در 6 آگوست 1945 در حالیکه هنوز ژاپن آخرین سنگر در برابر قوای متفقین را حفظ کرده بود، خبری جهان را در بهت فروبرد و چندی بعد امپراتوری ژاپن را به زانو درآورد؛ بمباران اتمی در هیروشیما.

در 6 آگوست 1945 در ساعت 8 و 15 دقیقه صبح مردم هیروشیما هواپیمای جنگنده‌ای را بر فراز آسمان مشاهده کردند که مرگبارترین ماموریت تاریخ را بر عهده داشت. مردم با دیدن هواپیما و شنیدن هشدار درباره حمله هوایی به هر سو فرار می کردند که ناگهان خورشید دیگری آسمان را روشن کرد؛ این منبع نور "پسر کوچک" بود که در فاصله 576 متری زمین انفجاری با قدرت 15 کیلو تن "تی.ان.تی" بوجود آورده بود و تا لحظه‌ای‌ بعد همه چیز را در شعاع 1 و نیم کیلومتری زمین ذوب می‌کرد.

آمریكا كه از چند سال قبل آزمایش های خود را برای دستیابی به بمب اتمی به طور مخفیانه شروع کرده بود با آگاهی از قدرت بالای تخریب این بمب ناشناخته آن را بر روی شهر هیروشیما منفجر کرد تا اولین حمله اتمی در تاریخ به فاجعه فراموش نشدنی بیانجامد.

"پاول وارفيلد تيبتس" خلبان بمب افكن "بی 29 انولا گای" یکی از معدود کسانی بود که از فاجعه‌ای که قرار بود بوقوع به پیوندد خبر داشت و وقتی از فرودگاه نظامی آمریكایی "تینیان" در مجمع الجزایر "ماریان" واقع در اقیانوس آرام به هوا برخاست می‌دانست بمبی که به همراه دارد هیروشیما را با خاک یکسان خواهد کرد.
 
در این روز تابستانی بسیاری از مردم شهرهای نزدیك به هیروشیما آمده بودند تا به پاكسازی ویرانی های ناشی از بمباران چند روز پیش بپردازند. جمعیت شهر در آن روز حدود 350000 نفر تخمین زده می شد و با این كه تابستان بود و دانشگاه ها و مدارس تعطیل بودند، اما هیچ یك از دانشجویان یا دانش آموزان به تعطیلات نرفته بودند.

خلبان تیبتس پس از رهاكردن بمب اتمی به سرعت از محل دور شد و از فاصله ای دور از لحظه انفجار عكس گرفت و به پایگاه خود بازگشت.

این انفجار بزرگ دو سوم ساختمان‌های هیروشیما از جمله کارخانه‌های فولادسازی و صنعتی چون "میتسوبیشی" را ویران کرد و تنها چیزی که از شهر باقی‌ گذاشت ساختمان تالار ترویج صنعتی استانی هیروشیما بود که انفجار، بالای گنبد آن رخ داده بود و به خاطر قرار گرفتن در کانون مرکزی انفجار، کاملاً ویران نشد.

در این انفجار 80 هزار نفر از مردم هیروشیما در همان لحظه وقوع جان خود را از دست دادند و 70 هزار نفر مجروح شدند كه اغلب آنها نیز اندكی بعد جان خود را از دست دادند.

این تلفات جدا از هزاران انسانی است كه ماه ها و سال های بعد به دلیل تاثیر مواد رادیواكتیو در اثر ابتلا به بیماری سرطان و دیگر بیماری ها جان خود را از دست دادند. تا سال ها بعد نیز در اثر تشعشعات هسته‌ای هزاران كودك ناقص الخلقه متولد شدند كه سال‌های زندگی را با رنج و درد به پایان رساندند.

عکس های زیر روایتی از مراحل ساخت بمب اتمی موسوم به "پسر کوچک"، پرواز هواپیمای حامل بمب تا لحظه انفجار و ویرانه‌های پس از آن را به تصویر می‌کشد. در این مجموعه عکسایی از "شونکیچی کیکوچی"، "وینر میلر" و نیز دو عکسی که خود پاول وارفيلد تيبتس خلبان جنگنده پس از انفجار گرفته را می‌بینید.تصاویر از فرادید.