به گزارش صبح رزن به نقل از جهان، صادق زیباکلام درباره چگونگی حضور جریان‎‎های اصلاح‎طلب و اصول‎گرا در انتخابات ریاست‎جمهوری یازدهم به سوالات پنجره، پاسخ‎های جالبی داده است که در ادامه می خوانید:

در آستانــــه انتخـــابـات ریاست‎جمهوری، فضای کشور و فعالیت جریان‎‎های سیاسی را چگونه ارزیابی می‎کنید؟

به ‎نظر بنده اصلاح‎طلبان به هیچ وجه در انتخابات شرکت نخواهند کرد زیرا اساسا اصول‎گرایان و رهبران اصول‎گرایی اجازه شرکت در انتخابات را به اصلاح‎طلبان نخواهند داد. البته برای آن‎که نشان دهند فضای انتخابات باز و آزاد است، سعی می‎کنند به‎صورت کنترل‎شده از اصلاح‎طلبان در انتخابات استفاده کنند. به همین دلیل تلاش خواهند کرد که اصلاح‎طلبان درجه دو و شبه‎اصلاح‎طلبان را بزرگ کنند.

هر گفته و اظهارنظر آنان را در رسانه‎‎های خود و رسانه‎‎های حاکمیتی انعکاس ویژه‎ای می‎دهند. واقعیت این است که اصلاح‎طلبان واقعی امکان حضور در انتخابات را ندارند و در انتخابات شرکت نمی‎کنند. این عدم حضور هم شامل اصلاح‎طلبان می‎شود و هم شامل آیت‎الله هاشمی رفسنجانی. پس در این وضعیت انتخابات صرفا صحنه رقابت میان اصول‎گرایان و آقای احمدی‎نژاد خواهد بود. اگر آقای احمدی‎نژاد بتواند اجازه حضور آقای رحیم مشایی را در انتخابات بگیرد، احتمال تداوم قدرت آقای احمدی‎نژاد بسیار بالا خواهد بود و اصول‎گرایان در انتخابات با وجود آقای مشایی به مشکل خواهند خورد. در نبود آقای هاشمی و اصلاح‎طلبان بزرگ، آقای مشایی رقیبی در انتخابات نخواهد داشت. نامزد اصلی اصول‎گرایان آقای ولایتی یا حداد عادل خواهد بود و شکست این نامزد‎ها برای آقای مشایی مثل آب خوردن است.

به همین دلیل اصول‎گرایان با مشکل روبه‎رو خواهند شد. اگر رئیس‎جمهوری موفق به تأیید صلاحیت مشایی نشود، آقای ولایتی می‎تواند راهی پاستور شود زیرا ایشان اصلی‎ترین نامزد اصول‎گرایان تلقی می‎شود. سبد رأی اصول‎گرایان 5 یا 6 میلیون است که با راهکار‎هایی نظیر ترغیب و تشویق می‎توانند رأی مورد نیاز برای ریاست‎جمهوری را به دست آورند. دو تجربه تلخ 2 خرداد 76 و 3 تیر سال 84 برای اصول‎گرایان سبب شده است که این جریان حضور حداقلی در انتخابات را به حضور حداکثری مردم ترجیح دهد زیرا در کنار این موضوع دیگر شاهد تکرار حوادث فوق نخواهند بود و از بابت رئیس‎جمهوری آینده خیالشان راحت است.

نبودِ رحیم مشایی یا اصلاح‎طلبان و به تبع آن کاهش شدید مشارکت مردم در انتخابات، نگرانی خاصی را برای اصول‎گرایان ایجاد نکرده است. احتمالا آقای قالیباف را به‎عنوان معاون اول استفاده خواهند کرد تا بتوانند از توان اجرایی او نیز بهره ببرند. این سناریو به‎نظرم اصلی‎ترین سناریوی انتخابات خردادماه است. تنها عاملی که می‎تواند این سناریو را تغییر دهد، شخص آقای احمدی‎نژاد است. اگر مشارکت در انتخابات کاهش یابد، صرفا برای چند ماه ممکن است برای اصول‎گرایان مشکل ایجاد شود ولی به سرعت همه این مشارکت پایین را از یاد خواهند برد اما از سوی دیگر اصول‎گرایان برای 4 سال خیالشان از بابت دولت راحت خواهد بود.

این روز‎ها همه نامزد‎های انتخاباتی انتقاد از دولت را یک موضوع رأی‎آور می‎دانند و نسبت به عملکرد اقتصادی دولت نقد دارند. در این شرایط اقتصادی کشور چگونه ممکن است نامزد دولت اکثریت آراء را به دست آورد؟

اگر آقای مشایی کاندیدا شود، مردم درست یا غلط ایشان را یک نامزد غیرحکومتی و خارج از حکومت تلقی می‎کنند و شاید بتوان گفت مشایی به همان دلیل که خاتمی در سال 76 رأی آورد، می‎تواند در انتخابات رأی مردم را به دست آورد.

تیم اقتصادی مشایی و احمدی‎نژاد تفاوت چندانی ندارد. مشایی مشکل پسته و پراید را حل خواهد کرد؟!

اگر بخواهیم از این منظر موضوع را بررسی کنیم، باید اذعان کنیم که شرایط موجود ماحصل عملکرد دولت نیست زیرا در این میان آقای ولایتی، مجالس هشتم و نهم و قوه قضائیه و حتی بقیه اصول‎گرایان هم سهیم هستند و نمی‎توان ادعا کرد که همه مشکلات را دولت به‎وجود آورده است. اصول‎گرایان در به‎وجود آمدن شرایط اقتصادی کنونی کمتر از آقای احمدی‎نژاد مقصر نیستند. اگر تصور شما این است که مردم به‎خاطر مشکلات و گرانی‎ها به آقای احمدی‎نژاد رأی نمی‎دهند، پس مردم به آقای ولایتی هم رأی نخواهند داد! برای این‎که آقای ولایتی هم مانند آقای احمدی‎نژاد نماینده جریان اصول‎گرایی محسوب می‎شود.

مدعی شدید که نامزد‎های اصلاح‎طلب کنونی افراد سطح پایین اصلاح‎طلبی هستند. آقای خاتمی در سال 76 صرفا رئیس کتابخانه ملی بود. آیا آقایان عارف یا نجفی با سوابق و پست‎‎های کنونی، افراد سطح پایینی محسوب می‎شوند؟!

آقایان نجفی، عارف و حتی جهانگیری به هیچ وجه اجازه شرکت در انتخابات را نخواهند یافت و اساسا شرکت اصلاح‎طلبان در انتخابات منتفی است. اصول‎گرایان به خوبی می‎دانند که اگر اصلاح‎طلبان در انتخابات شرکت کنند، داستان دوم خرداد دوباره تکرار خواهد شد و قوه مجریه به دست اصلاح‎طلبان خواهد افتاد و اصول‎گرایان هیچ تمایلی به این موضوع ندارند.

مردم در سال‎‎های 76 و 84 صرفا به فردی رأی دادند که بیشترین زاویه و اختلاف را با آقای هاشمی داشته است. شما با چه دلایلی برای ایشان احتمال رأی‎آوری قائل بوده و نبودشان را مؤثر می‎دانید؟

برای این‎که مردم در این دو دوره اصلاحات و اصول‎گرایان متوجه شده‎اند که برخلاف آنچه تصور می‎کردند، مقصر همه مشکلات آقای هاشمی نبوده است. مثلا در هشت سال اخیر آقای هاشمی نقش خاصی نداشته اما مشکلات برطرف نشده است. پس مشکل، ایشان نیست. ضمن این‎که مردم معتقدند که سیاست‎‎های آقای هاشمی در مقایسه با سیاست‎‎های اصول‎گرایان بسیار بهتر است. در سال 84 با وجود این‎که این همه علیه آقای هاشمی و خانواده ایشان تبلیغ شد و گفتند ایشان و فرزندانشان در این مملکت خورده‎اند و برده‎اند، باز هم در دور دوم انتخابات شاهد بودیم که 10 میلیون نفر از اقشار تحصیل‎کرده به ایشان رأی دادند و امروز مطمئنا این رقم از 10 میلیون بسیار فراتر رفته است.

برخلاف گفته شما این‎روز‎ها رابطه حاکمیت و اصلاح‎طلبان گرم‎تر از گذشته شده است و چندی پیش سه تن از اصلاح‎طلبان با رهبری دیدار داشته‎اند. آیا این دیدار‎ها نشانه‎‎های مثبت برای حضور در انتخابات نخواهد بود؟

نه به هیچ وجه. از امروز تا 24 خردادماه اصول‎گرایان و رسانه‎‎های اصول‎گرا سعی در القای این موضوع دارند که اصلاح‎طلبان در انتخابات شرکت خواهند کرد ولی مطمئن باشید که اصلاح‎طلبان در انتخابات شرکت نخواهند کرد.

در سناریوی فرضی شما مسأله حضور اصلاح‎طلبان در انتخابات صرفا مانور تبلیغاتی اصول‎گرایان و رسانه‎‎های اصول‎گرا. اما ما از چند ماه پیش شاهد بوده‎ایم که فعالیت رسانه‎‎های اصلاح‎طلب شدت گرفته است و تقریبا هر روز یکی از نامزد‎های احتمالی اصلاح‎طلبان در رسانه‎‎های این جریان مطرح می‎شود. آیا رسانه‎‎های اصلاح‎طلبان در زمین اصول‎گرایان بازی می‎کنند؟

مهم این است که اصلاح‎طلبان اصلی از انتخابات محروم هستند. اعضای مجمع روحانیون مبارز، اعضای حزب مشارکت، دفتر تحکیم وحدت، سازمان مجاهدین انقلاب، آیت‎الله هاشمی رفسنجانی و دیگر رهبران اصلاح‎طلب از جمله افراد و گروه‎هایی هستند که واقعا نماینده اصلاح‎طلبان به شمار می‎روند ولی از حضور در انتخابات محروم خواهند شد. اصول‎گرایان به کبریت‎‎های بی‎خطر علاقه بیشتری دارند. اصول‎گرایان افرادی مانند آقای کواکبیان را که بی‎خطر هستند، به‎عنوان اصلاح‎طلب پر و بال می‎دهند و آن‎ها را مطرح می‎کنند تا وانمود کنند که انتخابات با حضور همه گروه‎ها برگزار می‎شود ولی واقعیت چیز دیگری است.