وبلاگ(اعوذ بالله من نفسی) نوشت:
قصه از اون جایی شروع میشه که یک کارگردان تحت تاثیر صحبتهای حضرت آقا قرار گرفته و تصمیم میگیره فیلمی با محتوای زندگی شهید برونسی استارت بزنه!
اولین فیلم اردکانی در این حوزه به کبودی یاس بود درباره شهید برونسی که در اسفند ۸۸ روی پرده سینما رفت! اما چه روی پرده رفتنی!!!
اول اینکه زمان اکران دقیقا زمان شلوغی آخر سال است که اصلا وقت مناسبی برای سینما رفتن نیست!
دوما در ۵ سینمایی که این فیلم اکران شد ۳تای آنها برای اکران به یک سانس در روز اکتفا کردند آن هم سانس ظهر!!!! (واقعا منت گذاشتن بر سر ما!)
البته این فیلم سیمرغ زرین جشنواره بیست و هفتمین فیلم فجر را در بخش «نگاه ملی» دریافت کرد اما فقط که جایزه بردن نیست! بالاتر از جایزه فیلم نیاز به دیده شدن داره!
خلاصه به قول خود جواد اردکانی این فیلم له شد و همه، همهی تلاششونو کردند که این فیلم دیده نشه!
با این وجود اردکانی این عرصه را رها نکرد چون به گفته خودش فعالیت در این حوزه براش لذت بخش شده بود.
دومین فیلم جنگی او شورشیرین نام داره درباره شهید کاوه که الان روی پرده سینماست!
این فیلم هم مشکلات اکران خودش رو داره! یکی اینکه مقارن با زمان امتحانات دانشجویان و دانش آموزان بود و دیگری تقارنش با جام ملتهای اروپا است!
مشکل دیگر توالی اکران این فیلم با فیلم روزهای زندگی است! چراکه سینمای فعلی گنجایش اکران دو فیلم جنگی به صورت متوالی رو نداره! (همینجوریش ملت تحویل نمیگیرن چه برسه دو تا پشت همم باشه!)
حرف دل
من فکر می کنم سینمادار حق داره فیلمی رو بیشتر تحویل بگیره که بیشتر فروش بلیت داره! از یه طرف هم بدشانسی اینه که مخاطبان این نوع فیلمها خیلی اهل سینما رفتن نیستند! از طرف دیگه تبلیغات برای این فیلم ها خیلی ضعیفه! (تعمدا یا غیر تعمدا) و غیره و غیره
خلاصه اینکه سینمای دفاع مقدس بد مظلومه!!! از این مسئولان هم خیری نمیرسه! خودمون باید یه کاری کنیم!
میخوام بگم اگه به اندازه تمام این وبلاگهایی که پست میزنن آی آقا کجایی کجایی! (که خودمم جزوشونم!) اگه فقط به همین اندازه آدم پیدا میشد و تبلیغ این فیلمارو میکرد الان وضعیت جور دیگهای بود! مسئولان سنگ نمینداختن جلو پای عوامل این فیلمها! کارگردانا جرات میکردن وارد این عرصه شن!
اشکال ما اینه که فکر میکنیم کار فرهنگی یعنی فقط پاشو برو یه وبلاگ هوا کن بعدم هی مطلب بذار و همه رو دعوت کن و کلی هم از افزایش بازدید و نظراتت ذوق کن! خودم روهم میگم! ماها بعضی وقتا از قضیه پرت میشیم!
خلاصه بگم اگه این مطالبو خوندی و بازم فکر میکنی دیدن این فیلم در سینما با نیت قربـة الی الله ایده مسخرهایه معلوم میشه هنوز عمق فاجعهرو درک نکردی دوست من!
پ.ن: آقای اردکانی گفته بودید اونایی که از کارتون راضین در گوشتون تحسین و تشکر میکنن اما منتقدین تو سایتشون نقد میکنن! آی ایها الناس ما از فیلم آقای اردکانی راضی بودیم! ناز شستت اوستا! فقط تو رو به مقدساتت این عرصه رو ول نکن...
دیدگاه شما