سفیر دولت بوش در سازمان ملل اعلام کرد نه دولت بوش و نه دولت اوباما از آزمون تحریم و بی ثبات سازی جمهوری اسلامی موفق بیرون نیامده اند.
جان بولتون در رسانه آمریکایی-صهیونیستی «آلگماینه» نوشت: امروز دیگر بدیهی است که تحریمها علیه برنامه هسته ای ایران، تنها مایه خشنودی دل پیش برندگان این برنامه است که گمان کنند دستی جنبانده اند و کاری کرده اند. این تحریم ها در کنار کمک های مادی به جبهه مخالفان رژیم ایران می تواند به بی ثبات کردن حکومت تهران کمک کند ولی بدبختانه نه دولت بوش و نه دولت اوباما از این آزمون نمره نیاورده اند. و حتی تیم اوباما باور ندارد که تحریم ها برنامه اتمی ایران را متوقف کند.
وی خاطر نشان کرد: مشکل اساسی این است که امروز دیگر هیچ تحریم موثر قابل اجرایی وجود ندارد که حکومت ایران را از دنبال کردن آرمانهای هسته ای اش باز دارد. یک دهه قبل یا پیش تر از آن چنین چیزی امکان داشت، ولی حتی همان هنگام هم به همکاری کامل روسیه، چین و دیگران نیاز بود، با تحریم هایی جامع و با پشتوانه نه مثل تحریم های کذایی امروز. آن روز هم باید تحریم هایی می بود که ایران را کیش و مات کند نه اینکه در دور زدن تحریم ها چنین پیروزمند باشد. به هر حال این فرصت مدت هاست که از دست رفته است.
بولتون خواستار مرور نتایج 10 سال تحریم ایران شد و نوشت: اگر مفسران و اهالی رسانه ها ظرفیت توجه بیشتر و طولانی تری به این مساله نشان می دادند تاریخچه 10 سال تحریم علیه ایران را به یاد می آوردند. تحریم هایی یک جانبه از سوی آمریکا و دیگر کشورها و از همه گسترده تر از سوی اتحادیه اروپا و حتی گسترده تر، تحریم های شورای امنیت. تحریم، گاو آهن را از دست ایران نگرفته و ایران به شخم زدن خود ادامه می دهد. مدیر سازمان اطلاعات آمریکا ژنرال جیمز کلاپر، نیز در ماه ژانویه اعلام کرد که تحریم تاکنون موجب تغییر رفتار و سیاست ایران نشده است.
وی تصریح کرد: ایران سالیان سال احتمال تحریم را در نظر گرفته و برای آن پیش بینی دارد. تحریم برای ایران داستان امروز و دیروز نیست. برخی تحریم ها با برنامه ریزی های پیشرفته شان، حتی پیش از آنکه به مرحله عمل برسند برایشان چاره جویی می شود. برای مثال وکلای تحریم یک بار تایید کردند که منع صادرات محصولات و مشتقات نفت پالایشی به ایران، بهره گیری از این واقعیت است که ایران با وجود این که صادرکننده عمده نفت است، ظرفیت پالایشگاهی اش جوابگوی نیاز داخلی نیست. در پاسخ، ایران با تامین سرمایه گذاری به تقویت ظرفیت پالایشگاهی پرداخت و به طور چشمگیری یارانه گاز سوخت خانگی را کاهش داد تا با بالا رفتن بهای سوخت، تقاضای جاری را کم کند. و به این شیوه گام های موثری برداشت تا از ثروت هنگفت گاز خود در فراهم کردن سوخت ناوگان وسایل نقلیه شهری و نظامی بهره جوید. امروز تحریم نفت پالایش شده دیگر به عنوان گزینه موثری مورد بررسی قرار نمی گیرد.
جان بولتون می نویسد: به ما گفته اند که آخرین دور تحریم های مالی و تحریم نفت، متفاوت است ولی تحلیلگران بر این باورند که این دور نیز تحریم ها با شکست روبرو می شوند زیرا استثناهای گسترده ای که دولت اوباما برای تحریم ها قائل می شود، سست انگاری های اتحادیه اروپا در اجرای تحریم و تدابیر گسترده ایران نمی گذارند تحریم ها به جایی برسند. ایران از افزایش قیمت نفت که از اوایل دهه 2000 شروع شد ذخایر بزرگ ارز خارجی خود را انباشته است. شیوه های جهانی تبدیل پول را طراحی و به کار گرفته است و همچنین از چنان شیوه های قدرتمند فروش نفت بهره می گیرد و شاید از همه مهم تر اینکه تهران اراده ای بیش از اراده دولت اوباما دارد که در هر قضیه ای بر او می چربد. حتی پس از گفته های آقای کلاپر در ماه ژانویه نیز تاکنون هیچ کس نتوانسته ردی از شواهدی بیابد که با وجود به کارگیری حداکثر تحریم های تازه، ایران تغییر رفتار داده باشد. تنها شواهدی که از ایران دیده شد آزمایش موشکی اول ژوئیه بود و زیر و رو کشیدن قدرت نمایی در گفت وگوهای 1+5.
بولتون در پایان خاطر نشان کرد: در سابقه تحریم های غرب و دستیابی ایران به پیشرفت های هسته ای، این تلاش های ایران است که به خط پایان نزدیک تر است تمام گزینه ها به صورت پیاپی شکست خورده اند.