به گزارش صبح رزن،حجت الاسلام حامد رضایی افزود:سرنوشت چنین بود که امام رضا تا 47 سالگی صاحب فرزند نشود و همین باعث شادی و طعنه و کنایۀ دشمنان و افسردگی بعضی شیعان شده بود و وقتی امام جواد در سال 195 قمری به دنیا آمد موجب شادی زایدالوصف شیعیان شد.

وی افزود:سال 202 قمری هنوز امام رضا زنده بود و مامون به دلایل مختلف سیاسی و اجتماعی تصمیم گرفت دخترش ام فضل را به ازدواج حضرت جواد در بیاورد ولی با اعتراض سران  عباسی مواجه شد.  در آن دوران یحیی بن اکثم قاضی القضات و فقیه بزرگ دربار عباسی بود. ذضایی ادامه داد:قضات و فقهای بغداد او را مورد حمایت مادی قرار دادند تا در جلسۀ مناظره ای امام جواد را که هشت سال داشت تحقیر کند بلکه مامون از تصمیمش دست بردارد ولی یحیی به شدت در مناظره شکست خورد و این آغاز دشمنی یحیی و بزرگان عباسی با امام جواد شد.

وی گفت:خطبۀ عقد در زمان امام رضا خوانده شد ولی ازدواج در سال 215 در تکریت عراق صورت پذیرفت. همسر دیگر امام جواد سمانۀ مغربیه بود. ام فضل فرزندی به دنیا نیاورد و فرزندان امام  جواد از همسر دیگرش متولد شدند و همین ریشۀ حسادت و کینۀ ام فضل شده بود.

این دانش آموخته حوزه علمیه قم تصریح کرد:امام جواد در هشت سالگی در سال 203 قمری به امامت رسید. تا سال 218 که مامون در مسند خلافت بود با حضرت درگیر نمی شد ولی بعد از مأمون برادرش معتصم جانشین او شد که سیاست و درایت مامون را نداشت.

وی اظهار کرد:در مجلسی که معتصم برای تعیین حکم قطع دست سارقی بنا کرده بود احمدبن داود که فقیه دربار معتصم بود حکم را اشتباه گفت و اشتباه استدلال کرد و وقتی امام جواد به اصرار معتصم حکم صحیح و استدلال صحیح را گفت، ابن داود هم مانند یحیی شکست سنگینی را متحمل شد تا جایی که گفت آن روز برای من قیامتی برپا شد که آرزو می کردم ای کاش زنده نبودم.

رضایی بیان کرد:کینۀ و دسیسه های یحیی و ابن داود و دیگر قضات و فقها و نزدیکان دربار مأمون و معتصم که از سال 202 شروع شده بود در سال 220 قمری خودش را نشان داد. بزرگان دربار معتصم را از محبوبیت و عظمت امام جواد ترساندند که در معتصم تأثیر گذاشت. معتصم که عموی ام فضل بود از کینه و حسادت او خبرداشت و از همین روی انگورهای زهرآلودی را به او سپرد و ام فضل مجری این قتل شد و حضرت را به شهادت رساند.

وی با بیان اینکه شهادت امام نیز با معجزاتی همراه بود افزود: گفته اند بعد از شهادت حضرت آنچنان این زهر در حضرت اثر نموده بود و باعث تغییر رنگ و روی حضرت گشته بود که هراس داشتند جسد ایشان را برای دفن تحویل دهند تا نکند مردم علت شهادت را بفهمند لذا بدن ایشان را سه روز زیر آفتاب قرار دادند تا بدن از بین برود .

ولی بعد از سه روز به معتصم خبر دادند اتفاق عجیبی افتاده و با اینکه بعد از چند روز بدن بوی بدی می گیرد ولی بدن حضرت بر بوی خوشش افزوده شده. اینجا بود که معتصم از ترس دستور دفن داد و از این جهت مانند جد غریبش سید الشهدا شد که جسد مطهرش سه شبانه روز بدون غسل و کفن ماند: مُلْقاً ثَلاثاً بِلا غُسْلٍ وَ لا کفَنٍ...

این طلبه رزنی مقیم قم اضافه نمود: گفته شده برخی فرزندان حضرت جواد در قم در جوار حضرت معصومه مدفون هستند ولی آنچه قطعی است فرزند شریفشان موسی معروف به موسی مبرقع در محلۀ چهلاختران قم مدفون است که مرحوم آیت الله بهجت در روزهای شهادت امام جواد چند ساعتی را در آنجا به سر برده زیارت می کرد و می فرمود هر کس در راستای خدمت به آن بزرگوار تلاش کند، مورد رضایت ائمۀ اطهار ع و امام زمان عج قرار خواهد گرفت... .

وی در پایان با بیان حدیثی  از امام جواد (ع) تاکید نمود: مَنْ زارَ قَبْرَ أخيهِ الْمُؤْمِنِ فَجَلَسَ عِنْدَ قَبْرِهِ وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَي الْقَبْرِ وَقَرَءَ: «إنّاأنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ» سَبْعَ مَرّات، أمِنَ مِنَ الْفَزَعَ الاْكْبَرِ.
ترجمه: هركس بر بالين قبر مؤمني حضور يابد و رو به قبله بنشيند و دست خود را روي قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه «إنّا أنزلناه» را بخواند از شدايد و سختيهاي صحراي محشر در أمان قرار مي گيرد.