تقریبا روشن است که پس از ماه مبارک رمضان بخواهیم یا نه، فضای سیاسی کشور وارد فاز انتخابات ریاست‌جمهوری خواهد شد. انتخابات 92 از سال‌ها قبل برای برخی از بازیگران اصلی صحنه سیاست داخلی در ایران به مثابه نوعی لحظه سرنوشت ارزیابی شده است. برخی سران فتنه 88 در کوران فتنه و زمانی که هنوز از عهده بزرگ کردن زاده‌های خود در فتنه برنیامده بودند برای انتخابات 92 نقشه می‌‌‌کشیدند.یکی از این افراد که در پس ‌پرده نقش مهمی در راهبری جریان چپ دارد ولی در فضای آشکار به زحمت می‌‌‌توان نمودی از او یافت، خیلی وقت پیش، زمانی که هنوز هیچ مبنا و زمینه‌ای برای حتی خیال‌پردازی– چه رسد به فکر کردن- درباره انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم وجود نداشت، با لحنی پیشگویانه گفته بود در این انتخابات اصلاح‌طلبان نه بحران کاندیدا خواهند داشت نه بحران گفتمان.منظورش هم این بود که بیرون ماندن از حاکمیت، اجماع روی یک فرد را برای اصلاح‌طلبان بسیار آسان خواهد کرد و بنابراین جریان چپ به آسانی قادر به توافق روی یک کاندیدا و حل مشکل اجماع درونی خواهد بود (اتفاقی که می‌‌‌بینیم نیفتاده است). و از آن طرف، کشیده شدن فرآیند نقد به درون اصولگرایان، خود به خود موجب خواهد شد گفتمان اصولگرایی در کشاکش دعواهای درونی اصولگرایان از سکه و اعتبار بیفتد و جریان اصولگرا به دست خویش گفتمان اصولگرایی را از دور خارج کند. اکنون زمانی است که آن پیشگویی– یا پیش‌بینی- به بوته آزمون گذاشته خواهد شد.اینکه درون جریان اصلاحات و فتنه چه خبر است، موضوع این نوشته نیست ولی ما ناگزیر باید با پرسشی که این مرد عموما مخفی جریان چپ مطرح کرده رویارو شویم: مبارزه انتخاباتی درون خانواده اصولگرایان با گفتمان اصولگرایی چه خواهد کرد؟ و آیا می‌‌‌توان این مبارزه را –که ناگزیر می‌‌‌نماید - به گونه‌ای سامان داد که در نهایت صرفنظر از اینکه چه کسی برنده یا بازنده است، گفتمان اصولگرایی بدون آسیب و سربلند از این منازعه بیرون بیاید و نزد افکار عمومی مخدوش و مشوه نشود؟ به نظر می‌‌‌رسد راهی وجود دارد. بدون شک کاندیداهای اصولگرا در انتخابات آینده اصلی‌ترین انرژی خود را صرف نقد چیزی خواهند کرد که وضع موجود خوانده می‌‌‌شود. وضع موجود کشور چیست؟ ساده است: این وضع تا حدود زیادی – اگر نگوییم کاملا - محصول عملکرد دولت‌های نهم و دهم است که ولو برخی درون آن نخواهند و نپسندند، به نام اصولگرایی بر سر کار آمده و بر سر کار باقی مانده است.

اکنون سوال این است که چگونه می‌‌‌توان وضع موجود را نقد کرد که بیان این نقد به گفتمان اصولگرایی به عنوان کارآمدترین گفتمان پس از انقلاب آسیب زند و در عین حال در انتقاد از عملکرد دولت هم – بویژه در شرایطی که دشمن دندان تیز کرده تا خود بر سر شاخ نشسته و بن ببریم - از جاده انصاف خارج نشود.

در پیش گرفتن راهبرد 3 گامی زیر احتمالا می‌‌‌تواند راهگشا باشد.

محور اول آن است که مجموعه فعالان اصولگرا باید اصول اساسی گفتمان اصولگرایی یعنی کاری، مردمی و انقلابی بودن را از عملکرد این یا آن مجموعه خاص از اصولگرایان در دولت، در شهرداری یا در هر جای دیگر تفکیک کنند. هر اصولگرایی در هر منصبی که بوده لابد کارنامه‌ای دارد اما این کارنامه او است نه کارنامه اصولی که مبنای گفتمان اصولگرایی را تشکیل می‌‌‌دهد.

گام دوم این است که هرگونه نقد عملکرد، همراه و همزمان با دفاع از اصول سازنده گفتمان اصولگرایی باشد. نقد یکسویه عملکردها –که گاه کار آن به افشاگری و تخریب هم می‌‌‌کشد- اگر بدون تاکید بر درستی راه و جایگزین‌ناپذیر بودن اصول باشد به طور سیستماتیک به تخریب اصول خواهد انجامید.

و سومین - و مهم‌ترین - گام اما این است که فرمول نقد از جنس ارزیابی «پایبندی یا عدم پایبندی به اصول» و «میزان انطباق عملکردها با اصول» باشد.اصولگرایان وقتی یکدیگر را نقد می‌‌‌کنند نباید از مبانی شروع کنند بلکه باید این موضوع را پیش‌فرض بگیرند که مبانی یکی است و بحث صرفا بر سر این است که کدامیک از طرف‌ها به این مبانی و اصول پایبندتر بوده است.به این ترتیب، نقد هیچ عملکردی به معنای حمله به اصول و اعتبارزدایی از اصولگرایی تلقی نخواهد شد بلکه بالعکس هر بار کارنامه فرد یا گروهی را با استناد و اتکا به اصول مبنایی گفتمان اصولگرایی می‌‌‌سنجیم، به طور اتوماتیک بر اعتبار و اصالت این اصول تاکید کرده‌ایم‌.

به نظر می‌‌‌رسد اگر این استراتژی در پیش گرفته شود، حتی سنگین‌ترین و نفسگیرترین رقابت انتخاباتی میان اصولگرایان هم قادر نخواهد بود به گفتمان اصولگرایی صدمه زده و فضا را برای حامیان گفتمان سازش که اکنون مهیای عرض‌اندام مجدد شده‌اند، باز کند.

آغاز طرح ذخیره‌سازی گاز / واریز یارانه نقدی مردادماه

واریز یارانه نقدی مردادماه

یارانه نقدی مرحله هجدهم (مردادماه) بامداد امروز سه‌شنبه به حساب سرپرستان خانوار واریز شد. به گزارش خبرنگار مهر، یارانه نقدی 45 هزار و 500 تومانی به ازای هر نفر بامداد امروز سه‌شنبه به حساب سرپرستان خانوار واریز شد. بیش از 74 میلیون ایرانی یارانه نقدی 45 هزار و 500 تومانی- فاز اول هدفمندی یارانه‌ها-را دریافت می‌کنند. در همین حال، اخیرا حدود

70 میلیون ایرانی یارانه نقدی 28 هزار تومانی نان که برای مدت 9 ماه است، دریافت کرده‌اند، البته این یارانه برای حدود 4 میلیون نفر از اقشار مرفه

- به تعبیر دولت- واریز نشده است.

آغاز طرح ذخیره‌سازی گاز

مدیرعامل شرکت ملی گاز از آغاز شمارش معکوس برای افتتاح رسمی نخستین طرح ذخیره‌سازی گاز طبیعی ایران خبر داد و اعلام کرد: تاکنون حدود 400 میلیون مترمکعب گاز طبیعی در مخزن سراجه قم ذخیره‌سازی شده است. جواد اوجی با تاکید بر اینکه این طرح گازی به عنوان اولین طرح ذخیره‌سازی گاز طبیعی در ایران و منطقه خاورمیانه بزودی افتتاح رسمی خواهد شد، تصریح کرد: هم‌اکنون به طور متوسط روزانه 5/3 تا 4 میلیون مترمکعب گاز در مخزن سراجه ذخیره‌سازی شده است و بزودی این ظرفیت به 2 برابر افزایش می‌یابد. به گفته وی، هدف از راه‌اندازی فاز اول ذخیره‌سازی گاز در مخزن سراجه قم تزریق روزانه 3/7 میلیون مترمکعب گاز در فصول گرم سال و برداشت روزانه 8/9 میلیون مترمکعب گاز در 5 ماه پایانی سال است.

سلام وطن

در آبادان و خرمشهر با آن پتانسیل و ظرفیت‌های بی‌شمار جهت پیشرفت، با وجود گذشت 24 سال از پایان جنگ تحمیلی و آمد و رفت 6 دولت، متاسفانه بسیاری از مردم این دو شهرستان بسیار محرومند و بیکاری و فقر غوغا می‌کند، فاضلاب‌ها در خیابان‌ها جاری است و هنوز بعضی ساختمان‌ها زخم‌های جنگ را بر پیکر خود دارند. بسیاری از مصوبات سفرهای استانی هم عملی و اجرایی نشده، این در حالی است که اگر مدیریت صحیحی وجود داشته باشد، بدون استفاده از پول نفت، می‌توان از امکانات خدادادی آنها استفاده کرد یعنی مثلا با بهره‌گیری درست از ظرفیت بنادر خرمشهر و آبادان، برای ‌ترانزیت کالا و خدمات می‌توان اشتغال عظیمی در منطقه پدید آورد. همچنین با ایجاد بلوار ساحلی و اسکله تفریحی و ورزشی در ساحل اروندرود می‌توان اوقات فراغت جوانان را پر کرد و از پرسه زدن آنها در خیابان‌ها جلوگیری کرد.

عساکره

به مسؤولان بانک‌ها بگویید به جای این همه تبلیغ درباره حساب‌های پس‌انداز، یکبار در سال مراسم قرعه‌کشی را با حضور مقامات به صورت مستقیم از تلویزیون پخش کنند و شماره‌ها و حساب‌های برنده‌ها را در همان جا اعلام بکنند.

حمزوی‌پور  و  مهدی محمدی