بلافاصله بعد از نماز از پله های منبر به آرامی بالا می رود و با طمئنینه ی خاص خود منتظر می ماند تا صدای صلوات نمازگزاران اوج بگیرد و نهایتا به سکوت بینجامد. سپس با هیبتی جذاب، صدایی آرام و گیرا ، نگاهی نافذ و کلماتی شمرده شروع می کند: اَعوذ باللهِ السّمیع العَلیم مِن الشّیطان اللّعین الرّجیم بسم الله الرحمن الرحیم لا حَولَ ولا قُوَّه الا بالله العلیّ العظیم والحمدولله ربّ العالمین...

این روزها مسجد جامع بزرگ، تازه ساخت، نیمه تمام و خنک شهر رزن میزبان روزه دارانی است که دوست دارند نماز ظهر و عصر را «جانانه» بخوانند و از مصاحبت با ربّ خود لذت بیش از پیش ببرند و بعد از اقامه نماز هم از محضر خطیب توانای استان (و بلکه کشور)، درس تقوا و پرهیزگاری بگیرند.

همه ما و شما، هم سخنرانی خوب زیاد شنیده ایم و هم خطیب توانا زیاد دیده ایم اما نمی دانم این چه سرّی است که انسان را پای صحبت های حضرت آیت الله طاهری میخکوب می کند و مخاطب متوجه گذر زمان نمی شود. براستی سرّ کار کجاست؟ در تسلط بالا بر علوم اسلامی؟ تسلط بالا بر شیوه های سخنوری؟ اتخاذ مواضع مستقل؟ شجاعت؟ حق گویی؟ خضوع؟ تقوا؟ مطالعه ی فراوان؟ ارائه مطالب مستند؟و یا ...  . به هر حال رمز کار هر چه که هست و هر جا که هست، با شنونده کاری می کند تا از وقتی که پای این منبر صرف کرده لذت ببرد و به قول معروف «مشتری شود.»

«افشاء سلام»، «شرح صدر» و «آراستن قلب به زیور تقوا» مسائلی است که ما بارها و بارها در باب آنها پای منبر نشسته ایم و خطابه شنیده ایم اما این بزرگوار در این روزها طوری از این مباحث صحبت می کند که انگار اولین بار است که شنونده با این مفاهیم آشنا می شود و چراغ پر نور معارف اسلامی اینگونه عمیق، زوایای تاریک ذهن او را روشن می کند. هر بار که پای منبر ایشان هستی همواره این سوال همه جای ذهنت چرخ می زند: «چرا تا حالا کسی از این منظر برایم از زیبایی ها و عمق معارف دینی نگفته بود؟» و این سوال تو را تشنه تر می کند تا نماز جماعت و منبر روز بعد را به هر قیمتی از دست ندهی .

حضور آیت الله طاهری در شهر رزن را در نیمه اول این ماه مبارک ، مدیون «ستاد نماز جمعه» شهرستان هستیم و بر همه ی ما تکلیف است که قدردان متولیان این اتفاق زیبا و مبارک باشیم و از آنها بخواهیم تلاش کنند تا برکات حضور این عالم فرزانه تا آخرین روز این ماه در این شهرستان مستدام باشد، انشالله.