شوراها در جمهوری اسلامی نقشی متفاوت تر از آنچه این نهاد در سایر کشورها ایفا میکنند باید داشته باشند.
روح قانون اساسی جمهوری اسلامی استوار بر مردم سالاری دینی و الهی است  و بر اساس این روح حاکم بر قانون اساسی شوراها علاوه بر انجام وظایف نمایندگی مردم به عنوان نزدیکترین حلقه وصل میان ساختار سیاسی حاکم و ملت از جایگاه ویژه تری برخوردارند.
اگر امیدواری و وجود انگیزه  بین مردم در برقراری ارتباط با شوراها منجر به ایجاد تغییرات در زندگی آنها برای ساختن جامعه ای بهتر باشد می توان گفت شوراها تا حدی توانسته اند نقش حلقه وصل را به خوبی ایفا کنند.
در واقع شوراهای شهر و روستاها در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ابتدایی ترین و روزمره ترین نیازهای مردم را به حاکمیت منتقل میکنند زیرا در نظام سیاسی جمهوری اسلامی همانطور که نماینده و رئیس جمهور نمایندگی مردم را یدک میکشد شوراها نیز از همین جایگاه برخوردارند.
به باور اندیشمندان حوزه علوم جامع شناسی تسهیل در ارتباط گیری مردم با حاکمیت در هر ساختار سیاسی موجب رشد روز افزون جامعه و سیستم سیاسی حاکم بر آن جامعه خواهد شد و شورا در این امر پیشقدم هستند.
در سالهای پس از شکل گیری نهاد شوراها در کشور همواره نگاهی حدقلی و حداکثری  به موقعیت سیاسی و اجتماعی شوراها در بین اقشار مختلف مردم و بخصوص گروه های سیاسی شکل گرفته که موجب رشد نامتوازن در کارکردها و اثرگذاری های این اصل مهم قانون اساسی شده است.

برای احیا جایگاه اصیل شوراها در کشور به نظر می رسد باید بازنگاه و بازیابی نسبت به مفهوم شورا در قرآن کریم و ساختار نهاد اجتماعی دولت و حکومت در جامعه صدر اسلام داشته و از نحوه ارتباط پیامبر با سطوح پایین جامعه در این زمینه بهره کاربردی برده شود.

شوراها به عنوان نخستین دیوان سالاری مرتبط با طبقات  جامعه با سطوح مالی و اجتماعی مختلف، بهترین مسیر برای دریافت ذائقه ها و دردهای مردم در جهت  بهینه شدن شرایط حکمرانی بر اساس منطق الهی هستند.قطعا با چنین نگاهی نهاد  شورای شهر و روستا در کشور نیازمند تعریفی مجدد از مفهوم و هویت خود می باشد.

انقلاب اسلامی در یکی از ویژه ترین اقدامات جسارت پرسشگری و مطالبه گری را در مردم نسبت به آنچه پیرامونشان میگذرد زنده کرد و شوراها بایستی یکی از مهمترین مسیرهای انتقال مطالبات مردم به حاکمان باشند.

حبیب میرزایی