پیروزی حسن روحانی در انتخابات سال ۹۲ قطع به یقین نقطه تلاقی دو جریانی است که یکی به توسعه سیاسی در اولویت برنامه هایش هر چند به بصورت ظاهری باور داشت و دیگری توسعه اقتصادی و بین المللی را در تحت عنوان مکتب نیاوران برای خود به عنوان چارچوب و‌منش انتخاب کرده بود.

در حالی که اساسا انتخابات خرداد ۹۲ بنا به دلایل بسیار موجب ایجاد جبهه های جدید در ساحت سیاسی کشور شد،اینک اصلاح طلبان در دوره دوم دولت روحانی صراحتا روحانی و‌موجودیت سیاسی او را مدیون اصلاحطلبان میدانند .

اینکه می شود نام این اتفاق را سهم‌خواهی گذاشت یا نه‌مهم‌نیست، ماجرا در چند روز گذشته و از انتقادهای و کنایه های نامتعارف عارف به کسانی که پس از پیروزی فراموشی میگیرند شروع شده است.

در حالی که اصلاح طلبان داخل مجموعه خود و‌پس از پیروزی در شورای شهر در‌گیر هستند و اختلافاتشان هر روز بیش از گذشته نمود پیدا میکند این روزها اختلافات اساسی بین جریان دولت و حامیانش ‌اصلاح طلبان به گوش می رسد.

پس از سخنان انتقادی عارف از دولت و حسن روحانی انتخاب پایگاه خبری نزدیک به روحانی و هاشمی رفسنجانی در یادداشتی به تندی بر عارف تاخت و او را به سهم خواهی متهم کرد.

حسام الدین آشنا مشاور رسانه ای امنیتی روحانی نیز با تندی به عارف واکنش نشان داد و همه اینها را باید فراتر از بحثهای دم دستی سیاسی برشمرد.

در حالی که عملکرد  عارف و شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات در چینش نفرات لیست شوراها صدای سران و بلند‌پایگان‌حبهه اصلاحات را نیز در آورده است به نظر می رسد این دومین چالش اساسی عارف با ارکان دولت است که روی‌می دهد.

هر چند عارغ و روحانی در یک جلسه مشترک کنار هم نشستند و به بیان دیدگاه های خود پرداختند اما نکته مهم این است که این نشست ها نمی تواند از تاثیرات مستقیم سخنان عارف کم‌کند.

عارف دولت و روحانی را مدیون خود و‌جریان اصلاحات دانسته واین قطعا ضربه سنگین به روحانی است.

سهم‌خواهی بصورت بسیار جدی میان اصلاح طلبان و دولت اعتدال در جریان است. واکنشها به دست بوسی آشنا از جنتی،اعتراض به حضور پرویز اسماعیلی و نهاوندیان و تیم نزدیکان امنیت ملی روحانی همه نشان از اوج‌گیری اختلاف میان جریانات اصلاح طلبی و اعتدالگرایان دارد.

مهمترین نمونه و نمود اختلافات اساسی ایجاد شده پخش شایعه استعفا جهانگیر از دولت است.

در همن زمینه جمله کدیور نز از تشدید اختلافات در کانال تلگرام خود نوشتتته است و دلیل کناره گر جهانگر را همین مو.ضوع عنوان کرده است.

آنچه قطع به یقین در میان این اختلافات فدا می شود منافع ملی و‌خواستها و مطالبات اساسی مردم است.

انتهای پیام