر چه تمام تر به سوی نیستی در حرکت اند؟! 

معلوم نیست تا کی و کجا باید شاهد چنین توهین‌هایی از سوی به اصطلاح هنرمندانی باشیم که نه تنها از جنس مردم نیستند بلکه به ارزشها و آرمان‌های آنها نیز توهین می‌کنند و سعی دارند افکار جوانان را تغییر بدهند. به نظر نمی‌رسد که مسئولین وزارت ارشاد تماشگر چنین تئاترهایی آن هم در سالن اصلی تئاتر شهر باشند و باید پرسید که آیا از توهین‌ها و هتک حرمت‌های اینچنینی با خبر هستند؟ و اگر با خبر هستند چرا از توهین به شهدا و خانواده آنان جلوگیری نمی‌کنند؟! 

به نظر می‌رسد که این تئاتر قرار است ۲۳ اجرا تا شروع جشنواره تئاتر فجر در سالن اصلی تئاتر شهر داشته باشد و تا آن زمان به طور مداوم به هتک حرمت به شهدا و خانواده آنان بپردازد اما متاسفانه تاکنون شاهد هیچ اقدام مثبتی از سوی مسئولین برای پایان دادن به این مسئله نبوده‌ایم.

منبع :صراط