صبح رزن به نقل از فرهنگ-دکترمحسن سلگی: آنچه در پی می آید نگاهی کوتاه به برخی برجستگی های رزمایش ثارالله است؛ برجستگی هایی که مرهون سیال بودن تفکر بسیج و توانایی بسیج توده ای و همدلانه در ماهیت انقلاب اسلامی است؛ امری که در هیچ کجای جهان و هیچ لحظه تاریخ رخ نداده است.

لزوم اشاعه بسيج در برخورد با دشمن

 یکی از راهبردی ترین توانایی های منحصر به فرد ایران، توانایی تجهیز و بسیج عمومی است. بابررسی دقیق تاریخی، هیچ کجای جهان به اندازه انقلاب اسلامی، جریان و نهادی سیاسی نتوانسته مردم را بسیج کند. این استثنایی ترین توانایی ایران و مهمترین سرمایه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی انقلاب اسلامی است که دست برقضا و در عین قدرت نرم بودن آن، یک قدرت سخت نیز محسوب می شود؛ محض نمونه، آنجایی که در قالب بسیج پایگاه ها و رزمایش های مردمی خود را به نمایش می نهد. رزمایش اقتدار ثارالله، اتفاقی بس شگرف است که بهت رسانه ای و ذهنی جهانیان را به دنبال داشته است و نمایش قدرت نرم و قدرت سخت جمهوری اسلامی است. در حالیکه رزمایش های دشمنان ایران، تنها بر قدرت سخت و غیرمردمی تکیه دارند. تفکر و راه بسیج چه در بعد نرم و چه در بعد سخت، بهتر از هر سازوکاری می تواند قدرت نرم جمهوری اسلامی را با قدرت سخت آن ترکیب کند. می دانیم که اصطلاحا به ترکیب قدرت نرم و قدرت سخت، قدرت هوشمند(Smart power) گفته می شود.

ربط تفكر بسيجي با هراس دشمن

مؤسسات عملیات روانی و بررسی جنگهای مختلف نامتقارن، نیابتی و پارتیزانی علیه ایران در بعد سخت افزارانه و نیز جنگهای روانی در بعد فرهنگی، مهمترین قوت نظام ایران را توانایی بسیج توده ای و نیز داشتن نهادی مردم‌بنیاد به عنوان بسیج عنوان کرده اند. از نظر این موسسات و تینک تانک ها (مانند مؤسسه بروکینگز و زیر مجموعه آن یعنی مرکز سیاست خاورمیانه سابان) انقلاب اسلامی از طریق بسیج توانسته لایه های قدرت خود را پیچیده کرده و امکان تسخیرشدن توسط دشمن را سخت کند، زیرا تسخیر حکومت در ایران، مستلزم تسخیر جامعه است و جامعه،چون مقر  سنگر مشخصی ندارد، نمی توان با حمله نظامی آن راساقط ساخت.

 بسیج، مردمی ترین، ایدئولوژیک ترین و وفادارترین نهاد رسمی در دنیاست که توانسته در قلوب و خانه های مردم نفوذ و حضور داشته باشد.

درباره انقلاب ها این مطرح می شود که انقلاب ها پس از تأسیس از حالت جنبش بودن خویش خارج و به سمت نهادشدن صرف می روند؛ در تفکیکی که میان مرحله جنبش (Movement) و مرحله نهاد (Inistitute) می شود، این مدعا مطرح است که انقلاب ها پس از تأسیس و شروع صلابت و دوران استقرار، ویژگی های جنبشی و انقلابی خود را از دست داده و وارد مرحله استحاله می شوند. اما بسیج در ایران هم در بعد توانایی بسیج توده ای و فراخوان توسط نظام و هم در بعد بسیج نهادی که خصلتی جنبشی و خودجوش دارد و در عین حال با توجه به رسمیت و تشکل و تشخص ساختاری آشکار و قانونی، از خودسری و قانون گریزی مبری است- توانسته ماهیت جنبش بودن انقلاب اسلامی را به خوبی حفظ کند. این امربه خصوص در سطح بین الملل نمود بیشتری دارد، زیرا ایران به عنوان رهبر جنبش استکبارستیزی و امریکاستیزی در جهان شناخته شده است. این خصلت توانسته انقلاب اسلامی را همچنان با خصلتهای اولیه و تاسیسی اش حفظ و استمرار بخشد. تشکیل بسیج جهان اسلام و الگوبرداری از بسیج در عراق و سوریه، از جمله اتفاقات مبارکی است که توانسته خواب تکفیری ها و گماشته شدگان غرب را مشوش سازد.

نگرانی بزرگ غرب، خصایل ایدئوژیک و مردمی انقلاب اسلامی است که بیش از هرجا، این دوخصلت در ارتش بیست میلیونی-به عنوان آرزوی محقق شده امام (ره) در قالب بسیج مستضعفین- متجلی است.

علاوه بر گذار انقلاب ها از وضعیت جنبش به نهاد که واقعیت عینی همه انقلابهای دنیا به جز ایران است، این امر مطرح می شود که انقلابها در دوران استقرار، خصایل ایدئولوژیک بودن و مردمی بودن را از دست می دهند و این به معنای آغار استحاله یا دوران ترمیدور است. به خوبی می دانیم در دوران هاشمی، گروهی از مسؤولین غربگرا در جهت استحاله رکن مردمی انقلاب پیش رفتند و به ساختن نوعی اشرافیت طبقاتی و پیروی از سیاست های لیبرال اقتصادی دست یازیدند. در دوران خاتمی نیز سعی شد تا بعد ایدئولوژیک نظام تضعیف شود. همه این جهدها، با تفکر جهادی و بسیجی ناکام مانده است. اما بی تردید، تلاش ها برای استحاله ها توسط افرادی که مفتون غرب هستند، ادامه خواهد داشت و این هوشیاری و انسجام بسیجی هرچه بیشتر مسؤولین ومردم را می طلبد.

امنيت پايدار ايران، مرهون مفهوم و مصداق بسیج

امنیت پایدار ایران امروز، حاصل یک امنیت هستی شناختی و وجودی است که جز در سایه نیروی استثنایی و فرهنگی ولایت فقیه به وجود نیامده است. مقارنه ای که در ایرن میان رقابت سیاسی و ثبات سیاسی وجود دارد، حاصل یک مشروعیت نهادینه بی نظیر در ایران است.  اقتدار وجودشناسانه در ایران، در برابر اقتدار روش شناسانه ابزاری در سایر کشورهاست. در دیگر کشورها، حداکثر قانون منشأ مشروعیت است؛ قانونی که براحتی می تواند تغییر کند و پیروی از آن نه از وی وظیفه و دست یافتن به آرامش و قرب پس از انجام تکلیف، که حاصل منفعت و ترس از مجازات است. فراسوی مباحث امنیت اقتصادی و حتی امنیت نرم مانند امید به آینده و غیره، یک امنیت هستی شناختی در ایران وجود داردکه چنین امنیتی در هیچ کجای جهان وجود ندارد. هیچ رهبری در جهان برای مردم خود به اندازه رهبر انقلاب محبوب و مشروع نیست. اگرچه نمی توان منکر مخالفینی در این میان شد، کمااینکه شخصیت بی نظیر پیامبر اعظم (ص) و حکومت استثنایی امیرالمومنان علی (ع) نیز مخالفینی داشته است.

اثر مثبت آمریکاستیزی بر امنيت ملي 

این رزمایش، پیام امتداد مقاومت برای همگان، خصوصا ملتهای مقاومت واز آن سو غرب بود تا دریابند که حتی اجرای برجام نیز قادر به تغییر سیاست متخاصم ایران نسبت به امریکا نیست. 

افزون بر این، باید به یاد داشت که هر طرح سیاسی بدون پشتوانه و پیوست نظامی محکوم به شکست است. همچنان که مذاکرات هسته ای بدون پشتوانه و پیشرفت دفاعی یا پیوست مقاومت به نتیجه نمی رسید، حفظ دستاوردهای برجام و کمرنگ کردن نقاط ضف آن نیز مستلزم پیوست مقاومت و نصب العین داشتن توان نظامی ایران و نیز به رخ دشمن کشانیدن آن است. باید توجه داشت که امنیت ایران را نه مذاکرات هسته ای، که قدرت هست ای و نیز توان دفعی و فرهنگی ایران در وهله نخست به وجود آورده است.

 همچنان که نیویورک تایمز در مطلبی با عنوان U.S. Remains the ‘Great Satan  ویا واشنگتن پست در مطلبی با عنوان America is still the ‘Great Satan بیان داشته اند، تحرکات بعد از وین، نشانه باقی ماندن امریکا به عنوان شیطان بزرگ برای ایران است و ایران هرگز احساس نکرده که امنیت خود را  درقابل امریکاستیی از دست می دهد، بلکه امنیت هویتی و شخصیتی ایران در گرو تخاصم با امریکا است.

در پایان باید گفت با توجه به پوشش مغرضانه توسط برخی رسانه های دشمن و یا ضریب پایینی که برخی رسانه ها مانند بی بی سی، سی ان ان و العربیه به خبر رزمایش داده اند، این انتظار وجود دارد که با تجلیل و تحلیل هر چه بیشتر رزمایش مزبور، این خلاء تا حدی پر شود. خصوصا این که حضور 3000نفر از فعالان و نخبگان فضای سایبری در این رزمایش، می تواند مغز تحلیلی و قلب تجلیل و پمپاژ رهاوردهای این رزمایش و نظایر آن را بیش از پیش فعال سازد.

آمایش این رزمایش-آمایش به معنای تحلیلی و بررسی مراد است- و الگوسازی از آن برای سایر مناطقی که خارج از حوزه اجرایی قرارگاه ثارالله است، می تواند این شجره طیبه را به ثمراتی بیشتر و بهتر برساند. شایسته است که سایر ارگان های نظامی و انقلابی در تعامل سازنده تر با قرارگاه ثارالله، تجربیات و ظرفیت این قرارگاه حداکثر استفاده را برای اجرای برنامه ها و رزمایش مشابه به کار گیرند. رزمایش اخیر ثارالله یک فرارزمایش است که مشابه آن نه در رزمایش های صحرایی و دریایی و نه در رزمایش های شهری دنیا دیده نشده است.

چندماه پیش یک رزمایش شهری در تل آویو برگزار شد که نمایش ترس، تفرق و ضعف تل آویو بود؛ درست در مقابل رزمایش ثارالله که نماش شجاعت، همدلی و اقتدار بود. در رزمایش تل آویو، تخلیه اضطراری مناطق شهری تمرین ‌شد.

وزارت جنگ، واحد فرماندهی جبهه داخلی، پلیس، آتش‌نشانی و تیم امداد در این رزمایش حضور داشتند، اما خبری از خود مردم که باید در مواقع اضطرار نجات یابند نبود. در مقابل، همایش ثارالله یک همایش با حضور نیروهای مختلف اجتماعی بود که این امر نیز در نوع خود بی نظیر و استثنایی است.