چند سالی می‌شود که کارشناسان حوزه فرهنگ و جامعه از مهجور ماندن سینمای فرهنگ‌سازی هم‌چون سینمای دفاع مقدس گلایه‌مند هستند و دائما بر این مسئله تاکید دارند که این سینما به دلیل شاکله فرهنگی ویژه، باید بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد چرا که سینمای دفاع مقدس، سینمایی فراحوزه‌ای است که در نوع نگاه جامعه به آرمان‌های اخلاقی بومی بسیار موثر است.

در یکی دوسال اخیر بر اساس آمارها، تعداد فیلم‌های حوزه سینمای مقدس به شدت کاهش داشته و به همین علت برخی از تهیه‌کنندگان و مدافعان سینمای بومی آرمانی، به دلیل دغدغه‌ای که نسبت به ترویج و انتقال فرهنگ دفاع داشته‌اند به تولید فیلم‌های جدیدی دراین زمینه دست زده‌اند.

در این میان فیلم شورشیرین یکی از آن دست فیلم‌هایی است که به کارگردانی جواد اردکانی و تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری این روزها روی پرده‌های سینما قرار گرفته، فیلمی که تلاش دارد در کنار به تصویر کشیدن مبارزات شهید محمود کاوه در جبهه کردستان، بخشی از زندگی او را هم روایت کند.

این فیلم که می‌توان آن را یک فیلم ارزشی قابل توجه توصیف کرد؛ تلاش دارد تا با نگاهی به مبارزات یکی از اسطوره‌های دوران دفاع مقدس، رنگ تازه‌ای به سینمای دفاع مقدس ببخشد. رنگی که در چند سال اخیر به برخی دلایل کم رنگ شده است. هر چند که گویی عوامل مانع از جان گرفتن سینمای دفاع مقدس در مورد این فیلم هم وارد صحنه شده‌اند و با در نظر گرفتن اکران محدود در زمان نامناسب، تلاش کرده‌اند تا در فروش این فیلم تاثیرگذار باشند.

«شور شیرین» تنها یک فیلم صرف در ژانر دفاع مقدس نیست. بلکه این فیلم به دلیل داشتن جلوه‌های ویژه و جذابیت‌های بصری در جذب مخاطب تا حد قابل قبولی موفق عمل می‌کند. هر چند که اگر در انتخاب عوامل و بازیگران کمی دقیق‌تر و حرفه‌ای‌ترعمل می‌شد، جذابیت‌های فنی فیلم هم افزایش می‌یافت.

در این میان باید به این مسئله هم توجه داشت که در این فیلم برخوردهای محمود کاوه با گروه کومله به خوبی به تصویر کشیده شده که این موضوع نشان از تحقیقات میدانی نسبتا قابل قبول قبل از شروع تولید فیلم دارد. هم‌چنین نوع نگاه به محمود کاوه هم از دیگر ابعاد جذاب فیلم محسوب می‌شود چرا که کاوه در این فیلم با توجه به ابعاد معنوی و جنگی فیلم به خوبی به تصویر کشیده شده است. هر چند که اگر به جای بازیگر تازه کار نقش محمود کاوه از بازیگری نام آشناتر استفاده می‌شد می‌توانست جذاب‌تر باشد چرا که «حمید عمارلو» با وجود شباهت فیزیکی که به محمود کاوه دارد در برخی از لحظات فیلم به دلیل کم تجربگی نتوانسته آن‌گونه که باید حق مطلب را ادا کند. البته در طرف مقابل انتخاب رضا رویگری، برای نقش حمید میرایی کاملا قابل دفاع و منتج به نتیجه شده است و او مثل همیشه از پس این نقش به خوبی برآمده!

در کنار تمام این مسائل انتخاب جبهه کردستان برای ساخت فیلمی این چنینی در ژانر دفاع مقدس از سوی جواد اردکانی به خودی خود اتفاقی در خور توجه است. چرا که تاکنون به جز فیلم‌هایی هم‌چون کانیمانگا، با بازی فرامرز قریبیان و چند فیلم نه چندان قوی دیگر، فیلمی با کیفیت شورشیرین دراین باره تولید نشده که این موضوع با تلاش جواد اردکانی وابراهیم اصغری تحقق پذیرفته است.

سینمای دفاع مقدس در چند سال اخیر آن چنان که باید مثل دهه 70 پرفروغ نبوده و همین موضوع نقش فرهنگ دفاع مقدس را روی پرده نقره ای کم‌رنگ کرده است. در این میان بسیاری از کارشناسان حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی بر این باورند که ژانر دفاع مقدس و به ویژه معرفی اسطوره‌های بومی باید بیش از پیش مورد توجه متولیان فرهنگی و رسانه‌ای قرار گیرد چرا که فرهنگ ایرانی در شرایطی قرار دارد که از چندین سو مورد هجمه فرهنگ‌های غیربومی قرار گرفته و تنها راه خنثی سازی این گونه هجمه‌های نابرابر تاکید بر فرهنگ بومی با تکیه بر گذرگاه‌های تاریخی مانند دفاع مقدس است. نباید این مسئله را فراموش کرد که جامعه ایرانی در شرایط فعلی، تشنه هویتی است که معرفی اسطوره‌های دفاع مقدس می‌تواند به بهترین شکل ممکن پاسخ‌گوی این نیازها باشد. موضوعی که در شورشیرین به عینه دیده می‌شود.

مهدی حسینی