صبح رزن-میرزایی پرزاد،حرکت کردن تصاویر امری است که هزاره های متعدد انسان آن را در آرزوی خود پرورانده است. برای اثبات این حرف می توان شاهد مثال نقاشی های غار آلتا میرا در اسپانیاکه در آن انسان دو تا سه دست و پا دارد(نشان از حرکت انسان)یا کوزه ی کشف شده در شهر سوخته سیستان و بلوچستان که در آن حیوانی در دور این کوزه دوار ترسیم شده که در آن از حرکتی شروع می شود و به ترتیب در شماره های بعدی، این حرکت نوبت وار، حرکت های بعدی این حیوان را نشان می دهد. پس آرزوی متحرک بودن تصاویر، قدمتی چند هزار ساله دارد. گروهی حتی تکلم را نتیجه تلاش انسان برای به تصویر کشیدن ذهن خود برای دیگران می دانند. شاید بتوان تصویر خدایان هندوئیسم در هند را نشان دیگر از تلاش انسان برای حرکت دادن تصویر دانست. شیوا و کریشا دو خدای هندوها هر کدام به ترتیب شش دست و چهار دست دارند. اما در دوران معاصر و نزدیک، فکر به تصویر کشیدن حرکت را باید در کتاب المناظر ابن هیثم جستجو کنیم. او آن را با نام جعبه مطرح می کند(همان تصویر متحرک) به پیش رفت تا اینکه«دلاپارتا» آن را کامل و«مایبریج» آن را کاملتر کرد. مایبریج با ایجاد دستگاهی که عکس های پشت سر هم بصورت توالی نمایش می داد اقدام عملی در جهت ایجاد دوربین فیلم برداری انجام داد این اقدام در سال 1803 با اختراع دستگاهی بنام«کرنو فوتوگراف» و فیلم برداری از مسابقات اسب سواری در کالیفرنیا اتفاق افتاد. سیر تکامل دوربین در سال 1893 به ادیسون رسید که با دستگاه کینتوسکوپ، اولین دوربین قادر به ضبط تصاویر متحرک، این چرخه را باز هم به تکامل نزدیک تر کرد. اما ایراد بزرگ کینتوسکوپ یعنی سنگین بودن و غیر قابل حمل بودن را دو سال بعد برادران لومیر«آگوست و لوئیز لومیر» فرانسوی حل کردند و سینماتوگراف را اختراع کردند. که در واقع آن را باید شروع رسمی سینما دانست. این دستگاه در ابتدا در دست صنعت گران و مخترعان قرار داشت و هنرمندان سهمی از این اختراع نداشتند در واقع دوربین و به تبع آن سینما امری انحصاری بود. از آنجائی که امکانات ساخت فیلم چیزی نبود که هنرمندان که اغلب از طبقه متوسط رو به پائین بودند توانائی انجام آن را داشته باشند فیلم و فیلم سازی را جدی بگیرند. پس سینما در ابتدا تفریح، سرگرمی و ملعبه ی دست صنعت گران بود. بعدها صنعت گران به فکر پول سازی و در آمد از طریق این اختراع خود افتادند. از این جا بود که صنعت گران سینماتوگراف را نه برای هنر و یا هر چیز دیگری بلکه برای ثروت اندوزی و درآمد در اختیار هنرمندان قرار دادند. اما قوام و دوام سینما همواره به دست صنعت گران، تجار و هنرمندان بوده است.