انقلاب اسلامی ایران، نقطه عطفی در تاریخ این سرزمین بود. انقلابی که با خون هزاران شهید به ثمر نشست و مسیر زندگی مردم را تغییر داد. شاید نسل‌های جدید، که در دوران پس از انقلاب متولد شده‌اند، به درستی درک نکنند که "انقلاب را با خون هزاران شهید به دست آوردیم" یعنی چه. نسلی که شاید ندانند تحصیل در مدارج عالی دانشگاهی، تا چه اندازه در زمان قبل از انقلاب ناممکن بود.

در آن دوران خفقان و تنگدستی، جامعه دستخوش تبعیض و نابرابری بود. خانواده‌های پرجمعیت، با مشکلات عدیده‌ای روبرو بودند. تحصیلات برای بسیاری از مردم، به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل شده بود. در این میان، عده‌ای این وضع اسفناک را پذیرفته و دم برنیاوردند، حال آنکه گروهی دیگر، معترض و فریادشان از این همه ناعدالتی بلند بود. جامعه در انتظار منجی‌ای بود تا این ظلمت را پایان دهد. انقلاب اسلامی، به رهبری بنیانگذار کبیر، امام خمینی، فرا رسید و تمام بت‌های بی‌عدالتی را در هم شکست. ایران، چون مدالی زرین، در جهان درخشید. برای برافراشتن این پرچم، مبارزات سخت و نفس‌گیری به انجام رسید. شاکراین انقلاب باید بود.

انقلاب اسلامی، نه تنها یک تحول سیاسی، بلکه یک انقلاب فرهنگی و اجتماعی بود. انقلابی که باعث شد مردم ایران، از بند ظلم و ستم رها شوند و بتوانند در مسیر پیشرفت و توسعه گام بردارند. امروزه، نسل چهارم انقلاب، با درک شرایط قبل از انقلاب و مقایسه آن با وضعیت کنونی، به خوبی می‌تواند قدر این نعمت بزرگ را بداند و در حفظ و پاسداری از آن کوشا باشد.

انتهای خبر/عل