تهران به عنوان نماد و المان وشاید نگین ایران برای حاکمان از دوره ی ناصری تا به اینک همواره صحنه ی تاخت و تاز و مواجهه با تجدد غربی است و در این بین البته در دوران پهلوی های اول و دوم این مواجهه با حمایت بیشتر حاکمیت به نفع غرب و تجدد غربی بوده است . طرح جامع شهر تهران که در زمان شهرداری غلامرضا نیک پی، در دوران حکومت محمد رضا پهلوی تهیه شده بود معماری تهران را به یک شهر با معماری برون گرای و ساختمان های آپارتمانی کشاند . هر چند آمال و آرزوی ناصرالدین شاه و دوره ی ناصری نیز همین بود. اما نمود و نشان تحولات فرهنگی در دوران ناصری کمتر از دوران پهلوی بود . برای مثال در مورد نوع پوشش و حجاب بانوان تهران در دوره ی رضاخانی مخبرالسلطنه هدایت می گوید : « قبیح ترین زندگی پاریس مرکز فواحش ، امروز مصدر زندگی تهران شده است . »