سوء مصرف مواد مخدر یک معضل جهانی است که هر جامعه به نحوی از آن رنج می برد و به حتم ویژگی های فرهنگی، اجتماعی، نگرش ها ودیدگاه های موجود درهر رکن از جامعه به خصوص خانواده می تواند گروههای مختلفی از افراد جامعه را در معرض سوء مصرف اینگونه مواد قرار دهد و ما امروزه نیز شاهد آنیم که تمام جوامع صنعتی و غیرصنعتی را گرفتار خود نموده است؛ به گونه ای که سرمایه درگردش این معضل اجتماعی از نظر تجاری در رتبه بعد از نفت ، توریسم  و سلاح قرار دارد.

لازم به ذکر است که با وجود حداکثر درآمدزایی برای عوامل اصلی شیوع اعتیاد، حداقل خسارتی که برای مبتلایان این بیماری وجود دارد؛ هزینه های گزاف ناشی از مصرف انواع مواد مخدر، خسارت از کار افتادگی و عوارضی بسیار جدی تر که بر سلامت، زندگی و امنیت فردوبه خصوص رشد فرهنگی جامعه تأثیر بسزایی خواهد گذاشت. به همین منظور کنفرانس بین المللی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر در تاریخ 26 ژوئن 1987 برابر با پنجم تیرماه در شهر وین پایه گذار اراده ملت ها در مبارزه با این نابهنجاری اجتماعی گردید تا قاطعانه گامی برای عملی شدن و اثربخشی این مبارزه در سطح بین المللی برداشته باشد.حال اگر نگاهی مجمل بر تاریخ جامعه خود بیندازیم مشاهده می کنیم که متأسفانه این مسأله درکشور ما نیزسالهاست که هم به طورعینی– افزایش مصرف – و هم به طور ذهنی– برداشت مردم – به یکی از مشکلات اجتماعی مبدل شده است . لکن به منظور رفع و یا حداقل کاهش این مشکل دامن گیر، با استارت برنامه توسعه چهارم؛ نقطه عطفی برای مبارزه با مواد مخدر در کشورمان صورت گرفت و در چند سال گذشته شاهد آن هستیم که بر مبنای سرفصل های مهم این برنامه توسعه؛ همچون پیشگیری از اعتیاد ، درمان اعتیاد ، استفاده از ظرفیت های مردمی و سازمان های مردم نهاد و مرحله ای شدن مبارزه با مواد مخدر؛ نگاه جدیدی در مورد مقابله در برابر شیوع این مسأله و مقابله با عرضه وکاهش تقاضا شکل گرفته و یا به عبارت دیگر در چندسال اخیر طی یک روند تکاملی مقابله با مواد مخدر به صورت گروهی صورت گرفته است . در همین زمینه می توان گروه معتادین خودیار را نمونه ای درخور معرفی نمود . آنها گروه هایی هستند که توسط خود معتادین به منظور حمایت ، گفتگو ، راهنمایی و ارائه راه حل به یکدیگر و مبتلایان تشکیل می شوند و در سال های اخیر به طور وسیع در تمام کشورهای جهان گسترش یافته اند؛ به طوری که انجمن معتادین گمنام در ایران از اواخر فروردین ماه 1373 بنیانگذاری و اکنون با بیش از 10 هزار عضو در پانصد گروه در 55 شهر کشور مشغول پیام رسانی به معتادان می باشند و با تشکیل کمیته هایی از اعضای داوطلب ،خدمات بسیاری را در سطوح منطقه عرضه می نمایند .

حال که همه به نوعی در تلاشند تا خاکستری باشند بر روی این بلای خانمان سوز، باید از خود پرسید که چگونه باید با این مسئله برخورد کنیم تا دایره افراد مبتلا به اعتیاد را کنترل نماییم؛ تا تعداد افرادی که به این دایره وارد می شوند کمتر از کسانی باشد؛ که از این دایره خارج می گردند؟! ؛ امری که امروز به آرزویی بلند تبدیل شده است ... .