به گزارش صبح رزن به نقل از واحد مرکزی خبر، در وانفسای بیکاری جوانان ، روستایی در شهرستان رزن وجود دارد که اهالی ان اوقات فراغت ندارند.
مردم در کنار کارهای کشاورزی و روزمره خود توانسته اند با به دست گرفتن یک حرفه تولیدی سالانه 2 میلیارد تومان درآمد کسب کنند.
این روستای وفس از توابع شهرستان رزن است که 490 نفر جمعیت دارد .
جوانان این روستا با ایجاد واحدهای تولیدی پوشاک در کنار کشاورزی و دامداری اوغات فراغت همه اهالی راپر کرده اند .
رئیس شورای روستای وفس در این زمینه می گوید: در این روستا 25 کارگاه تولید پوشاک فعال است .
آقای سالک اکبری با اشاره به اینکه در این روستا هیچ کس بیکار نیست می افزاید: ما حتی از روستاهای اطراف هم خواسته ایم برای کارآموزی و کار به این روستا بیایند که هم اکنون حدود 40 نفر از کسانی که در این کارگاهها مشغول به کارند از روستاهای اطراف به روستای وفس آمده اند.
وی با اشاره به اینکه هر کارگاه به طور میانگین روزانه 200 تا 300 لباس بسته به سبک و یا سنگین بودن لباس می دوزد خاطرنشان می کند: تولیدات این کارگاهها مستقیم به تهران فرستاده می شود و از آنجا به بقیه نقاط کشور صادر می گردد.
رییس شورای اسلامی روستای وفس معتقد است درآمد تولیدکنندگان از این محل قابل توجه است و در صورت حمایت مسئولان تعداد این کارگاهها هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی قابل افزایش است.
آقای حسنی، یکی از تولیدکنندگان پوشاک و مسؤول یکی از کارگاهها در روستای وفس با اشاره به اینکه درآمد نسبتا خوبی از محل تولید پوشاک به دست می آید می گوید: میانگین هر فردی که در کارگاه مشغول فعالیت است با 8 تا 9 ساعت کار روزانه، هفته ای 200 تا 300 هزار تومان حقوق دریافت می کند که ماهانه حداقل 800 هزار تومان می شود.
از ویژگیهای مهم این کارگاهها که اکثرا درداخل خانه ها ایجاد شده اند همکاری همه اعضای یک خانواده در این کارگاههاست، به طوری که زن ها در کنار شوهرانشان در این کارگاهها به همسران خود کمک می کنند و در دوخت و دوز لباس ها نقش مهمی دارند.
کودکان و فرزندان نیز در کنار والدین خود و در اوقات فراغت بسته به توانایی هایی که دارند وظیفه ای را بر عهده می گیرند تا هم به تولید کمکی کرده باشند و هم در کنار درس و مدرسه حرفه ای را فرا بگیرند.
علی، یکی از این کودکان است که در کارگاه پدر خود مشغول کار است.
وی می گوید: بعد از اینکه از مدرسه به خانه برمی گردد و تکالیف خود را انجام می دهد به کارگاه می آید و به والدین خود کمک می کند.
البته تولید کنندگان روستای وفس با مشکلاتی هم دست به گریبان اند.
محمدی ، یکی از این تولیدکنندگان با اشاره به حمایت نکردن دولت می گوید: اگر دولت تسهیلات در اختیار ما بگذارد ما می توانیم کار خود را توسعه بدهیم و افراد بیشتری را مشغول به کار کنیم.
رییس شورای اسلامی روستای وفس هم مهم ترین مشکلات تولیدکنندگان را نبود سرمایه در گردش می داند و می گوید: تولیدکنندگان از نبود سرمایه در گردش رنج می برند و اگر دولت سرمایه مناسب در اختیار تولید کنندگان قرار بدهد تولیدکنندگان هم قادر خواهند بود با تهیه مواد اولیه کار و فعالیت خود را توسعه بدهند و اشتغال ایجاد کنند و از روستاهای اطراف هم افراد بیشتری را به کار بگیرند.
نداشتن بیمه هم ازدیگر مشکلات این تولیدکنندگان است.
رضایی، یکی دیگر از تولیدکنندگان نیز می گوید: متاسفانه ما بیمه نداریم و اگر دولت حمایت کند و ما را تحت پوشش بیمه قرار بدهد این امر می تواند پشتوانه مهمی برای آینده ما و زن و فرزندان ما باشد که مطمئنا در تولیدات ما نیز موثر خواهد بود.
وی همچنین با اشاره به اینکه در تولید پوشاک بیشتر از انرژی برق استفاده می شود هزینه های بالای برق را نیز از مشکلات کارگاههای تولیدی می داند و می گوید: هزینه استفاده از برق برای ما اگر به صورت یارانه ای محاسبه شود نیز خود کمک موثری به چرخه ی تولید این کارگاه های تولید پوشاک خواهد بود.
مدیر تعاون ،کار و رفاه اجتماعی شهرستان رزن هم با اشاره به اینکه این روستا از روستاهای مهم در تولید و اشتغال در این شهرستان و استان به شمار می رود می گوید: روستای وفس با کارگاه های تولید پوشاک توانسته هم در درآمد زایی و هم در ایجاد اشتغال الگویی برای سایر روستاها باشد.
آقای اسکندری همچنین جلوگیری از مهاجرت را از نکات مهم در این روستا بر می شمرد و می افزاید: در حالی که امروزه شغل های مرتبط با کشاورزی به علت کمبود آب در روستاها کمرنگ تر از گذشته شده است و بسیاری از جوانان برای یافتن کاری پردرآمد به شهرها می روند، روستای وفس می تواند الگویی برای اینگونه روستاها باشد و جوانان در کنار خانواده شغلی پردرآمد داشته باشند و به شهرها هم مهاجرت نکنند که این امر خود می تواند مانع ایجاد بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی که امروزه به علت مهاجرت در شهرها روی می دهد، بشود.
مدیر تعاون ،کار و رفاه اجتماعی شهرستان رزن ادامه می دهد: این کارگاهها یا باید تشکیل یک تعاونی بدهند و یا از طریق مشاغل خانگی برای گرفتن تسهیلات اقدام کنند که پس از بررسی های صورت گرفته این افراد برای گرفتن تسهیلات به صندوق مهر امام رضا معرفی می شوند.
آقای اسکندری می افزاید: تقاضاهای صاحبان این کارگاه ها اگر از یکی از این دو راه اقدام کنند و درخواستی مبنی بر گرفتن تسهیلات به اداره تعاون ، کار و رفاه اجتماعی ارائه بدهند حتما مورد بررسی قرار خواهد گرفت و رسیدگی خواهد شد.
از آنجایی که براساس آمارهای رسمی که گه گاهی در رسانه ها منتشر می شود مبنی بر اینکه برای ایجاد هر یک شغل به ده ها میلیون تومان اعتبار نیاز است، ایجاد چنین کارگاه هایی به صورت خودجوش و با کمترین امکانات این پیام را به مسئولان می رساند که با حداقل ها هم می توان کار کرد و تاثیر گذار بود اما نکته ای که بسیار حائز اهمیت است ایجاد زیرساخت های تولید و همچنین حمایت از اینگونه شغل هاست که طبیعتا اینگونه خدمات برعهده دولت می باشد که باید با یک برنامه ریزی اصولی و منطقی مسیر را برای اینگونه فعالیت ها فراهم سازد.