به گزارش صبح رزن به نقل از رجا،اگر به تقویم روی دیوار یا روی میزتان نگاه کنید، متوجه می‌شوید امروز ششم آبان ماه است؛ روزی که دقیقا 10 سال پیش، رهبر انقلاب در یک نامه، مانیفست و خط مشی جنبش دانشجویی را مشخص کردند و ضمن انتقاد از برقراری مسابقه رفاه‌طلبی در میان مسئولان کشور، "عدالت‌خواهی" را اصل انتظار مردم از دانشجویان عنوان کردند.
پیام مقام معظم رهبری به جنبش دانشجویی برای پیگیری عدالت، نقطه عطف تغییر در گفتمان عمومی حاکم بر کشور و نقطه عطف حرکت جریان دانشجویی اسلامگرا بود و این پیام با گشودن راهی جدید در زمان سیطره غربگرایی و سیطره نگاه‌های تقلیل یافته به دین و نگاه‌های انجمن حجتیه‌ای در محافل مذهبی، فضایی جدید را ایجاد کرد و برخی کلیشه‌های عادی جریان اسلامگرا را شکست.
با وجود گذشت یک دهه از انتشار این پیام، محتوای آن همچنان زنده و مهمترین راهنمای حرکت جمعی جریان اسلامگرا و جنبش دانشجویی است. گفتمان عدالت با راهنمایی مقام عظمای ولایت و بلند شدن پرچم عدالت به وسیله جوانان مسلمان دانشگاهی بر کشور ما حاکم شد، اما این گفتمان محدود در شخص یا گروه خاصی نیست و ادامه آن مستلزم عمیق شدن در مورد بی‌عدالتی‌ها و مفاسد ساختاری است.
بررسی تحلیلی پیام رهبر انقلاب مشخص می‌کند که جنبش دانشجویی مسلمان باید به فکر حل معضلات فکری مقابل تحقق گفتمان عدالت در ساختارهای حاکمیت باشد و دانشجویان مسلمان باید با هدف قراردادن عدالت و با پرهیز از ماندن در مصداق‌ها به اصلاح ساختارهایی بپردازد که به بازتولید مفاسد در کشور دامن می‌زند.
متن پیام مقام معظم رهبری در 6 آبان 1381 خطاب به به دومین همایش سراسری «جنبش دانشجویی؛ گذشته، حال، آینده» به شرح زیر است:
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
جوانان و دانشجویان عزیز
در این گردهمائی دانشجویی مجموعه‌های متعددی از دانشجویان شرکت کرده‌اند. این نقطه‌ی روشن دیگری است که جذابیت طبیعی گردهمایی‌های دانشجویی را مضاعف می‌سازد.
دانشجوی متعهد و آگاه از پیش از انقلاب تاکنون همواره در جستجوی مهمترین مسائل جاری کشور بوده است. او با انگیزه‌ی آگاهی و نشاطی که لازمه‌ی محیطهای دانشجویی است در پی آن است که آرمانهای والا و تعهدآور خود را در پیگیری این گونه مسائل جستجو کند و در راه تحقق آن گام نهد. این نیز خصوصیت طبیعی دیگری برای محیطهای دانشجویی است.
امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل کشور مسئله‌ی عدالت است. دانشجوی جوان اگرچه خود برخاسته از قشرهای مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعی و پر کردن شکافهای طبقاتی به چشم یک آرزوی بزرگ و بی‌بدیل می‌نگرد.
این احساس و انگیزه در دانشجو پر ارج و مبارک است و می‌تواند پایه‌ی قضاوتها و برنامه‌های عملی او برای حال و آینده باشد. اگر عدالت ــ عدالت واقعی و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت ــ آرزو و آرمان و هدف برنامه‌ریزی‌هاست، پس باید هر پدیده‌ی ضدعدالت در واقعیات کشور مورد سؤال قرار گیرد.
مسابقه‌ی رفاه میان مسؤولان، بی‌اعتنایی به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامه‌ریزان، ثروت‌های سربرآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند، هزینه کردن اموال عمومی در اقدامهای بدون اولویت، و به طریق اولی در کارهای صرفا تشریفاتی، میدان دادن به عناصری که زرنگی و پررویی آنان همه‌ی گلوگاههای اقتصادی را به روی آنان می‌گشاید، و خلاصه پدیده‌ی بسیار خطرناک انبوه شدن ثروت در دست کسانی که آمادگی دارند آنرا هزینه‌ی کسب قدرت سیاسی کنند و البته با تکیه بر آن قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه کرده‌اند گرد می‌آورند.
اینها و امثال آن نقطه‌های استفهام برانگیزی‌ست که هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به آن متوجه می‌یابد و از کسانی که مظنون به چنین تخلفاتی شناخته می‌شوند پاسخ می‌طلبد و همچنین در کنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضایی عملکرد قاطعانه برای ریشه‌کن کردن این فسادها را مطالبه می‌کند.
امروز این مهمترین و مطرح‌ترین مسئله‌ی کشور ماست و نسل جوان دانشجوی متعهد و مؤمن نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت بماند.
توفیقات همگان را از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیکم و رحمه الله
سیدعلی خامنه‌ای
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما