به گزارش صبح رزن،بچه که بودیم عاشق تاریخ بودم.هر چه که مربوط به تاریخ بود را دوست داشتم.فیلم یا کتاب یا هر نقل قولی از بزرگترها.
بارها پای صحبتهای مادربزرگ برای شنیدن خاطرات بچگیش از دوران اشغال ایران توسط متفقین در جنگ جهانی اول نشسته بودم و او از رفتار سربازان روس و انگلیسی برایم گفته بود.
نفرت از انگلیس و بیگانه در درون همه ی ما ایرانی ها هست.شاید علتش همین قصه های مادربزرگها و پدربزرگهاست.
بزرگتر که شدیم دنبال کتاب و فیلم و عکسهای تاریخی میگرفتیم .یادم نمی رود وقتی کیف انگلیسی ضیاءالدین دری را سیمای جمهوری اسلامی پخش میکرد و نحوه ی تبدیل یک روزنامه نگار آزادی خواه و ضد استبداد و استعمار به یک وکیل و نماینده ی با کیف انگلیسی پخش میشد مرتب با خودم میگفتم این دیگر چه طور وطن پرستی است؟مگر می شود عاشق دو آتشه وطن بود و آزادی اما در آخر کیف اجنبی و بیگانه در دست گرفت.
سالها گذشت و از پس دوران و گذر ایام حوادث 88 را از پشت سر گذاشتیم .
در آن روزها باورم شد که می شود، باورم شد که شدنی است و فهمیدم روباه صفتان براحتی از آدمهای ساده یا خائن وکیلهای انگلیسی می سازند.
اما امروز صحنه برایم کمی روشن تر شده است.
انگلیسی ها در حال تهیه ی لیستند.
رهبری گفتند کسی را متهم به خیانت نمیکنم من هم کسی را متهم به داشتن کیف انگلیسی نمیکنم.
ولی تاریخ داستان غم باری است انگار هنوز انگلیس 37 سال پس از انقلابی که منشأ و سرلوحه اش استقلال و ایستادگی در برابر بیگانه بود برایمان لیست می فرستد تا از درون این لیستهای انگلیسی کیفهای انگلیسی در بیاورد.