به تصویر کشیدن تاریخ معاصر کشوری همچون ایران با گستره بزرگی از اتفاقاتی که غالبا نه فقط در کشور ما بلکه بر جهان تاثیر گذاشته است امری بسیار مهم و در عین حال سخت است.

یتیم خانه طالبی مقطعی حساس و بسیار مهم را برای ایرانیان به تصویر می کشد.

اینکه بتوان  در قالب و فرم سینما به بیان و ارائه مفاهیم اساسی هویت بخش یک کشوری در اهمیت ایران پرداخت لزوم استخراج منابع موثق را دو چندن میکند.

یتیم خانه در قالب و فرم دارای نکات مثبت بعضا غیر قابل انکار است.

فیلم علی رغم داشتن طول مدت زمان زیاد و همچنین مضمون تاریخی آن که بخودی خود معمولا آثار کسل کننده ای است اما توانسته تا پایان تعلیق و کشش خود را ادامه دهد.

در تک تک صحنه های فیلم و سکانس های آن جذابیت و تهور دیده می شود و کارگردان توانسته است کشش و تعلیق را همراه مخاطب کند.

میزانسن ها و دکوپاژهای هم تراز و مناسب همراه با دیالوگهای محکم و دارای بار معنایی همگی موجب شده است تا مخاطب در تمام نزدیک به 120 دقیقه فیلم احساس خستگی نکند.

استفاده از بازیگری که کاملا برای نقش سالارخان مناسب است از نقاط قوت داستان است زیرا نقش اصلی و در واقع قهرمان اثر؛ پیشانی و برند یک اثر هنری در عرصه ی سینما است.

استفاده از بازیگران ایرلندی برای نقش منفی داستان بر واقعی بودن شخصیتها افزوده است و مخاطب را بیش از پیش همراه اثر  کرده و بر حس همزاد پنداری مخاطب با اثر افزوده است.

شکل روایی فیلم هر چند میتوانست توسط صدایی آشناتر و لحنی همراه تر برای مخاطب باشد اما از تعلیق و کشش اثر کم نمیکند.

فیلم بر اساس یک واقعیت مسلم تاریخی ساخته شده است هر چند روشنفکران غرب زده همانطور که در داستان توسط برادر سالار خوان بیان می شود و افسر انگلیسی نیز ان را ادامه می دهد آن را از تاریخ ایران سانسور کرده اند.

اما به نقل خسرو معتضد،موسی فقیه حقانی و بسیاری دیگر از مورخین به نام  مشهور همچون عبدالله شهبازی این یک واقعیت مسلم تاریخی است که در ما بین جنگ جهانی اول و هنگام اشتغال ایران توسط قوای انگلیس نصف جمعیت نزدیک به  18 میلیونی  ایران در اثر قحطی و بیماری های واگیری همچون وبا و  احتتکار اذوقه و مواد غذایی این سرزمین توسط قوای اشغالگر جان خود را از دست داده اند.

استاد حسن رحیم پور ازغدی ؛ یکی از اساتید برجسته علوم انسانی در کشور بارها این موضوع را یکی از وقایع تلخ و جان گداز برای ملت ایران معرفی کرده و آن را با نام هولوکاست واقعی معرفی کرده  است.

مورد مهم دیگر ناراحتی سفارت انگلستان از اکران و ساخت این اثر است که نشان می دهد این فیلم دست بر چه نقطه ی حساسی گذارده و چه کسانی را رنجانده است.

حس مخاطب وطن دوست ایرانی که پس از دیدن این هنر ماندگار منتقل می شود مظلومیت و غربت ایرانیان است .

این مظلومیت اسف بار  همواره با اتحاد استعمار بی شرافت خارجی و وطن فروشان داخلی متشکل از برخی روشنفکران خائن و بازاریانی که جز دنیا و ثروت اندوزی هیچ ارمان دیگری ندارند شکل گرفته است.

چه بسیارند آزادی خواهانی همچون سالارخان که در کوچه های سرد و تاریک تاریخ قربانی این اتحاد خائنانه گشته اند و هیچ نامی نیز از انان بر زمین نمانده است.

انتقال مفهوم عمیق بیزاری از دخالتهای خارجی و بیگانه پرستی در اثر در زمانه ای که بحث های پیچیده مذاکرات هسته ای مطرح است نماین کننده ی بروز بودن اثر و داستان است و نشان می دهد طالبی آگاهانه به سراغ این برهه از تاریخ رفته است.

قطعا در شخصیت پردازی قهرمان داستان می شد بر وجهه مذهبی او با نشان دادن بخشهایی از راز و نیاز او با خداوند یا خواندن قران و نماز یا ادعیه افزود که این را می توان یکی از نقصهای شخصیت پردازی اثر عنوان کرد.

فیلم تمام مختصات یک اثر استراتژیک و راهبردی را دارد.

در واقع اثر به مثابه هالیوود که توانسته است راهبردهای یک کشور را نمایان کند در این مسیر حرکت کرده است.

سالار خان میتواند پیوستهای فرهنگی دیگری ایجاد کند .استفاده از سالار خان به عنوان جلد روی دفتر های دانش اموزان یا ساختن عروسک یا بازی های رایانه ای همگی اقداماتی است که می شود از ان ها برای انتقال حس قهرمان و الگوی ایرانی به نوجوانان و جوانان ایرانی استفاده کرد.

حضور نماد روحانیت سکولار و  غیر انقلابی  در اثر در کنار ثقه الاسلام به عنوان نماینده ی روحانیت مبارز و انقلابی نشان دهنده تقابل همیشگی خط روحانیت اصیل با جریان غیر اصیل در فیلم از دیگر نکات مهم و تاثیر گذار است.

نکته ی مهم دیگر ان است که با توجه به جهان شمول بودن خوی وحشی گری و استعمارگری انگلستان در دوران معاصر و ظلم فراوان این رژیم نزادپرست در جهان و کشورهای مختلف این اثر را به واقع باید یک اثر بین المللی و دارای گستره جهانی بر شمرد و با  ترجمه مناسب به زبانهای مختلف از این درد مشترک یعنی استعمار و استکبار انگلستان در سراسر جهان پرده برداشت.

اگر این اقدام صورت گیرد قطع به یقین میتوان گفت سینما به انچه که رانقلاب اسلامی از ان می خواند نزدیک شده است.

آنچه که بسیار بایستی برای آن تاسف خورد عدم مراجعه در حد انتظار نیروهای انقلابی و گفتمانی و بصورت شفاف تر جوانان انقلابی برای دیدن اثر است.

یتیم خانه ایران می توانست و میتواند آشتی دهنده عناصر مومن به جناح فرهنگی انقلاب و خانواده های ایرانی با سینما باشد.

جای انتقاد جدی به این عناصر فرهنگی وارد است که تا کی قرار است با خالی کردن میدان هنر عرصه را برای تاخت و تاز اندیشه هایی که پیرو همان روشنفکران هستند باز بگذارند و یتیم خانه و یتیم خانه های دیگر را در دیده شدن هم یتیم کنند.

انتهای پیام/م